Interpretacja indywidualna z dnia 3 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP3-2.4011.1138.2022.2.MJ

Możliwość zaliczenia wydatków na catering do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych przedstawionego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

8 grudnia 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 8 grudnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup cateringu.

Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 11 stycznia 2023 r. (wpływ 12 stycznia 2023 r.) oraz pismem z 24 stycznia 2023 r. (data wpływu 24 stycznia 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Jest Pan ratownikiem medycznym na jednoosobowej działalności gospodarczej (taki rodzaj działalności narzuca pracodawca (…)). System Pana pracy to dyżury 12-sto lub 24-ro godzinne (też narzucone przez pracodawcę). Nawet na etacie, co graniczy z cudem, żeby się tak zatrudnić, dyżury są 12 lub 24 godziny. Niestety, ale pracując w ten sposób niejednokrotnie nawet 10 godzin spędza Pan w karetce, nie licząc momentów wyjścia, aby podejść do miejsca zdarzenia, wejść do szpitala po pacjenta lub wejść do szpitala z pacjentem, aby go przekazać do dalszego leczenia. Dlatego mając na uwadze, aby mógł mieć Pan możliwość uzyskania przychodu lub mieć możliwość zapewnienia funkcjonowania prowadzonej przez Pana działalności musi Pan odżywiać się poprzez formę cateringu, gdzie catering gwarantuje Panu, że ma Pan gotowe do spożycia jedzenie bez potrzeby przyrządzania go. Jako ratownik medyczny, który odpowiada za zdrowie i życie pacjenta musi być Pan osobą sprawną tak na umyśle, jak i fizycznie. Nie wyobraża sobie Pan nie przyjmowania posiłków przez 12 czy 24 godziny. Sam spadek poziomu glukozy powoduje błędne działania organizmu w wyniku czego może doprowadzić do uszczerbku na zdrowiu czy życiu pacjenta. Będąc też kierowcą karetki odpowiada Pan za cały zespół medyczny i pacjenta, którego Pan wiezie. Dlatego kwestia spożywania posiłków w takim systemie pracy jest jedyną alternatywą. Nie będąc w pełni sprawny nie będzie Pan mógł prawidłowo pracować (funkcjonować), a przez to nie będzie miał Pan możliwości zapewnienia prawidłowego funkcjonowania prowadzonej przez Pana działalności. Przez co automatycznie straci Pan przychód. Tak, jak wspomniał Pan nawet na etacie system dyżurów to 12 lub 24 godziny. Rozlicza Pan się na zasadach ogólnych według skali podatkowej 12% i 32%.

Pytanie

Czy w myśl art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych może Pan zakup cateringu zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu?

Pana stanowisko w sprawie

Jak Pan wspomniał wcześniej, brak prawidłowego odżywiania w pracy ratownika medycznego, który pracuje w bardzo dużym stresie i jest narażony na wiele czynników, w tym utratę własnego zdrowia i życia przez brak prawidłowego nie tylko nawodnienia, ale i odżywiania powoduje duży uszczerbek na zdrowiu, tak fizycznym, jak i psychicznym. Brak wartości odżywczych w postaci jedzenia czy picia przez kilka godzin nie zaburza prawidłowego osądu i nie zaburza prawidłowej pracy motoryki mięśniowej. Jednakże brak powyższych przez okres 10-ciu lub 20- stu godzin negatywnie wpływa na prawidłową ocenę pacjenta i może przyczynić się do błędnego zdiagnozowania, co wiąże się z zagrożeniem dla zdrowia i życia pacjenta. Uważa Pan, że może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu zakup cateringu.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Z tego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednak, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tych przychodów.

Innymi słowy – oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli między jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodów istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodów, musi spełnić następujące warunki:

‒został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztów uzyskania przychodów podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),

‒jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,

‒pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,

‒poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,

‒został właściwie udokumentowany,

‒wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.

Jednakże fakt, że dany wydatek nie został ujęty w art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uprawnia do automatycznego przyjęcia domniemania, że wszystkie pozostałe koszty, które nie są wymienione w tym przepisie, mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 3526/16 „Niezmiennie trzeba mieć na uwadze zasadniczy kwalifikator, jakim jest wpływ wydatku na wielkość osiągniętego przychodu, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu. Wystąpienie tego wpływu (związku przyczynowo - skutkowego pomiędzy wydatkiem, a przychodem) należy oceniać (badać) ad casum.”

Do wskazanego związku przyczynowo-skutkowego Naczelny Sąd Administracyjny odniósł się także w wyroku z dnia 8 sierpnia 2017 r., sygn. II FSK 1859/15, gdzie stwierdził, że „Kryterium celowości nie wyznacza w sposób ostry granicy pozwalającej odróżnić wydatki, które można uznać za koszty uzyskania przychodów, od tych które już nimi nie są. Niemniej jednak kryterium to nie może służyć rekomendowaniu otwartego ciągu zdarzeń, tworząc w ten sposób niekończący się związek skutkowo-przyczynowy.”

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto należy mieć na względzie, że podatnik – uznając wydatek za koszt uzyskania przychodów – odnosi ewidentne korzyści, gdyż o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodów jest uzależniona od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia ich źródła.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, na podstawie zgromadzonych dowodów, związku między poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodów, zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przy czym – związek przyczynowy między poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem ich źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważam, że konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

Skoro jednym z warunków zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu jest poniesienie go w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu, kryterium uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu sprowadza się w istocie do ustalenia, czy mógł się on potencjalnie przyczynić do osiągnięcia przychodów, bez względu na to, czy ów skutek się ziści. Wykazywany związek przyczynowo - skutkowy powinien mieć charakter obiektywny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że świadczy Pan usługi ratownika medycznego w ramach działalności gospodarczej. System Pana pracy to dyżury 12-sto lub 24-ro godzinne. Dlatego mając na uwadze, aby mógł mieć Pan możliwość uzyskania przychodu lub mieć możliwość zapewnienia funkcjonowania prowadzonej przez Pana działalności musi Pan odżywiać się poprzez formę cateringu, gdzie catering gwarantuje Panu, że ma Pan gotowe do spożycia jedzenie bez potrzeby przyrządzania go.

Wątpliwość Pana budzi kwestia, czy może Pan zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z zakupem cateringu.

Na podstawie powołanych przepisów, stwierdzam, że wydatki związane z zakupem cateringu dla osoby prowadzącej działalność gospodarczą, czyli dla Pana, mają charakter wydatków osobistych związanych z zaspokojeniem potrzeb żywieniowych, bowiem niezależnie od rodzaju prowadzonej działalności gospodarczej, każda osoba musi spożywać posiłki. Dlatego też, wydatki poniesione na zakup cateringu stanowią spełnienie zwykłych, normalnych potrzeb danej osoby fizycznej.

Zatem wydatki poniesione na zakup cateringu nie mają bezpośredniego związku z prowadzoną przez Pana działalnością gospodarczą i nie są wydatkami ponoszonymi w celu powstania lub zwiększenia przychodów oraz zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów. Brak w tym przypadku związku przyczynowo-skutkowego wyklucza możliwość zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy  z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Pana sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i musi się Pan zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).