Interpretacja indywidualna z dnia 2 marca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.818.2022.2.KT

Rozliczenie notami księgowymi kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami Wnioskodawcy z Głównym Producentem (koszty osobowe Wnioskodawcy).

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 listopada 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 17 listopada 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy rozliczenia notami księgowymi kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami Państwa z Głównym Producentem (koszty osobowe Państwa). Uzupełnili go Państwo pismem z 6 lutego 2023 r. (data wpływu 8 lutego 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca – … jest państwową instytucją kultury w rozumieniu art. 8 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t. j. Dz. U. z 2020 r. poz. 194 z późn. zm.), wpisaną do Rejestru Państwowych Instytucji Kultury pod numerem …, świadczący usługi kulturalne, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług (dl zw. Wnioskodawcą). Działalnością statutową Wnioskodawcy (zgodnie z brzmieniem Statutu nadanego przez Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – zarządzenie z dnia ... r.) jest przygotowywanie i wystawianie dzieł dramatycznych z narodowego i światowego repertuaru, realizacja różnorodnych form teatralnych oraz interdyscyplinarnych przedsięwzięć artystycznych i promocja oraz upowszechnianie sztuki i kultury teatralnej. Swoje cele statutowe realizuje między innymi przez odpłatną prezentację przedstawień w siedzibie Teatru oraz poza nią.

Wnioskodawca zawarł z innym teatrem (dl. zw. Głównym Producentem) umowę w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego (dl. zw. spektaklem bądź przedstawieniem), który miał być wystawiany poczynając od roku 2021 dla publiczności odpłatnie (m.in. poprzez sprzedaż biletów) zarówno w siedzibie Wnioskodawcy (dl. zw. również Współproducentem), jak i w siedzibie Głównego Producenta, jak również poza ich siedzibami, tj. w innych miejscach niż siedziby Współproducenta i Głównego Producenta. Umowa została zawarta w celu połączenia potencjałów technicznych, artystycznych, finansowych i organizacyjnych Współproducenta i Głównego Producenta (dl. zw. łącznie Teatrami bądź Stronami) z myślą o zwiększeniu efektywności, poprawieniu jakości wystawianego spektaklu.

W umowie tej procentowo określono podział kosztów wyprodukowania spektaklu w ten sposób, że Współproducent ponosi 45% kosztów, a Główny Producent 55% kosztów.

Oba Teatry określiły w umowie zasady eksploatacji spektaklu w siedzibach stron:

I.Koszty eksploatacji spektaklu w siedzibie Głównego Producenta bądź Współproducenta.

1.W przypadku eksploatacji przedstawienia przez Głównego Producenta od dnia premiery w jego siedzibie ponosi on wszystkie koszty takiej eksploatacji i przypada mu 100% przychodów ze sprzedaży biletów, które są opodatkowane stawką 8% VAT.

Przez koszty eksploatacji przedstawienia ponoszone przez Głównego Producenta, Strony rozumieją m.in. wynagrodzenia pracowników etatowych (tzn. pozostających w stosunku pracy) i nieetatowych wraz z pochodnymi i dietami (tzw. koszty osobowe), tj. koszty:

a)norm aktorskich pracowników etatowych Głównego Producenta (koszty osobowe Głównego Producenta);

b)norm aktorskich pracowników etatowych Współproducenta, wraz z kosztami pochodnymi, w tym ZUS, dietami (koszty osobowe Współproducenta), płatne na rzecz Współproducenta na podstawie wystawianej przez Niego noty obciążeniowej;

c)wynagrodzenia pozostałych pracowników etatowych i nieetatowych Głównego Producenta obsługujących spektakl (koszty osobowe Głównego Producenta).

2.W przypadku eksploatacji przedstawienia przez Współproducenta od dnia premiery w jego siedzibie ponosi on wszystkie koszty takiej eksploatacji i przypada mu 100% przychodów ze sprzedaży biletów, które są opodatkowane stawką 8% VAT.

