Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka

Interpretacja indywidualna z dnia 11 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0112-KDIL1-2.4012.63.2023.2.DS

W przypadku konieczności zastosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy/współczynnika, o którym mowa w art. 90 ust. 2-3 ustawy, nie należy ustalać go odrębnie do każdego rodzaju działalności. Jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% nie są zobowiązane do odliczenia podatku naliczonego.

Interpretacja indywidualna – stanowisko nieprawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynników i wskaźników ustalonych odrębnie do każdego rodzaju działalności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz braku prawa do odliczenia podatku VAT przez jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

2 lutego 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 stycznia 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:

· odliczenia podatku naliczonego prewspółczynnikiem metrażowym w zakresie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),

· odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynników i wskaźników ustalonych odrębnie do każdego rodzaju działalności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz

· braku prawa do odliczenia podatku VAT przez jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 27 kwietnia 2023 r. (wpływ 2 maja 2023 r.) oraz pismem z 9 maja 2023 r. (wpływ 9 maja 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Gmina (…) (dalej: „Gmina” lub „Wnioskodawca”) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i składa do właściwego Urzędu Skarbowego deklaracje VAT-7. Z 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT wraz ze swoimi jednostkami budżetowymi, w wyniku której Gmina oraz jej jednostki organizacyjne dokonują wspólnych rozliczeń dla celów podatku VAT.

Gmina realizuje projekt pn. (…).

Przedmiotem inwestycji jest montaż paneli fotowoltaicznych oraz pomp ciepła w budynkach użyteczności publicznej w Gminie w następujących obiektach:

·Szkoła Podstawowa (…),

·Publiczne Przedszkole (…),

·Hala sportowa wraz z pawilonem sportowym,

·Gminny Ośrodek Kultury (…) wraz z należnymi (...),

·Urząd Gminy (…),

·Oczyszczalnia ścieków (…),

·Stacja uzdatniania wody (…),

·Sala wiejska (…).

Inwestycja przewiduje montaż paneli fotowoltaicznych na ok. (...) obiektach, a także montaż pompy ciepła na ok. (...) budynkach.

Realizacja ww. inwestycji wpłynie bezpośrednio na zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii w produkcji energii ogółem oraz na poprawę stanu środowiska naturalnego na terenie Gminy.

Zamontowana instalacja fotowoltaiczna będzie produkowała energię elektryczna na potrzeby własne danego obiektu. Dzięki zastosowaniu ww. instalacji obiekty zmniejszą wykorzystanie energii elektrycznej i/lub cieplnej z konwencjonalnych źródeł, co jednocześnie wpłynie na redukcję emisji zanieczyszczeń do atmosfery.

Zadanie wykonywane jest przez wyspecjalizowany podmiot, który został wyłoniony zgodnie z przepisami ustawy Prawo Zamówień Publicznych. Następnie podpisano umowę pomiędzy Gminą a wykonawcą. Faktury za wykonaną usługę wystawiane będą na Gminę. Rozliczenie finansowe dotyczące ww. zadania zachodzi pomiędzy Gminą a wyłonionym wykonawcą.

Gmina pragnie podkreślić, że budynki komunalne/obiekty, w których Gmina zamontuje instalacje fotowoltaiczne, tj. sale wiejskie, oczyszczalnia ścieków i dwa ujęcia wody są przez nią wykorzystywane zarówno do celów wykonywalnej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza tzn.:

· oczyszczalnia ścieków oraz ujęcia wody są wykorzystywane jednocześnie do czynności opodatkowanych (usługi dostarczania wody i odprowadzania ścieków) oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT (dostarczanie wody i odprowadzanie ścieków na rzecz Urzędu Gminy i gminnych jednostek budżetowych).

Gmina stosuje prewspółczynnik metrażowy 100% (ujęcia wody) oraz prewspółczynnik 99% (oczyszczalnia ścieków), wyliczony na podstawie danych z roku 2021.

· sale wiejskie są wykorzystywane do realizacji zadań własnych Gminy (nieodpłatne udostępnianie np. na zebranie wiejskie) oraz do czynności opodatkowanych (okazjonalny wynajem).

· hala sportowa jest wykorzystywana do działalności opodatkowanej, polegającej na wynajęciu hali sportowej mieszkańcom oraz niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. wykorzystywana jest przez uczniów szkoły podstawowej na zajęcia wychowania fizycznego.

