Interpretacja indywidualna z dnia 10 lutego 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB3-1.4012.919.2022.1.WN

Opodatkowanie czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez komplementariusza.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 grudnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wykonywanych przez komplementariusza na rzecz spółki oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez komplementariusza. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki komandytowej. Od początku 2022 r. komplementariuszem Spółki będzie osoba fizyczna (dalej zwana „Komplementariuszem”). Choć komplementariusz nie prowadzi działalności gospodarczej, to jednak jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT i wystawia faktury tytułem usług najmu. Zgodnie z zasadami reprezentacji komplementariusz jest jedynym podmiotem prowadzącym sprawy Spółki.

Umowa Spółki przewidywać będzie możliwość przyznania komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki. O wysokości wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki decydować będzie uchwała wspólników. Do zadań komplementariusza należy przede wszystkim:

1. codzienne kierowanie działalnością Wnioskodawcy, w tym dbanie o należyte zabezpieczenie jego majątku oraz prawidłowy rozwój działalności;

2. negocjowanie wszelkich umów handlowych i ich zawieranie w imieniu Spółki;

3. pozyskiwanie klientów oraz dostawców, oraz podtrzymywanie kontaktów z kluczowymi klientami i dostawcami;

4. kreowanie ogólnych koncepcji i nadzór nad kampaniami promocyjnymi Spółki oraz prezentacja oferty Spółki na rynku;

5. nadzór nad polityką kadrową Spółki, uwzględniający jego interesy i potrzeby;

6. prowadzenie księgowości Spółki;

7. nadzór nad rzetelnym prowadzeniem dokumentacji Spółki, w tym rejestrów spraw, umów, porozumień, uchwał, protokołów i ich archiwizowaniem;

8. zarządzanie finansami Spółki, w szczególności poprzez dbałość o utrzymanie właściwej płynności finansowej, zawieranie umów z bankami, w tym dotyczących rachunków bankowych, kredytów, a także z ubezpieczycielami;

9. usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie, organizacji, porządku pracy, w organizacji stanowisk pracy, w funkcjonowaniu i działalności handlowej i marketingowej oraz wszelkiej innej działalności Spółki;

10.zasięganie w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych, ekspertyz, opinii i analiz konsultingowych, prawnych, programowych, ekonomicznych, technicznych, technologicznych.

Po ustaleniu wysokości wynagrodzenia komplementariusza w drodze uchwały wspólników, za prowadzenie spraw spółki komplementariusz wystawiałby faktury obejmujące swym zakresem prowadzenie spraw Spółki właśnie.

Poza ustaleniem wysokości wynagrodzenia w drodze uchwały, strony, tj. Spółka i komplementariusz, nie zamierzają zawierać dodatkowej umowy regulującej kwestię prowadzenia spraw Spółki. Wynagrodzenie komplementariusza nie byłoby uzależnione i powiązane z ewentualnym zyskiem komplementariusza z tytułu udziału w zyskach Spółki. Spółka zamierza dokonywać odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na fakturze VAT wystawionej przez komplementariusza z tytułu prowadzenia spraw Spółki od kwoty podatku należnego.

Nabyte czynności wykonywane przez komplementariusza będą służyły Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wykonywane przez komplementariusza czynności będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę.

Pytania

1. Czy na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT prowadzenie spraw Spółki przez komplementariusza będącego osobą fizyczną - czynnym podatnikiem podatku VAT - stanowić będzie świadczenie usługi uprawniającej do wystawienia faktury?

2. Czy na gruncie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT Wnioskodawca będzie uprawniony do odliczenia, od kwoty podatku VAT należnego, naliczonego podatku VAT z faktury wystawionej przez komplementariusza z tytułu prowadzenia spraw Spółki za wynagrodzeniem?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Spółki, prowadzenie spraw Spółki przez komplementariusza za wynagrodzeniem stanowić będzie świadczenie usługi opodatkowanej podatkiem od towarów i usług, co zostanie przez komplementariusza udokumentowane stosowną fakturą, z której naliczony podatek VAT zostanie odliczony przez Spółkę od kwoty podatku należnego. Stosownie do art. 103 § 1 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

I tak, zgodnie z treścią art. 46 k.s.h. co do zasady za prowadzenie spraw spółki wspólnik nie otrzymuje wynagrodzenia, ale jednocześnie zgodnie z treścią art. 37 § 1 przepis ten nie ma zastosowania jeżeli umowa spółki stanowi inaczej.