Przez koszty eksploatacji przedstawienia ponoszone przez Współproducenta. Strony rozumieją m.in. koszty osobowe [wynagrodzenia pracowników etatowych (tzn. pozostających w stosunku pracy) i nieetatowych wraz z pochodnymi i dietami], tj. koszty:

a)norm aktorskich pracowników etatowych Współproducenta (koszty osobowe Współproducenta),

b)norm aktorskich pracowników etatowych Głównego Producenta, wraz z kosztami pochodnymi, w tym ZUS, dietami (koszty osobowe Głównego Producenta), płatne na rzecz Głównego Producenta na podstawie wystawianej przez Niego noty obciążeniowej;

c)wynagrodzenia pozostałych pracowników etatowych i nieetatowych Współproducenta obsługujących spektakl (koszty osobowe Współproducenta).

II.Koszty eksploatacji spektaklu poza siedzibą Głównego Producenta i Współproducenta (dl. zw. spektaklami wyjazdowymi):

W przypadku spektakli wyjazdowych (poza siedzibami Głównego Producenta i Współproducenta), organizowanych przez Głównego Producenta koszty są ponoszone przez Głównego Producenta.

Przez koszty eksploatacji spektaklu wyjazdowego ponoszone przez Głównego Producenta, Strony rozumieją m.in. wynagrodzenia pracowników etatowych (tzn. pozostających w stosunku pracy) i nieetatowych wraz z pochodnymi i dietami (tzw. koszty osobowe), tj. koszty:

a)norm aktorskich pracowników etatowych Głównego Producenta (koszty osobowe Głównego Producenta);

b)norm aktorskich pracowników etatowych Współproducenta, wraz z kosztami pochodnymi, w tym ZUS, dietami (koszty osobowe Współproducenta), płatne na rzecz Współproducenta na podstawie wystawianej przez Niego noty obciążeniowej;

c)(i) wynagrodzenia pracowników etatowych i nieetatowych Głównego Producenta, obsługujących spektakl wyjazdowy (koszty osobowe Głównego Producenta) – a także (ii) koszty wynagrodzeń pracowników etatowych i nieetatowych Współproducenta (zespołu technicznego Współproducenta), biorących udział w wyjeździe wraz z kosztami pochodnymi, w tym ZUS, dietami (koszty osobowe Współproducenta), płatne na rzecz Współproducenta na podstawie wystawianej przez Niego noty obciążeniowej.

Główny Producent wystawia faktury sprzedaży na kontrahentów krajowych ze stawką „zw” (zwolniony) za wystawienie spektaklu wyjazdowego przez Niego organizowanego, a kontrahenci – jeśli umowa pomiędzy Głównym Producentem a kontrahentem to przewiduje – mogą uzyskiwać przychody z tego tytułu, w tym od bezpośrednich odbiorców spektaklu np. ze sprzedaży biletów. Współproducent wystawia na Głównego Producenta noty obciążeniowe za koszty osobowe Współproducenta poniesione w związku ze spektaklem wyjazdowym [obejmujące ww. koszty, wymienione w punktach II. b) oraz II. c) (ii)]. Główny Producent oblicza zaś za koszty osobowe przez Niego poniesione [obejmujące ww. koszty, wymienione w punktach II. a) oraz II. b) (i)]. Po zgromadzeniu wszelkich kosztów poniesionych przez oba Teatry Główny Producent rozlicza się ze Współproducentem zrealizowanym zyskiem, dzieląc go w proporcji 55% na rzecz Głównego Producenta i 45% na rzecz Współproducenta, czyli według udziału w kosztach produkcji spektaklu (55% Główny Producent/45% Współproducent). Zysk Współproducenta jest dokumentowany fakturami ze stawką „zw” wystawianymi na Głównego Producenta. W tej samej proporcji, co w przypadku zysku, Strony mają rozliczyć stratę na wypadek jej zaistnienia.

Ponadto w uzupełnieniu wskazano:

W ramach zawartej umowy z Producentem Głównym w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego, Wnioskodawca (Współproducent) jest zobowiązany do wykonywania świadczenia we współpracy z Producentem Głównym celem uzyskania efektu końcowego w postaci wystawienia przedstawienia na rzecz odbiorcy – podmiotu trzeciego. Wobec tego Współproducent zobowiązany jest do realizacji części produkcji poprzez zaangażowanie swoich pracowników – zarówno aktorów, jak i pracowników zajmujących się obsługą techniczną. W ramach tej samej umowy Producent Główny, adekwatnie do powyższego, jest zobowiązany do wykonywania świadczenia we współpracy ze Współproducentem celem uzyskania efektu końcowego w postaci wystawienia przedstawienia na rzecz odbiorcy, a zatem do realizacji części produkcji poprzez zaangażowanie swoich pracowników – aktorów i pracowników technicznych. W odniesieniu do praw wynikających z zawartej umowy pomiędzy Producentem Głównym a Współproducentem, należy wskazać, że strony umowy dzielą i partycypują w przychodzie na zasadach określonych w umowie o współprodukcji. Jednocześnie, przychód w zależności od miejsca wystawienia przedstawienia jest dzielony w sposób określony w umowie tzn.: w przypadku eksploatacji przedstawienia w siedzibie Głównego Producenta, wpływy ze sprzedaży ryczałtowej lub biletowanej przypadają w całości Głównemu Producentowi, a w przypadku eksploatacji przedstawienia na scenie Współproducenta, wpływy ze sprzedaży ryczałtowej lub biletowanej przypadają w całości Współproducentowi. Dodatkowo, w przypadku wystawienia przedstawienia poza siedzibami Głównego Producenta oraz Współproducenta uzyskany dochód dzielony jest zgodnie z proporcją: 55% dochodu przypada na rzecz Głównego Producenta, 45% dochodu przypada na rzecz Współproducenta.

W ramach zawartej umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego Współproducent nie świadczy usług na rzecz Głównego Producenta i nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego. Współproducent wspólnie z Producentem Głównym jedynie realizuje i eksploatuje, tj. wykonuje czynności zmierzające do wystawienia przedstawienia. Jeszcze raz należy podkreślić, że w ramach zawartej umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego Współproducent nie świadczy żadnej usługi na rzecz Głównego Producenta, a także Współproducent razem z Producentem Głównym świadczą wspólnie usługę na rzecz odbiorcy – podmiotu trzeciego w postaci wystawienia przedstawienia i umożliwienia jego odbioru.

Działania Głównego Producenta i Współproducenta jako stron umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji są wykonywane wyłącznie w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia. Odbiorcą świadczonych usług jest nieograniczony krąg osób, w tym konsumenci bądź przedsiębiorcy, którzy nabywają prawo do korzystania z usługi w postaci wystawienia i odbioru wystawianego przedstawienia. Główny Producent nie opłaca kosztów związanych z wynagrodzeniem norm aktorskich pracowników Współproducenta wraz z kosztami pochodnymi, w tym kosztami osobowymi Współproducenta, tylko je refunduje (zwraca). Wskazane koszty dotyczą wyłącznie realizacji wspólnego przedsięwzięcia.

Pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

1)Czy rozliczenia kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami Wnioskodawcy (Współproducenta) z Głównym Producentem [koszty osobowe Współproducenta, wskazane w punkcie 1.1. b)] – w zw. z realizacją w ramach umowy koprodukcyjnej wspólnego spektaklu – skutkują zaistnieniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w ślad za tym potrzebą udokumentowania ich odpowiednią fakturą VAT, czy też są neutralne (nie rodzą obowiązku podatkowego) na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a ich udokumentowanie powinno nastąpić w oparciu o inny dokument księgowy aniżeli faktura VAT?

2)Czy rozliczenia kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami Wnioskodawcy (Współproducenta) z Głównym Producentem [koszty osobowe Współproducenta, wskazane w punktach II. b) oraz II. c)] – w zw. z realizacją w ramach umowy koprodukcyjnej spektaklu wyjazdowego, organizowanego przez Głównego Producenta – skutkują zaistnieniem obowiązku podatkowego na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a w ślad za tym potrzebą udokumentowania ich odpowiednią fakturą VAT, czy też są neutralne (nie rodzą żadnego obowiązku podatkowego) na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, a ich udokumentowanie powinno nastąpić w oparciu o inny dokument księgowy aniżeli faktura VAT?

Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu)

W opinii Wnioskodawcy wszelkie rozliczenia pomiędzy Głównym Producentem a Współproducentem z tytułu wzajemnie ponoszonych kosztów osobowych szczegółowo opisanych powyżej w ramach umowy koprodukcyjnej i kooperacyjnej (wspólna eksploatacja) powinny być dokumentowane notami obciążeniowymi wystawianymi przez Współproducenta na Głównego Producenta i odwrotnie. Wystawianie faktur VAT w odniesieniu do ww. rozliczeń dokonywanych pomiędzy Współproducentem oraz Głównym Producentem, jako podmiotami współpracującymi nie miałoby uzasadnienia w świetle obowiązujących przepisów z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług z tego względu, że w opisanej formie współpracy Współproducent nie świadczy i nie będzie świadczyć żadnych usług na rzecz Głównego Producenta, ale wspólnie z Nim (Głównym Producentem). Świadczenia obu Teatrów, składające się na koprodukcję i kooperację (realizację i eksploatację przedstawienia), nie będą dotyczyć odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dl zw. w skrócie u.p.t.u.), a jedynie partycypowania – na zasadach określonych w umowie koprodukcyjnej, opisanych powyżej w punktach I, II i III – we wspólnie wypracowywanych w ramach eksploatacji spektaklu przez oba Teatry, a przypadających im stosownie do zapisów umowy koprodukcyjnej przychodach oraz ponoszonych kosztach (tj. nie będzie to wynagrodzenie za jakiekolwiek usługi wykonane przez Współproducenta na rzecz Głównego Producenta i odwrotnie). Tytułem przypomnienia – w nawiązaniu i na podstawie zapisów umowy koprodukcyjnej – przy eksploatacji w siedzibie Współproducenta bądź Głównego Producenta Strony partycypują tylko we wspólnie ponoszonych kosztach, przychody zaś ze spektaklu są po każdej ze Stron, tzn. tej Strony, która w swojej siedzibie wystawia spektakl. Natomiast – zgodnie z umową koprodukcyjną – przy eksploatacji poza siedzibami Stron przychód pobiera Główny Producent i po uwzględnieniu wspólnie poniesionych kosztów dokonuje podziału (redystrybuuje) zysk bądź stratę w odpowiednim procentowym udziale (55- procentowy udział przypadający na Głównego Producenta i 45-procentowy udział przypadający na Współproducenta). Czynności te nie powodują więc skutków w podatku od towarów i usług, a tym samym nie podlegają obowiązkowi fakturowania na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowią bowiem sprzedaży, o której mowa w art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego względu, przepływy gotówkowe (finansowe) dokonywane pomiędzy Teatrami (współrealizującymi i eksploatującymi wspólne przedsięwzięcie – przedstawienie) w związku z ich wzajemnymi rozliczeniami kosztów osobowych nie dotyczą świadczeń (usług w rozumieniu art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 u.p.t.u.) i są dokumentowane notami obciążeniowymi.

Stanowisko Współproducenta znajduje potwierdzenie w mającym wprost bądź odpowiednie (analogiczne) zastosowanie do przedstawionego stanu faktycznego w orzecznictwie Sądów administracyjnych, które wskazują, że:

a)„Określony w umowie podział wszystkich wydatków i uzyskanych przychodów dokonywany przez Lidera Konsorcjum nie może zostać uznany za odsprzedaż usług przez jeden podmiot innym podmiotom wchodzącym w skład Konsorcjum, gdy jego partnerzy w ogóle nie korzystają z tak wykonywanych usług, nie są ich usługobiorcami, a wręcz odwrotnie występują zbiorowo w charakterze usługodawców, których reprezentuje Lider. Rozliczenia pieniężne między uczestnikami wspólnego przedsięwzięcia, jeśli nie towarzyszy im świadczenie usługi, nie mogą być bowiem same przez się potraktowane jako czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro z przyjętego w tej sprawie stanu faktycznego wynika, że Lider Konsorcjum nie działa wyłącznie we własnym imieniu lecz w ramach zawartego porozumienia i nie odsprzedawał usług na rzecz Partnerów, lecz obciążał pozostałe podmioty częścią kosztów i przekazywał im przychód, to nie może być mowy o jakimkolwiek transferze, czy refakturowaniu usług świadczonych na rzecz usługobiorcy.” (wyrok WSA w Warszawie z 9.05.2018 r., III SA/Wa 2722/17, LEX nr 2544031),

b)dalej w uzasadnieniu przywołanego wyroku: „W ślad za stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie o sygn. akt I FSK 1128/12 stwierdzić zatem należy, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u., jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r., sygn. akt I FSK 291/08 czy wyroku z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. akt I FSK 562/11).