Do odliczenia podatku VAT naliczonego za sale wiejskie i hale sportową, Gmina stosuje prewspółczynnik 9% wyliczony na podstawie danych z roku 2021.

Dając prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z realizacją instalacji paneli fotowoltaicznych prewspółczynnikiem.

Obok działalności statutowej prowadzona była w niewielkiej skali również działalność gospodarcza (zarówno opodatkowana podatkiem VAT jak i zwolniona od podatku VAT).

· Gminny Ośrodek Kultury (…) jest samorządową instytucją kultury utworzoną na mocy uchwały Rady Gminy, działa według obowiązujących na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej przepisów prawnych, a w szczególności na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz statutu instytucji. Gminny Ośrodek Kultury (…) realizuje cele i zadania w dziedzinie wychowania, edukacji i upowszechniania kultury. Wiele zadań jest realizowanych w ramach reżimu publicznoprawnego. Instytucje kultury są niezarejestrowane na potrzeby podatku VAT. Korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT ze względu na nieprzekroczenie wartości sprzedaży 200.000,00 zł. Prowadzi zajęcia kulturalne, organizowanie festynów kulturalnych, gdzie dla uczestników jest wstęp wolny i nie są pobierane opłaty, w niewielkim stopniu budynek GOK oraz (...) są wynajmowane przez mieszkańców. Budynek, w którym prowadzi działalność GOK należy do Gminy i został przekazany do GOK umową użyczenia.

· W budynku Urzędu Gminy realizuje zadania w zakresie administracji publicznej oraz prowadzi sprzedaż wody i odprowadzania ścieków (sprzedaż opodatkowana), odpłatny wynajem pomieszczeń użytkowych (opodatkowany odpowiednią stawką podatku VAT), odpłatny wynajem pomieszczeń komunalnych (opodatkowany odpowiednią stawką podatku VAT).

Za dostarczanie wody do gospodarstw na terenie Gminy, Urząd Gminy rozlicza się bezpośrednio z mieszkańcami. Urząd Gminy dystrybuuje wodę i odprowadza ścieki od gospodarstw i osiąga z tego tytułu dochody. Urząd Gminy ma podpisaną umowę z zakładem energetycznym na dostarczanie energii do stacji uzdatniania wody oraz oczyszczalni ścieków. Faktury są wystawiane na Urząd Gminy z wyszczególnieniem kwot dotyczących oczyszczalni ścieków oraz ujęć wody. W związku z tym jest możliwość przyporządkowania poniesionych wydatków na zakup i montaż instalacji fotowoltaicznych dających prawo do odliczenia podatku VAT w budynku oczyszczalni ścieków (99% odliczenia), ujęcia wody (100% odliczenia).

Pozostałe budynki użyteczności publicznej objęte projektem służą działalności statutowej Gminy, a w szczególności realizacji jej zadań własnych określonych w art. 7 o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz.559). Niemniej jednak (...) z (...) budynków (tj. Szkoła Podstawowa (…), Publiczne Przedszkole (…)) jest sporadycznie wykorzystywanych do działalności opodatkowanej, albowiem zawierane są umowy najmu pomieszczeń, z których Gmina uzyskuje znikome dochody w ciągu roku. Zgodnie z ustawą wynosi poniżej 2%, w związku z czym nie istnieje obowiązek odliczenia.

Uzupełnienie opisu stanu faktycznego

1.

W odpowiedzi na pytanie jakie jednostki organizacyjne Gminy wykorzystują zakupione w związku z realizacją projektu towary i usługi Wnioskodawca wskazał, że jednostki organizacyjne związane z realizacją projektu to:

·Szkoła Podstawowa (…);

·Publiczne Przedszkole (…);

·Urząd Gminy (…), w skład którego wchodzą: Oczyszczalnia ścieków (…), Stacja Uzdatniania Wody (…), Sala wiejska (…), Hala Sportowa (…) oraz Pawilon Sportowy (…).

Gminny Ośrodek Kultury nie jest jednostką organizacyjną a samorządowa instytucją kultury.

Instalacje OZE zamontowane na budynkach Gminnego Ośrodka Kultury zostaną przekazane po zakończeniu inwestycji do Gminnego Ośrodka Kultury na podstawie umowy użyczenia.