Powyższe nie budzi wątpliwości w doktrynie i jest prawnie dopuszczalne, tak m. in. prof. dr hab. Andrzej Kidyba, Komentarz aktualizowany do art. 1-300 Kodeksu spółek handlowych, opublikowany w LEX/el 2021: wspólnicy mogą - co jednak musi być wyraźnie zastrzeżone w umowie spółki - ustalić odmienne zasady dopuszczające wynagrodzenie za prowadzenie spraw. Może to być w szczególności wynagrodzenie miesięczne, prowizyjne, polegające na udziale w zyskach, czy też w końcu polegające na zwrocie poniesionych wydatków przy wykonywaniu czynności prowadzenia spraw (zwrot kosztu hotelu, benzyny, posiłków itp.).

Wymienione powyżej formy wynagradzania mogą być stosowane łącznie i zamiennie. Umowa spółki, przyjmując zasady wynagradzania wspólników prowadzących sprawy, powinna uwzględniać liczbę wspólników, koszty ponoszone itp. Upoważnienie kilku wspólników do prowadzenia spraw (zarząd) może być związane z ich wynagrodzeniem. Podjęcie uchwały dotyczącej wynagrodzenia może być dokonane większością głosów, jeżeli umowa spółki tak stanowi.

Zgodnie z powyższym wynagrodzenie komplementariusza z tytułu prowadzenia spraw spółki może zostać ustalone uchwałą wspólników, o ile tylko umowa spółki tak stanowi.

Zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z komentarzem autorstwa Jacka Matarewicza, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz aktualizowany, opublikowany w LEX, el 2020: Warunkiem opodatkowania VAT określonego świadczenia jest zidentyfikowanie beneficjenta tej usługi. Bez podmiotu, który faktycznie uzyskuje korzyść w związku z otrzymaniem określonego świadczenia, nie można bowiem mówić o czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (por.m.in. wyrok NSA z 29 października 2015 r., I FSK 1352/14, LEX nr 1935255; nieprawomocny wyrok WSA w Lublinie z 4 grudnia 2015 r., I SA/Lu 573/15, LEX nr 2013415; nieprawomocny wyrok WSA w Poznaniu z 7 listopada 2017 r., I SA/Po 515/17). Odpłatne świadczenie usług wymaga istnienia stosunku prawnego pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług mogą więc zostać opodatkowane wtedy, gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę a ich beneficjentem istnieje jawny lub choćby dorozumiany stosunek prawny, w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o VAT.

W tym świetle Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż prowadzenie przez komplementariusza spraw Wnioskodawcy za wynagrodzeniem stanowi w rozumieniu przepisu art. 8 ustawy o VAT usługę podlegającą opodatkowaniem podatkiem VAT. Powyższe zostało potwierdzone jednoznacznie przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 6 marca 2015 r. w sprawie o sygn. akt I FSK 170/14, który stwierdził, że czynności dokonywane przez komplementariusza stanowią formę wykonywania działalności gospodarczej polegającej na bezpośrednim zarządzaniu spółką zależną, która wiąże się ze świadczeniem usług o charakterze administracyjnym, jeżeli istnieje bezpośredni związek między wynagrodzeniem komplementariusza a jego usługami, ryzyko gospodarcze ponosi również komplementariusz i działalność w zakresie świadczonych przez niego usług ma charakter niezależny.

Relacja łącząca komplementariusza ze spółką komandytową lub komandytowo-akcyjną nie uzasadnia twierdzenia, że ryzyko gospodarcze ponosi wyłącznie spółka komandytowa lub komandytowo-akcyjna. Jeżeli komplementariusz na podstawie umowy spółki otrzymuje wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej, a zatem obie strony umowy łączy stosunek nie tylko wynikający z przepisów k.s.h., lecz także z treści umowy, to istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi przez spółkę usługami, a otrzymywanym przez komplementariusza wynagrodzeniem. Czynności polegające na prowadzeniu spraw spółki komandytowej lub komandytowo-akcyjnej przez jej komplementariusza będącego spółką kapitałową, wykonywane za wynagrodzeniem, są usługami w rozumieniu art. 8 u.p.t.u., wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Biorąc pod uwagę, iż komplementariusz Wnioskodawcy świadcząc opodatkowaną VAT usługę prowadzenia spraw Spółki będzie wystawiał z tego tytułu fakturę VAT, to Wnioskodawca będzie uprawniony do dokonania również odliczenia kwoty podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Wskazania wymaga, iż Wnioskodawcy niezbędnym jest prowadzenie jego spraw przez komplementariusza celem wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych.