W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia.” (wyrok WSA w Warszawie z 9.05.2018 r., III SA/Wa 2722/17, LEX nr 2544031),

c)podobnie w wyroku NSA z 13.10.2021 r.: „W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego konsekwentnie prezentowane jest stanowisko, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 u.p.t.u. jako przedmiotu opodatkowania – świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu. (...) Dychotomiczny podział na gruncie ustawy o VAT czynności na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy bogatej aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów. Takiego przyporządkowania nie determinuje także okoliczność, że każdy konsorcjant jest odrębnym podatnikiem VAT. Szerokie określenie zakresu przedmiotowego art. 8 ust. 1 u.p.t.u. nie oznacza, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania bądź zaniechania innej strony. Określony w umowie podział wydatków i przychodów dokonywany przez lidera konsorcjum nie może zostać uznany za odsprzedaż usług przez jeden podmiot innym podmiotom wchodzącym w skład konsorcjum, gdy jego partnerzy w ogóle nie korzystają z tak wykonywanych usług, nie są ich usługobiorcami, a wręcz odwrotnie, występują zbiorowo w charakterze usługodawców, których reprezentuje lider. (...) Podział przychodów i kosztów dokonany przez lidera będzie w takiej sytuacji wewnętrznym rozliczeniem między podmiotami uczestniczącymi zbiorowo w świadczeniu usług na rzecz usługobiorcy. (...) Działań podjętych w ramach umów o współpracy nie należy dla celów podatku od towarów i usług oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru jako działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość. W tym samym tonie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 29 kwietnia 2004 r. C-77/01, stwierdzając, że „czynności wykonywane przez członków konsorcjum, na podstawie postanowień umowy tworzącej to konsorcjum oraz odpowiadające części przypisanej każdemu z nich w tej umowie, nie stanowią dostawy towarów lub świadczenia usług za wynagrodzeniem w rozumieniu art. 2 pkt 1 VI Dyrektywy VAT, ani też w konsekwencji czynności opodatkowanej na podstawie tej dyrektywy” (Wyrok NSA z 13.10 2021 r., I FSK 1898/18, LEX nr 3253767).

Z tych też względów Współproducent jako strona umowy kooperacyjnej, na podstawie której odbiorcami usług, tj. wystawianych wspólnie przez Strony spektakli, są podmioty trzecie stoi na zaprezentowanym wyżej stanowisku, bowiem rozliczenie całej usługi kompleksowej w zakresie podatku od towarów i usług odbywa się na linii pomiędzy Stronami, jako kooperantami (reprezentowanymi w zależności od sytuacji przewidzianej w umowie koprodukcyjnej przez Głównego Producenta – spektakl w jego siedzibie bądź spektakl wyjazdowy – albo przez Współproducenta – spektakl w jego siedzibie) a usługobiorcami (w sprawie: np. widzami bądź podmiotami zamawiającymi spektakl) i to właśnie w tym stosunku prawnym dochodzi do świadczenia usług objętych podatkiem VAT.

Konkludując powyższe, należy wskazać, że odpowiedź na pytanie nr 1 jest następująca, tj. że Współproducent nie świadczy usług na rzecz Producenta Głównego. Zatem opisane zdarzenie nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w ślad za tym nie rodzi zobowiązania (obowiązku podatkowego) na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i w ślad za tym udokumentowania tego poprzez wystawienie odpowiedniej faktury VAT. Tym samym dokumentowanie kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami powinno nastąpić w oparciu o inny dokument księgowy aniżeli faktura VAT, a to z uwagi na neutralność powyższych rozliczeń na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie, odpowiedź na pytanie nr 2 stanowi, iż Współproducent nie świadczy usług na rzecz Głównego Producenta tylko wspólnie z nim. Przedstawione zdarzenie nie jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a zatem nie rodzi zobowiązania (obowiązku podatkowego) na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i w ślad za tym udokumentowania tego poprzez wystawienie odpowiedniej faktury VAT. W tym przypadku dokumentowanie kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami powinno nastąpić w oparciu o inny dokument księgowy aniżeli faktura VAT, a to z uwagi na neutralność powyższych rozliczeń na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”:

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT:

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy o VAT.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council:

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, gdzie Trybunał wskazał, że czynność:

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

-istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

-wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

-istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

-istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT:

Zauważyć w tym miejscu należy, że umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 poz. 1360 ze zm.):