Za wyżej wymienione budynki i instalacje OZE oraz sporządzoną umowę użyczenia odpowiedzialny jest Urząd Gminy.

2.

W odpowiedzi na pytanie do jakich czynności – opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – są wykorzystywane przez Gminę (jednostki organizacyjne) zakupione towary i usługi Wnioskodawca wskazał czynności dla każdej jednostki:

· Szkoła Podstawowa (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług;

· Publiczne Przedszkole (…) podlega wykonywaniu czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług;

· Hala Sportowa (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

· Pawilon Sportowy (…) podlega nieopodatkowaniu podatkiem od towarów i usług;

· Gminny Ośrodek Kultury (…) wraz z (...) korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT ze względu na nieprzekroczenie wartości sprzedaży 200.000,00 zł;

· Urząd Gminy (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, niepodlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem od towarów i usług;

· Oczyszczalnia ścieków (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem towarów i usług;

· Stacja Uzdatniania Wody (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług;

· Sala wiejska (…) podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

3.

W odpowiedzi na pytanie czy istnieje możliwość przyporządkowania całości kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów czynności – a jeżeli tak, to do jakich Wnioskodawca wskazał, że montaż odnawialnych źródeł energii można przyporządkować do konkretnej jednostki organizacyjnej, gdyż zawarta umowa z wykonawcą uwzględnia miejsce montażu na poszczególnych budynkach wraz ze wskazaniem kosztów inwestycji. Zatem istnieje możliwość przyporządkowania kwot podatku naliczonego do konkretnej jednostki organizacyjnej. Natomiast nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności, tj. do czynności opodatkowanych podatkiem VAT lub pozostających poza zakresem regulacji ustawy o podatku VAT.

4.

Wydatki z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną są związane wyłącznie z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną oraz bezpośrednio związane z działalnością Gminy.

5.

Gmina wykorzystuje infrastrukturę wyłącznie do dostaw wody i odbioru ścieków. Infrastruktura ta nie jest wykorzystywana w żaden inny sposób. Zważywszy na charakter wykorzystania, jest ono w pełni mierzalne, tj. Gmina rozlicza wyłącznie według ilości metrów sześciennych dostarczonej wody oraz odebranych ścieków. Dotyczy zarówno świadczeń na rzecz Odbiorców zewnętrznych, jak i Odbiorców wewnętrznych. W obu przypadkach Gmina jest w stanie precyzyjnie wskazać, ile metrów sześciennych wody zostało zużyte/ile odebrano ścieków z wykorzystaniem infrastruktury. Natomiast do rozliczenia zużycia ścieków przyjmuje się, że zużycie ścieków równe jest zużyciu wody, co oznacza, że w budynkach korzystających zarówno z dostaw wody, jak i usług odbioru ścieków wskazanie wodomierza rejestruje zarówno zużycie wody, jak i ścieków.

Biorąc pod uwagę powyższe, prewspółczynnik metrażowy dla wodociągów jest obliczany według następującego wzoru:

PRE(wod) =

Woda dostarczana na rzecz OZ (m3)

Woda dostarczana na rzecz OZ + OW + PPOŻ (m3)

gdzie:

OZ oznacza Odbiorców zewnętrznych;

OW oznacza Odbiorców wewnętrznych;

PPOŻ oznacza cele przeciwpożarowe.

Natomiast prewspółczynnik metrażowy dla kanalizacji jest obliczany wg następującego wzoru:

PRE(kan) =

Ścieki odebrane od OZ (m3)

Ścieki odebrane OZ + OW (m3)

OZ oznacza Odbiorców zewnętrznych;

OW oznacza Odbiorców wewnętrznych.

6.

Obrót ze sprzedaży opodatkowanej usług dostarczania wody i odprowadzania ścieków, do których wykorzystywana jest Oczyszczalnia ścieków (…) oraz Stacje Uzdatniania Wody (…) wyliczany jest na podstawie specjalistycznej aparatury pomiarowej spełniającej wszelkie normatywne kryteria – wodomierzy. W efekcie istnieje tu bardzo wysoka dokładność pomiaru, a także pełen obiektywizm pomiarów i obliczeń. Na podstawie wskazań wodomierzy Gmina określa wysokość należnego jej wynagrodzenia od Odbiorców zewnętrznych, co oznacza, że to właśnie zużycie wyrażone w metrach sześciennych wskazane przez wodomierze bezpośrednio reprezentuje obrót opodatkowanych podatkiem VAT i stopień wykorzystania infrastruktury do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

7.

Obliczenie klucza metrażowego dla obszaru wodno-kanalizacyjnego opiera się na jednoznacznych i obiektywnych wskazaniach wynikających z zastosowania aparatury pomiarowej, tj. wodomierzy (liczników) spełniających wszelkie wymagania prawne dla tego typu urządzeń. Przedmiotowa aparatura pomiarowa zamontowana jest na wszystkich budynkach wykorzystywanych przez jednostki organizacyjne Gminy (Odbiorcy wewnętrzni) oraz na większości budynków należących Odbiorców zewnętrznych. W przypadku kilku Odbiorców zewnętrznych i wewnętrznych wodomierze nie są wykorzystywane. Dla obu tych grup Odbiorców zewnętrznych i wewnętrznych ilość dostarczanej wody i odprowadzanych ścieków ustalana jest na podstawie przeciętnych norm zużycia wody wynikających z Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 14 stycznia 2002 r. w sprawie określenia przeciętnych norm zużycia wody.

8.

W skład infrastruktury wodno-kanalizacyjnej wchodzą hydranty. Gmina bowiem, na podstawie art. 1 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2057), realizuje w szczególności przedsięwzięcia mające na celu ochronę życia, zdrowia, mienia lub środowiska przed pożarem przez zapobieganie powstawaniu i rozprzestrzenianiu się pożaru. Jakiekolwiek wykorzystanie hydrantów w celach przeciwpożarowych jest absolutnie marginalne (pożary wymagające użycia hydrantów i wody przez nie dostarczanej zdarzają się niezwykle rzadko). Ponadto hydranty służą również sporadycznie do odpowietrzania sieci wodociągowej oraz w celach technologicznych do płukania wodociągów w celu usunięcia osadów. Oznacza to, że hydranty służą zarówno marginalnej działalności związanej z ochroną przeciwpożarową, tj. działalności innej niż gospodarcza, niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i dostawie wody na rzecz Odbiorców zewnętrznych, jaki wewnętrznych.

9.

Gmina nie prowadzi ewidencji ilości zużytej wody na cele przeciwpożarowe. Informacje dotyczące zużycia wody na cele przeciwpożarowe są pobierane ze strony BIP Komendy Głównej Państwowej Straży Pożarnej, która corocznie publikuje statystyki dotyczące użytych środków gaśniczych oraz zaopatrzenia w wodę m.in. dla poszczególnych gmin.

Woda wykorzystywana na cele przeciwpożarowe poprzez użycie hydrantów jest uwzględniania w kluczu metrażowym i jest to rodzaj działalności niepodlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

10.

Klucz metrażowy dla obszaru wodno-kanalizacyjnego jest bardziej reprezentatywny ze względu na wykonywaną przez Gminę działalności w zakresie gospodarki wodno‑ściekowej, bowiem odnosi się wyłącznie do tej działalności. Opiera się na metodzie pomiaru tej działalności wykorzystywanej dla określenia wysokości związanego z nią obrotu opodatkowanego podatkiem VAT (ustalenie metrów sześciennych dostarczonej wody/odebranych ścieków). Ponadto odpowiada on w pełni specyfice realizowanych przez Gminę nabyć związanych z działalnością wodno-kanalizacyjną, gdyż przyjęta metoda obliczeń opiera się właśnie na wykorzystaniu tych nabyć (wykorzystanie to polega na przepływie wody/ścieków przez infrastrukturę, co mierzy się w metrach sześciennych). Proporcja obliczona na podstawie metrów sześciennych zużytej wody/odebranych ścieków stanowi obiektywny miernik realnego wykorzystania infrastruktury do poszczególnych rodzajów czynności. Na podstawie dokonanych obliczeń, opartych na sprawdzalnych danych, w pełni mierzalnych i określonych, Gmina jest w stanie podać, w jakim stopniu wykorzystuje infrastrukturę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, a w jakim stopniu do czynności pozo przekazanie środków na wydatki własne stałych. Przyjęta więc przez Gminę metoda zapewnia zgodnie z wymogiem art. 86 ust. 2b. ustawy o podatku VAT dokonanie obniżenia podatku VAT wyłącznie w części przypadającej na oba realizowane przez Gminę z wykorzystaniem infrastruktury rodzaje działalności.