W tym stanie rzeczy Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż wszelkie opodatkowane przez komplementariusza czynności zarządcze będą uprawniały Wnioskodawcę do dokonania odliczenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2015 r. w sprawie ITPP2/4512-761/15/EK i Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 10 października 2019 r. w sprawie 0112-KDIL1-1.4012.321.2019.5.OA.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Kwestię odliczenia podatku reguluje przepis art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, zgodnie z którym,

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy,

Z ww. przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Przedstawiona wyżej zasada, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że ustawodawca przewidział sytuacje, których wystąpienie wyłącza możliwość obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego albo zwrotu podatku naliczonego. Sytuacje takie zostały wskazane w art. 88 ustawy o VAT.

Jednym z ograniczeń do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT.

W myśl ww. przepisu,

Państwa wątpliwości dotyczą opodatkowania podatkiem VAT prowadzenia spraw Spółki przez komplementariusza będącego osobą fizyczną oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia tych świadczeń.

Zatem należy w pierwszej kolejności ustalić, czy z tytułu wykonywanych świadczeń na rzecz Spółki na podstawie zawartej umowy, komplementariusz działa jako podatnik podatku od towarów i usług oraz czy wynagrodzenie uzyskiwane z tytułu zawartej umowy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Następnie, w wyniku dokonanego w ten sposób ustalenia, możliwe będzie rozstrzygnięcie czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia ww. świadczeń.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Pojęcie usługi według ustawy o podatku od towarów i usług jest szersze od definicji usługi w rozumieniu klasyfikacji statystycznych. Oznacza to, że w definicji tej mieszczą się również określone zachowania, które nie zostały sklasyfikowane w PKWiU, o której mowa w art. 5a ustawy. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach stosunku zobowiązaniowego, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Konsekwentnie, aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Podkreślić należy również, że czynność może być albo odpłatna albo nieodpłatna. Na gruncie podatku od towarów i usług nie występują czynności częściowo odpłatne. Jeśli tylko czynność została wykonana za wynagrodzeniem, to jest ona odpłatna. Nie ma żadnego znaczenia, czy wynagrodzenie to pokrywa koszty świadczenia tej czynności poniesione przez podatnika, ewentualnie kreuje dla podatnika zysk. Także czynności wykonane „po kosztach” ich świadczenia, bądź poniżej tych koszów, są czynnościami odpłatnymi, o ile tylko pobrano za nie wynagrodzenie.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku C-102/86 „czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem”.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden, gdzie Trybunał zauważył, że czynność „podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy”.

Jak wynika z powyższego, aby dane świadczenie uznać za usługę, muszą być spełnione następujące warunki:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie świadczącego usługi,

-odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, albo świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy,

W świetle art. 15 ust. 2 ustawy,

Szczegółowe zasady tworzenia organizacji oraz funkcjonowania spółki komandytowej regulują przepisy art. 102-124 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 1467 ze zm.), zwanej dalej ,,ksh”.

Zgodnie z art. 102 ksh,

W myśl art. 117 i art. 121 § 1 i § 2 ksh,

Stosownie do art. 103 ksh,

Na podstawie art. 37 § 1 i § 2 ksh,

W myśl art. 38 § 1 i § 2 ksh,

Z kolei zgodnie z art. 39 § 1, § 2 i § 3 ksh,

Zgodnie natomiast z art. 46 ksh,

Z przywołanych uregulowań wynika, że ksh przyznaje komplementariuszom prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki. Jednocześnie ksh (art. 46 w zw. z art. 103) stanowi, że z tytułu realizacji powyższego uprawnienia komplementariusz nie otrzymuje wynagrodzenia, chyba że zaistnieje okoliczność, o której mowa w art. 37 § 1 w zw. z art. 103 ksh.