W świetle tego przepisu należy zatem przyjąć, że zawarcie umowy o współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia jest możliwe na podstawie ww. przepisu, w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę o współpracy w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT:

Art. 2 pkt 22 ustawy o VAT stanowi, że:

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości, objętych zakresem pytania nr 1 i 2 w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy świadczone przez Państwa usługi w ramach umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odnosząc się do objęcia podatkiem VAT świadczeń wynikających z zawartej umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego należy stwierdzić, że nie będą Państwo świadczyli na rzecz Głównego Producenta jakichkolwiek usług. Jak wynika z opisu sprawy, świadczone przez Państwa w ramach ww. umowy usługi nie są związane ze świadczeniem wzajemnym ze strony Głównego Producenta. Jedyne świadczenia wzajemne wystąpią między organizatorem a adresatem organizowanych spektakli teatralnych. W ramach umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego realizować będą Państwo wspólnie z Głównym Producentem dane przedsięwzięcie, przy organizacji którego każda ze stron ma określone odrębne obowiązki. Są Państwo zobowiązani do wykonywania świadczenia we współpracy z Producentem Głównym celem uzyskania efektu końcowego w postaci wystawienia przedstawienia na rzecz odbiorcy. Wszystkie te działania realizowane są w konkretnym celu, jakim jest spektakl teatralny. Działania obu stron ww. umowy będą wykonywane wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego spektaklu teatralnego. Wspólnie z Producentem Głównym jedynie realizują i eksploatują, tj. wykonują Państwo czynności zmierzające do wystawienia przedstawienia i umożliwienia jego odbioru. Odbiorcą świadczonych przez Państwa usług będzie adresat danego wydarzenia, a działania Państwa, jak i Głównego Producenta będą wykonywane wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest organizacja spektaklu teatralnego. Jak wskazali Państwo we wniosku w ramach zawartej umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego nie świadczą Państwo usług na rzecz Głównego Producenta i nie otrzymują żadnego świadczenia wzajemnego.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że w tym przypadku nie będzie dochodziło do świadczenia usług bądź dostawy towarów przez Państwa na rzecz Głównego Producenta. Zatem nie będzie dochodzić do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.

Zatem przekazanie środków pieniężnych przez Głównego Producenta na Państwa rzecz (jako zwrot kosztów osobowych), nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy o VAT i nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Z uwagi na to, że rozliczenia dokonywane w ramach zawartej umowy w przedmiocie współprodukcji i wspólnej eksploatacji spektaklu teatralnego pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, to nie powinny być dokumentowane fakturą, lecz innym dowodem księgowym, wystawianym przez Państwa na rzecz Głównego Producenta.

Jednocześnie co do sposobu dokumentowania ww. czynności należy wskazać, że nota księgowa jest dokumentem rozliczeniowym. Stosuje się ją przy dokumentowaniu transakcji, które nie podlegają przepisom ustawy o podatku VAT. Noty księgowe są dokumentami stosowanymi także w przypadku dokonywania wzajemnych rozliczeń pomiędzy powiązanymi jednostkami nieuprawnionymi do wystawiania faktur.

Przepisy ustawy VAT nie regulują również kwestii kto może wystawić noty księgowe, a kto nie. Również nie regulują kwestii wystawiania not księgowych przez podmiot otrzymujący zwrot kosztów.

Tym samym brak jest przeciwwskazań do dokumentowania notami księgowymi rozliczenia kosztów wynagrodzeń osobowych wraz z kosztami pochodnymi i dietami (kosztami osobowymi Państwa) w zw. z realizacją w ramach umowy koprodukcyjnej wspólnego spektaklu oraz w zw. z realizacją w ramach umowy koprodukcyjnej spektaklu wyjazdowego, organizowanego przez Głównego Producenta, skoro przepisy krajowe nie określają dokumentu, jakim powinna zostać udokumentowana ww. czynność. Zatem czynność ta może być dokumentowana notami księgowymi, jeżeli nie sprzeciwiają się temu inne przepisy.

W związku z powyższym, Państwa stanowisko w zakresie pytania nr 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Podkreślić należy, iż Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach przedstawionego przez Państwa opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna wywiera zatem skutek prawny wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem sprawy i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa:

·Stosownie do art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA),

albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.