11.

Klucz metrażowy dla obszaru wodno-kanalizacyjnego zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim są one wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT przy zastosowaniu prewspółczynnika metrażowego.

12.

Klucz metrażowy dla obszaru wodno-kanalizacyjnego obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą. Zastosowanie sposobu określenia proporcji w odniesieniu do wydatków związanych z infrastrukturą wodno-kanalizacyjną najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez Gminę działalności w tym zakresie i dokonywanych przez Gminę nabyć związanych z działalnością wodociągową i kanalizacyjną, a także najlepiej uwzględnia cel przepisów o proporcjonalnym odliczaniu podatku naliczonego.

13.

Na podstawie Rozporządzenia w oparciu o ogólną działalność danej jednostki (Urzędu) może istotnie zakłócić realizację wymogu ustawowego przewidzianego w art. 86 ust. 2b ustawy o podatku VAT. Zestawiając te dwa sposoby określenia należy stwierdzić, iż w porównaniu do prewspółczynnika metrażowego, sposób określenia proporcji ustalony na podstawie Rozporządzenia istotnie zniekształca kwotę podatku VAT naliczonego podlegającego odliczeniu, która w takim wypadku jest nieadekwatna do stopnia wykorzystania infrastruktury do działalności gospodarczej. Powyższe wnioski znajdują potwierdzenie w wyroku NSA z 26 czerwca 2018 r. (sygn. akt I FSK 219/18), w orzecznictwie m.in. WSA w Gdańsku z 4 września 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 1165/19, w którym stwierdził, iż „Z art. 86 ust. 2H ustawy o VAT wynika, że ustawodawca pozostawił podatnikowi prawo wyboru sposobu określenia proporcji właśnie w tym celu, aby mógł on wybrać sposób najbardziej reprezentatywny w odniesieniu do konkretnego wydatku”.

Pytania

1.Czy ze względu na rodzaj prowadzenia działalności należy odliczyć podatek naliczony wskaźnikami i prewspółczynnikiem ustalonymi odrębnie do każdego rodzaju działalności? – pytanie oznaczone we wniosku nr 2.

2.Czy jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% zobowiązane są do odliczenia podatku naliczonego? – pytanie oznaczone we wniosku nr 3.

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku VAT (dalej: „ustawa”), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1.nabycia towarów i usług,

2.dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Odliczyć zatem można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają art. 90 ust. 2-10 ustawy.

Sytuacja przedstawiona w stanie faktycznym wskazuje na możliwość przyporządkowania faktur zakupowych do każdego rodzaju działalności.

W tym przypadku Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT z obliczonymi na dany rok prewspółczynnikami na podstawie danych z poprzedniego roku dla każdego rodzaju działalności, tj. działalności opodatkowanej – prewspółczynnik 100% dla sieci wodociągowej, 99% oczyszczalnia kanalizacja, 9% świetlice i hala sportowa.

Dlatego też prawo do odliczenia podatku naliczonego tzw. prewspółczynnikiem oraz współczynnikiem obliczanym przez Wnioskodawcę przysługuje Wnioskodawcy na budynkach użyteczności publicznej, w której dokonuje się odliczeń podatku naliczonego zgodnie z wyliczonymi wskaźnikami dla każdego rodzaju działalności.

Ad 2.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonymi odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy.

Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podmiotu działającego jako podatnik VAT. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Projektem objęte również zostaną budynki Szkoły Podstawowej (…), w której w niewielkiej skali prowadzona była działalność gospodarcza (zarówno opodatkowana podatkiem VAT, jak i zwolniona od podatku VAT).

Gmina nie dokonuje odliczeń podatku VAT, gdyż wskaźniki z art. 90 ust. 10 pkt 2 w związku z art. 86 ust. 2g ustawy – nie przekroczyły 2%. W konsekwencji nie jest spełniona podstawowa przesłanka warunkująca możliwość skorzystania z odliczenia, dlatego uznano, że proporcja wynosi 0%.

W związku powyższym Gmina stoi na stanowisku, iż z związku z realizacją projektu pn. „(…)” na budynkach oświatowych i kulturowych nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku – jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

a)nabycia towarów i usług,

b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, a więc takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje zatem w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W oparciu o art. 15 ust. 2 ustawy:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. takich, które są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że Gmina wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Według art. 86 ust. 2a ustawy:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej "sposobem określenia proporcji". Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Na mocy art. 86 ust. 2b ustawy:

Sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

1)zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz

2)obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Na podstawie art. 86 ust. 2c ustawy:

Przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

1)średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;

2)średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;

3)roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;

4)średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Jak stanowi art. 86 ust. 2d ustawy:

W celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Zgodnie z art. 86 ust. 2e ustawy:

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu.

W myśl art. 86 ust. 2f ustaw:

Przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

W świetle art. 86 ust. 2g ustawy:

Proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a, 10 i 10c-10g stosuje się odpowiednio.

W oparciu o art. 86 ust. 2h ustawy:

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji.

Stosownie do art. 86 ust. 22 ustawy:

Minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 86 ust. 22 ustawy wydane zostało rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (t. j. Dz. U. z 2021 r. poz. 999), zwane dalej Rozporządzeniem.

Według § 1 Rozporządzenia:

Rozporządzenie:

1)określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej „sposobem określenia proporcji”;

2)wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji.

Należy zauważyć, że wśród wymienionych w Rozporządzeniu podmiotów w § 3 ust. 1 wymieniono jednostki samorządu terytorialnego.

Na mocy § 3 ust. 1 Rozporządzenia:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Na podstawie § 2 pkt 8 Rozporządzenia:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego – rozumie się przez to:

a)urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,

b)jednostkę budżetową,

c)zakład budżetowy.

Przepis § 2 pkt 5, 6 i 7 Rozporządzenia mówi, że:

Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

·urzędzie obsługującym jednostkę samorządu terytorialnego – rozumie się przez to urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, działający w formie samorządowej jednostki budżetowej;

·jednostce budżetowej – rozumie się przez to utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową;

·zakładzie budżetowym – rozumie się przez to utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządowy zakład budżetowy.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Jednocześnie – co istotne – Rozporządzenie nie przewiduje, w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, aby rozliczać poszczególne nieruchomości będące w zasobach Gminy, jak również wszystkie działalności prowadzone przez Gminę, samodzielnie. Jak wskazano wyżej, proporcja ustalana jest odrębnie dla urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego, czyli: urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego; odrębnie dla jednostki budżetowej oraz odrębnie dla samorządowego zakładu budżetowego. Tym samym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, powinna zostać obliczona, zgodnie z ww. przepisami Rozporządzenia, dla każdej z jednostek samorządu terytorialnego oddzielnie.

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których będą wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Zaproponowane metody mają charakter „obrotowy”, polegający na ustaleniu „udziałów” z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym „obrocie” z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią „cele inne niż związane z działalnością gospodarczą” znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. „Towarzyszą” one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia podatku VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Ponadto należy zauważyć, że w przypadku wykonywania w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz zwolnionych z opodatkowania tym podatkiem, należy mieć na uwadze uregulowania zawarte w art. 90 ustawy.

Jak stanowi art. 90 ust. 1 ustawy:

W stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy:

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

W myśl art. 90 ust. 3 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo.

W świetle art. 90 ust. 4 ustawy:

Proporcję, o której mowa w ust. 3, określa się procentowo w stosunku rocznym na podstawie obrotu osiągniętego w roku poprzedzającym rok podatkowy, w odniesieniu do którego jest ustalana proporcja. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej.

W oparciu o art. 90 ust. 9a ustawy:

Przy ustalaniu proporcji zgodnie z ust. 2-6 do obrotu nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do art. 90 ust. 10 ustawy:

W przypadku gdy proporcja określona zgodnie z ust. 2-8:

1)przekroczyła 98% oraz kwota podatku naliczonego niepodlegająca odliczeniu, wynikająca z zastosowania tej proporcji, w skali roku, była mniejsza niż 500 zł – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 100%;

2)nie przekroczyła 2% – podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0%.

Ponadto, według art. 90 ust. 10a ustawy:

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Przepisy ust. 3-6 i 8-10 stosuje się odpowiednio.

Z kolei, na mocy art. 90 ust. 10b ustawy:

Przez jednostki organizacyjne jednostki samorządu terytorialnego, o których mowa w ust. 10a, rozumie się:

1)utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy;

2)urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Analiza powołanych wyżej przepisów wskazuje zatem, że na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy, występuje obowiązek wyodrębnienia podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz kwot podatku naliczonego związanego z czynnościami, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje.

Należy jednak podkreślić, że przepisy dotyczące zasad odliczania częściowego, zawarte w art. 90 ustawy, znajdują zastosowanie wyłącznie w odniesieniu do czynności wykonywanych w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. A zatem dotyczą czynności podlegających opodatkowaniu (opodatkowanych i zwolnionych).

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik powinien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości. Natomiast w sytuacji, gdy takie przyporządkowanie nie jest możliwe, a wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, podatnik powinien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy oraz (w przypadku wystąpienia także czynności zwolnionych od podatku) w art. 90 ust. 2 i 3 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Gmina realizuje projekt pn. „(…)”. Faktury za wykonaną usługę wystawiane będą na Gminę. Jednostki organizacyjne związane z realizacją projektu to:

·Szkoła Podstawowa (…) – podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT,

·Publiczne Przedszkole (…) – podlega wykonywaniu czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT;

·Urząd Gminy (…) – podlega wykonywaniu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, niepodlegających opodatkowaniem podatkiem VAT oraz zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT.

Szkoła Podstawowa (…) i Publiczne Przedszkole (…) są sporadycznie wykorzystywane do działalności opodatkowanej – poniżej 2%. Montaż odnawialnych źródeł energii można przyporządkować do konkretnej jednostki organizacyjnej. Zatem istnieje możliwość przyporządkowania kwot podatku naliczonego do konkretnej jednostki organizacyjnej. Natomiast nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia czy ze względu na rodzaj prowadzenia działalności należy odliczyć podatek naliczony wskaźnikami i prewspółczynnikiem ustalonymi odrębnie do każdego rodzaju działalności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).

Odnosząc się więc do powyższego powtórzyć należy, że zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przepisów ustawy, obowiązkiem Wnioskodawcy w pierwszej kolejności jest przypisanie konkretnych wydatków do określonych rodzajów działalności (opodatkowanej i niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT), z którym wydatki te są związane. Podatnik ma zatem obowiązek odrębnego określenia, z jakim rodzajem działalności będzie związany podatek wynikający z otrzymanych faktur zakupu, czyli dokonania bezpośredniej alokacji.

Jeżeli takie wyodrębnienie jest możliwe, podatnikowi, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej. Brak jest natomiast takiego prawa w stosunku do podatku naliczonego związanego z zakupem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności niepodlegających temu podatkowi.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do działalności gospodarczej, jak również do celów innych działalność gospodarza, gdy brak jest możliwości przypisania tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej, należy w odniesieniu do tych wydatków zastosować proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, w odniesieniu do ponoszonych przez Gminę wydatków związanych z realizacją projektu, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej Gminy nie jest możliwe – Wnioskodawca w pierwszej kolejności jest zobowiązany, na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy, do obliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynnika (proporcji) umożliwiającego odliczenie podatku naliczonego zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, przy uwzględnieniu przepisów Rozporządzenia.

Nadmienić należy, że sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Oznacza to, że Wnioskodawca zobowiązany jest do wyodrębnienia takiej części podatku naliczonego, którą można przypisać prowadzonej działalności gospodarczej. Warto nadmienić, że zastosowane przez Gminy metody, czy też sposoby, na podstawie których dokona ona wydzielenia odpowiedniej kwoty podatku naliczonego, muszą odpowiadać wartościom faktycznym i rzeczywistym. Ciężar rzetelnego ustalenia, jaka część podatku naliczonego związana jest z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jaka część wykorzystywana jest dla potrzeb innych niż prowadzona działalność gospodarcza, spoczywa zawsze na Wnioskodawcy.

W Rozporządzeniu Minister Finansów, korzystając z delegacji ustawowej, wskazał m.in. jednostce samorządu terytorialnego czyli takiej jaką jest Gmina, najbardziej odpowiadającą specyfice wykonywanej działalności metodę określania proporcji, uwzględniając charakter prowadzonej działalności gospodarczej oraz działalności innej niż gospodarcza takiej jednostki.

Zauważyć jednak należy, że na mocy art. 86 ust. 2h ustawy ustawodawca daje podatnikom, w tym jednostkom samorządu terytorialnego, możliwość zastosowania innego sposobu określenia proporcji niż wskazują przepisy art. 86 ust. 22 ustawy. Przy czym prawo to istnieje tylko w sytuacji, gdy wybrany przez podatnika sposób jest bardziej reprezentatywny od wskazanego w Rozporządzeniu. Zatem Gmina może zastosować inną metodę tylko i wyłącznie w sytuacji – jako wyjątek od przyjętych zasad uregulowanych w Rozporządzeniu – gdy wybrana przez nią metoda jest bardziej reprezentatywna i tym samym najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej działalności.

W odniesieniu do wydatków związanych zarówno z działalnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, jak i zwolnioną od podatku VAT (gdy nie ma możliwości jednoznacznego przyporządkowania kwot podatku naliczonego do poszczególnych rodzajów wykonywanych czynności), podatnik jest zobowiązany również do wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu współczynnika proporcji, o którym mowa w art. 90 ust. 2 i ust. 3 ustawy.

Należy zaznaczyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z realizacją projektu nie przysługuje w przypadku wydatków wykorzystywanych do wykonywania czynności zwolnionych od podatku (oraz niepodlegających temu podatkowi). Jak wskazał Wnioskodawca, Publiczne Przedszkole (…) podlega wykonywaniu czynności zwolnionych z opodatkowania podatkiem VAT. Uprawnienie do dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku nabycia towarów i usług, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych – w takiej sytuacji nie zostanie spełniony podstawowy warunek umożliwiający obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określony w art. 86 ust. 1 ustawy, tj. związek nabywanych towarów i usług ze sprzedażą opodatkowaną.

Jak wcześniej wskazano, zgodnie z § 3 ust. 1 Rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Jednocześnie, w myśl art. 90 ust. 10a ustawy, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego proporcję, o której mowa w art. 90 ust. 2, ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego. Powyższe przepisy nie przewidują, w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, aby rozliczać wszystkie działalności prowadzone przez Gminę samodzielnie. W związku z powyższym proporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a-2h oraz proporcja, o której mowa w art. 90 ust. 2-3 ustawy, powinny zostać obliczone zgodnie z ww. przepisami, tj. co do zasady dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego oddzielnie.

Podsumowując, w przypadku konieczności zastosowania prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy/współczynnika, o którym mowa w art. 90 ust. 2-3 ustawy, nie należy ustalać go odrębnie do każdego rodzaju działalności.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również ustalenia czy jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% zobowiązane są do odliczenia podatku naliczonego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

W tym miejscu podkreślić należy, że zgodnie z art. 90 ust. 10 pkt 2 ustawy, jeżeli proporcja nie przekroczy 2% podatnik ma prawo uznać, że proporcja ta wynosi 0% i nie dokonywać odliczeń podatku naliczonego. Zasada ta – z uwagi na treść art. 86 ust. 2g ustawy – ma również zastosowanie do proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy. Nie oznacza to jednak, że wskaźnik poniżej 2% pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego z zastosowaniem wyliczonej proporcji. W powyższej sytuacji, bowiem podatnik ma prawo wyboru, czy będzie dokonywał on odliczania w oparciu o wyliczoną proporcję, czy też zrezygnuje z tego prawa i nie będzie odliczał podatku naliczonego.

Podsumowując, jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% nie są zobowiązane do odliczenia podatku naliczonego.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 należało uznać je za nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Państwa wniosku (pytań). Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być, zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, rozpatrzone.

Końcowo informuję, że niniejsza interpretacja rozstrzyga wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu prewspółczynników i wskaźników ustalonych odrębnie do każdego rodzaju działalności (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) oraz braku prawa do odliczenia podatku VAT przez jednostki oświatowe, jeżeli prewspółczynnik wynosi poniżej 2% (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Z kolei wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odliczenia podatku naliczonego prewspółczynnikiem metrażowym w zakresie infrastruktury wodno-kanalizacyjnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) został załatwiony w postanowieniu (…).

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00