Natomiast zgodnie z art. 31 § 1 ksh,

Powyższy przepis oznacza, że komplementariusz odpowiada wobec osób trzecich za zobowiązania spółki solidarnie w sposób subsydiarny, lecz bez ograniczeń (stosownie do cytowanego wyżej art. 102 ksh), ponosząc ryzyko ekonomiczne.

Zważywszy na taki sposób uregulowania odpowiedzialności w Kodeksie spółek handlowych stwierdzić należy, że działalność usługodawcy będącego komplementariuszem powoduje odpowiedzialność u niego wobec osób trzecich za zobowiązania spółki komandytowej. Wskazanie na powyższe okoliczności jest istotne, bowiem kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego jest jednym z wyróżników prowadzenia działalności gospodarczej.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 23 marca 2006 r. w sprawie C-210/04 Trybunał orzekł, że stały zakład mający siedzibę w innym państwie członkowskim, niebędący pod względem prawnym podmiotem odrębnym od spółki, do której należy, na rzecz którego spółka świadczy usługi, nie może być uznany za podatnika ze względu na obciążenie go kosztami z tytułu świadczenia tych usług. W pierwszej kolejności Trybunał stwierdził, że świadczenie usług podlega opodatkowaniu tylko wtedy, gdy pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, na podstawie którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych. Po analizie stanu faktycznego, Trybunał stwierdził, że oddział nie ponosi sam ryzyka gospodarczego związanego z działalnością instytucji kredytowej, takiego jak na przykład ryzyko niespłacenia kredytu przez klienta. Ryzyko to ponosi bank jako osoba prawna i z tego powodu podlega kontroli stabilności finansowej i wypłacalności w państwie członkowskim swego pochodzenia.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 stycznia 2000 r. w sprawie C-23/98 Staatssecretaris van Financiën and J. Heerma ECLI:EU:C:2000:46 poddał analizie zagadnienie, czy wynajem części majątku przez partnera spółki tej spółce jest działalnością gospodarczą. Skład orzekający nie miał wątpliwości w tym zakresie i odpowiedział pozytywnie na przedstawione pytanie, uznając że mimo wszystko pomiędzy dwoma podmiotami – partnerem i spółką występuje ekonomiczna niezależność, a ich wzajemna relacja nie ma charakteru zbliżonego do charakteru występującego w stosunku pracy.

Zatem również w orzecznictwie TSUE kwestia ponoszenia ryzyka ekonomicznego prowadzonej działalności jest istotnym czynnikiem branym pod uwagę, jeżeli istnieją wątpliwości co do prowadzenia działalności gospodarczej w sposób samodzielny.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w umowa Spółki przewidywać będzie możliwość przyznania komplementariuszowi wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki. O wysokości wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki decydować będzie uchwała wspólników. Do zadań komplementariusza należy przede wszystkim:

1. codzienne kierowanie działalnością Wnioskodawcy, w tym dbanie o należyte zabezpieczenie jego majątku oraz prawidłowy rozwój działalności;

2. negocjowanie wszelkich umów handlowych i ich zawieranie w imieniu Spółki;

3. pozyskiwanie klientów oraz dostawców, oraz podtrzymywanie kontaktów z kluczowymi klientami i dostawcami;

4. kreowanie ogólnych koncepcji i nadzór nad kampaniami promocyjnymi Spółki oraz prezentacja oferty Spółki na rynku;

5. nadzór nad polityką kadrową Spółki, uwzględniający jego interesy i potrzeby;

6. prowadzenie księgowości Spółki;

7. nadzór nad rzetelnym prowadzeniem dokumentacji Spółki, w tym rejestrów spraw, umów, porozumień, uchwał, protokołów i ich archiwizowaniem;

8. zarządzanie finansami Spółki, w szczególności poprzez dbałość o utrzymanie właściwej płynności finansowej, zawieranie umów z bankami, w tym dotyczących rachunków bankowych, kredytów, a także z ubezpieczycielami;

9. usuwanie zauważonych usterek i wadliwości w procesie, organizacji, porządku pracy, w organizacji stanowisk pracy, w funkcjonowaniu i działalności handlowej i marketingowej oraz wszelkiej innej działalności Spółki;

10.zasięganie w przypadkach wymagających wiadomości specjalnych, ekspertyz, opinii i analiz konsultingowych, prawnych, programowych, ekonomicznych, technicznych, technologicznych.

Po ustaleniu wysokości wynagrodzenia komplementariusza w drodze uchwały wspólników, za prowadzenie spraw spółki komplementariusz wystawiałby faktury obejmujące swym zakresem prowadzenie spraw Spółki właśnie. Poza ustaleniem wysokości wynagrodzenia w drodze uchwały, strony, tj. Spółka i komplementariusz, nie zamierzają zawierać dodatkowej umowy regulującej kwestię prowadzenia spraw Spółki. Wynagrodzenie komplementariusza nie byłoby uzależnione i powiązane z ewentualnym zyskiem komplementariusza z tytułu udziału w zyskach Spółki. Spółka zamierza dokonywać odliczenia kwoty podatku VAT naliczonego na fakturze VAT wystawionej przez komplementariusza z tytułu prowadzenia spraw Spółki od kwoty podatku należnego. Nabyte czynności wykonywane przez komplementariusza będą służyły Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Wykonywane przez komplementariusza czynności będą związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez Spółkę.

W analizowanej sprawie, za prowadzenie spraw spółki komandytowej, komplementariuszowi będzie przysługiwać wynagrodzenie ustalone uchwałą Wspólników. Zatem w tej sytuacji relacje pomiędzy spółką komandytową a komplementariuszem wykraczają poza zwykłe relacje spółka – wspólnik, uregulowane w Kodeksie spółek handlowych.

W związku z tym, uznać należy, że strony będzie łączył stosunek cywilnoprawny, wynikający z podjętego przez komplementariusza zobowiązania do prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz do zobowiązania się przez spółkę komandytową do wypłacania wynagrodzenia na rzecz komplementariusza z tytułu wykonywanych przez niego usług. Powyższe wpisuje się w definicję usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Jak wskazano wyżej aby świadczenie usług podlegało opodatkowaniu VAT winno zostać wykonane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle powyższych regulacji prawnych oraz w odniesieniu do opisu sprawy należy stwierdzić, że czynności wykonywane przez komplementariusza na rzecz Państwa (spółki komandytowej), za które będą Państwo wypłacali mu wynagrodzenie, będzie stanowiło działalność gospodarczą zdefiniowaną w art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT,

W związku z powyższym usługi prowadzenia Państwa spraw, świadczone przez komplementariusza, powinny być dokumentowane fakturą VAT.

Reasumując, czynności polegające na prowadzeniu spraw Państwa (spółki komandytowej) przez komplementariusza, wykonywane za wynagrodzeniem przyznanym uchwałą wspólników podjętą na podstawie zapisów statutu spółki, są usługami w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, wykonywanymi przez podatnika prowadzącego samodzielnie działalność gospodarczą, a w konsekwencji podlegają opodatkowaniu tym podatkiem. Strony łączy bowiem stosunek cywilnoprawny, wynikający z podjętego przez komplementariusza zobowiązania do prowadzenia spraw Państwa Spółki oraz do zobowiązania się przez Państwa do wypłacania wynagrodzenia na rzecz komplementariusza z tytułu wykonywanych przez niego usług. Tym samym Komplementariusz powinien usługi te udokumentować fakturami VAT.

Z treści cytowanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Podstawę dokonania odliczenia stanowi faktura wystawiona przez uprawniony podmiot i dokumentująca czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W okolicznościach wskazanych we wniosku komplementariusz będzie wykonywać czynności na Państwa rzecz, prowadząc sprawy Spółki, które będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na fakt, że będzie działał w tym zakresie jako podatnik VAT w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 2 ustawy.

Nabyte czynności wykonywane przez komplementariusza będą służyć Państwu (Spółce) do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym będzie Państwu przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez komplementariusza (zarejestrowanego jako podatnika VAT czynnego), pod warunkiem, że nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem przedstawione stanowisko w zakresie pytań nr 1 i 2 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Zaznacza się, że interpretacja nie wywołuje skutków prawnych dla komplementariusza, który chce uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa.