Interpretacja indywidualna z dnia 30 maja 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0115-KDIT1.4011.299.2023.1.DB

Opodatkowanie przychodu osiągniętego przez komplementariusza spółki z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw tej spółki.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko nieprawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 kwietnia 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy określenia źródła przychodu wynagrodzenia komplementariusza w związku z prowadzeniem przez niego spraw spółki.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca jest komplementariuszem spółki X Spółka komandytowa (dalej: „Spółka”). Spółka jest osobową spółką prawa handlowego zawiązaną przez troje wspólników z przekształcenia spółki cywilnej, dokonanego w 2021 r. Wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne, przy czym dwóch wspólników (w tym Wnioskodawca) pełnią rolę komplementariuszy, a jeden wspólnik rolę komandytariusza. Spółka jest od 1 stycznia 2022 r. opodatkowana ryczałtem od dochodów spółek (dalej: ryczałt). Spółka prowadzi działalność w zakresie pośrednictwa handlowego.

Zgodnie z postanowieniami umowy Spółki komandytowej komplementariusze są uprawnieni i zobowiązani do prowadzenia spraw spółki oraz jej reprezentacji oraz mają prawo do wynagrodzenia tytułu prowadzenia spraw Spółki na zasadach i warunkach uregulowanych w uchwale Wspólników. Kwota wynagrodzenia komplementariusza mieści się w limicie wskazanym w art. 28m ust. 4 pkt 1 u.p.d.o.p.

Uchwałą Wspólników z 31 grudnia 2021 r. przyznano Wnioskodawcy określone wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki komandytowej. Wynagrodzenie to było wypłacane miesięcznie. Spółka nie pobierała od wypłacanego wynagrodzenia żadnych składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, ani zaliczek na PIT. Spółka nie naliczała także ryczałtu od ukrytych zysków. Wynagrodzenie Wnioskodawcy uzyskiwane przez niego z tytułu prowadzenia spraw Spółki jest ustalane na warunkach rynkowych.

Usługi Wnioskodawcy - komplementariusza i zlecenie mu prowadzenia spraw spółki zostały dokonane w związku z posiadaną przez niego wiedzą i doświadczeniem, a także w związku ze znajomością branży, w jakiej działa Spółka. W przypadku braku powiązania Spółki z Wnioskodawcą Spółka zmuszona byłaby do poszukiwania osoby o podobnym doświadczeniu, wiedzy i znajomości branży celem powierzenia takiej osobie prowadzenia spraw Spółki. Drugi z komplementariuszy bowiem nie prowadzi bieżących spraw Spółki i nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia oraz uczestniczy jedynie w zatwierdzaniu bieżących działań i podziale zysku. Fakt ten wynika z osobistych przymiotów drugiego komplementariusza, który nie odnajduje się tak biegle w branży, w której działa Spółka. Gdyby Spółka zmuszona była poszukać zewnętrznego podmiotu do prowadzenia swoich spraw i to właśnie komplementariusz był tym zewnętrznym podmiotem doszłoby do skorzystania z usług komplementariusza.

Czynności opisane we wniosku są wykonywane przez Wnioskodawcę, a nie przez inne podmioty, z uwagi na umiejętności osobiste oraz szeroką wiedzę oraz pozostałe cechy indywidualne Wnioskodawcy - komplementariusza, które sprawiają, że posiada on kompetencje do prowadzenia spraw Spółki, której nie posiadają inne podmioty. W zakresie powiązań wybór komplementariusza podyktowany był dużą znajomością sytuacji wewnętrznej Spółki, doświadczeniem komplementariusza oraz znajomością warunków działania podmiotu. Podmioty zewnętrzne nie posiadają tak szerokiej wiedzy na temat funkcjonowania Spółki, jaką to wiedzę posiada jej komplementariusz, w tym przypadku Wnioskodawca.

Czynności wykonywane przez Wnioskodawcę, o których mowa we wniosku wynikają z potrzeb biznesowych Spółki. Spółka jest dynamicznie rozwijającym się podmiotem. Prowadzenie jej spraw staje się coraz bardziej skomplikowane z uwagi na ciągłą ekspansję biznesową Spółki. Dla codziennego wykonywania działalności gospodarczej przez Spółkę niezbędne jest posiadanie podmiotu, który podejmie decyzje związane z kierunkiem prowadzenia interesów, oceni czynności współpracowników, oceni aspekty finansowe związane z działalnością Spółki, a także będzie reprezentował Spółkę na zewnątrz. Dla dalszego zapewnienia prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej niezbędnym jest analizowanie proponowanych transakcji, wyszukiwanie kontrahentów lub ocena kontrahentów i transakcji proponowanych przez współpracowników. Wszystkie te czynności wykonywane są celem zabezpieczenia wykonywania przez Spółkę czynności zarobkowych, jak najlepszego funkcjonowania Spółki, poszerzania portfela zamówień Spółki, a także celem zwiększania rentowności transakcji wykonywanych przez Spółkę. Bez wszystkich tych czynności Spółka nie mogłaby funkcjonować jako podmiot zarobkowy na warunkach rynkowych.

Wnioskodawca jako komplementariusz w celu prowadzenia spraw spółki wykorzystuje infrastrukturę i organizację wewnętrzną spółki oraz inne niezbędne zasoby, którymi dysponuje spółka, jednakże nie wynika to z zapisów umowy Spółki, a przyjętej praktyki jako dorozumianego sposobu wykonywania obowiązków komplementariusza.

Wnioskodawca wykonuje czynności w zakresie prowadzenia spraw Spółki stale, jednakże czynności przez niego wykonywane dostosowane są do jego kompetencji, umiejętności i wiedzy. Czynności te zwyczajnie mają stały charakter, a zlecanie ich na pewien okres nie byłoby celowe, gdyż przerwanie ciągłego świadczenia czynności wykonywanych przez komplementariusza zagroziłoby interesom Spółki i jej pozycji na rynku, a nawet mogłoby doprowadzić do problemów z ciągłością w działalności gospodarczej wykonywanej przez Spółkę.

Wspólnicy zadbali o wyposażenie Spółki w aktywa niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej.

Drugi komplementariusz nie prowadzi bieżących działań spółki i nie pobiera z tego tytułu wynagrodzenia, a uczestniczy jedynie w zatwierdzaniu podziału zysku i wypłacie dywidendy.

Pytanie

Czy wynagrodzenie komplementariusza z tytułu prowadzenia spraw spółki opisane we wniosku stanowi wynagrodzenie z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 9 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Pana stanowisko w sprawie

Wnioskodawca uważa, iż wynagrodzenie wypłacane mu - jako komplementariuszowi - z tytułu prowadzenia spraw Spółki stanowi wynagrodzenie z tytułu art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f.

Zgodnie z treścią art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f. za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7, czyli przychodów otrzymywanych przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Spółka komandytowa jest spółką osobową, dla której Kodeks spółek handlowych nie przewidział istnienia organu stanowiącego. Spółka komandytowa nie posiada zarządu czy rady nadzorczej, a komplementariusz nie może być uważany za członka jakiegokolwiek z tych organów, wobec czego przychody otrzymywane przez niego z tytułu prowadzenia spraw spółki nie mogą być uznane za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 7 u.p.d.o.f.

Zarówno ustawa, jak i cały system prawny nie zawierają definicji legalnej pojęcia działalności wykonywanej osobiście. Zgodnie z przyjętym w doktrynie poglądem za działalność wykonywaną osobiście należy uznać wszelkie czynności, dla których wykonania istotne są indywidualne cechy wykonującego.

Od stosunku pracy i stosunków pokrewnych działalność wykonywana osobiście różni się podstawą prawną wykonywania - w przypadku takiej działalności podstawą jest stosunek cywilnoprawny. Charakteru działalności wykonywanej osobiście nie ma pozarolnicza działalność gospodarcza, choćby była wykonywana przez podatnika jednoosobowo, tj. bez zatrudniania dodatkowych osób, i na rzecz wyłącznie jednego kontrahenta, o ile prowadzona jest w zakresie, w jakim podatnik jest przedsiębiorcą i w ramach stosunków cywilnoprawnych.

Stosunkiem cywilnoprawnym jest natomiast stosunek prawny regulowany normami prawa cywilnego. Prawem cywilnym nazywamy gałąź prawa normującą stosunki majątkowe i niemajątkowe na linii osoby fizyczne - osoby prawne, określane jako podmioty prawa prywatnego. Głównym źródłem prawa cywilnego jest ustawa z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, jednakże nie jest to wyłączne jego źródło. Stosunki cywilnoprawne są również kształtowane na mocy ustaw odrębnych, w tym na podstawie ustawy z dnia z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH).

Oznacza to zatem, iż aby mówić w ogóle o działalności wykonywanej osobiście musi ona spełniać dwa podstawowe warunki:

1.być wykonywana na podstawie nawiązanego stosunku cywilnoprawnego,

2.dla jej wykonania istotne są indywidualne cechy wykonującego.

Domyślnie podstawowe obowiązki wspólnika wobec spółki oraz wymogi umowy spółki są uregulowane właśnie w KSH. W konsekwencji zawarcia umowy spółki komandytowej powstaje pomiędzy wspólnikiem a spółką podstawowy stosunek cywilnoprawny regulowany także następnie uchwałami podejmowanymi przez wspólników. Oznacza to, iż pierwszy ze wskazanych warunków został spełniony.

Komplementariusz posiada obowiązek prowadzenia spraw Spółki. W niniejszej sprawie komplementariuszowi zostały przyznane wynagrodzenie za prowadzenie spraw spółki z uwagi na jego umiejętności osobiste oraz szeroką wiedzę. Oznacza to zatem, iż czynności prowadzenia spraw spółki zostały powierzone komplementariuszowi odpłatnie z uwagi na jego istotne indywidualne cechy. Drugi warunek dla wystąpienia działalności wykonywanej osobiście także został spełniony.

Przechodząc do uregulowań szczególnych zawartych w art. 13 pkt 9 wskazać należy, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazuje na katalog zamknięty umów, na podstawie których można uzyskiwać przychody z działalności wykonywanej osobiście. Przepis wskazuje, iż mogą to być:

1.umowy o zarządzanie;

2.kontrakty menadżerskie;

3.inne umowy o podobnym charakterze.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach z dnia 21 października 2020 r. (sygn. akt II FSK 1056/18 oraz II FSK 1277/18) stwierdził, że wskazanie przez ustawodawcę na "umowy o podobnym charakterze" w praktyce oznacza m.in., że wymóg zarządzania, czy też kierowania nie musi być wprost w takiej umowie wyrażony. Każdorazowo umowa winna zatem być analizowana pod kątem, czy z jej treści i realizacji wynika taki zakres usług, do których podatnik zostaje zobowiązany w związku z realizacją umowy, z którego elementy zarządcze bądź kierownicze wynikają.

Jednocześnie przy ocenie umowy należy brać pod uwagę zarówno treść umowy, wolę stron, jak również czynności faktycznie w jej ramach wykonywane, tzn. umowę należy oceniać także pod względem tego, co na jej podstawie jest faktycznie realizowane, jaki zakres kompetencji i jakie w ich ramach czynności podejmuje strona wykonująca taką umowę. Nadto umowa może obejmować wykonywanie również innych, pozazarządczych czynności, co również automatycznie nie wyklucza jej z kategorii umów z art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 listopada 2014 r. sygn. akt II FSK 2609/12 sąd stwierdził, iż art. 13 pkt u.p.d.o.f. odnosi się nie tylko do przychodów uzyskanych na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem oraz na podstawie tzw. kontraktów menedżerskich, ale również do umów o podobnym charakterze, tzn. umów cywilnoprawnych o współmiernej treści do kontraktu menedżerskiego i umowy o zarządzanie, z których wynika zlecenie podatnikowi sprawowania zarządu podmiotem gospodarczym. Podkreślić przy tym trzeba, że ze względu na użyte określenie "umów o podobnym charakterze" ów wymóg zarządzania, czy też kierowania nie musi być explicite w takiej umowie wyrażony; z jej treści jednak musi wynikać taki zakres usług, do których podatnik zostaje zobowiązany w związku z realizacją umowy, z którego elementy zarządcze bądź kierownicze choćby implicite wynikają.

W tym miejscu warto odnieść się do wiodącej linii orzeczniczej organów podatkowych i sądów, prezentującej stanowisko, iż jeżeli wspólnik spółki osobowej otrzymuje wynagrodzenie z tytułu prowadzenia spraw tej spółki to w tej sytuacji relacje pomiędzy spółką osobową a jej wspólnikiem wykraczają poza zwykłe relacje spółka - wspólnik uregulowane w kodeksie spółek handlowych. W związku z powyższym, w opinii organów podatkowych i sądów administracyjnych, zasadne jest uznanie, że strony będzie łączył stosunek cywilnoprawny (umowa), wynikający z podjętego przez komplementariusza zobowiązania do prowadzenia spraw spółki komandytowej oraz ze zobowiązania się przez Wnioskodawcę do wypłacania wynagrodzenia na rzecz wspólnika z tytułu wykonywanych przez niego czynności (m.in. wyrok NSA z dnia 3 czerwca 2014 r. I FSK 876/13, wyrok NSA z dnia z dnia 9 grudnia 2014 r. I FSK 1908/13, Pismo z dnia 21 stycznia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-1286/14/JP, Pismo z dnia 27 kwietnia 2016 r. Izba Skarbowa w Poznaniu ILPP3/4512-1-47/16-2/AW).

Skoro zatem organy skarbowe, a także sądy administracyjne przyjmują w przypadku wspólników spółek, iż pobieranie wynagrodzenia przez wspólnika z tytułu prowadzenia spraw spółki osobowej powoduje, iż pomiędzy wspólnikiem a spółką zostaje nawiązany stosunek cywilnoprawny (umowa), naturalną konsekwencją dla komplementariusza-osoby fizycznej w przypadku Wnioskodawcy jest uznanie, iż umowa ta jest umową o podobnym charakterze i współmiernej treści co umowa o zarządzanie lub kontrakt menadżerski.

Istota kontraktu menedżerskiego, nazywanego również umową o zarządzanie przedsiębiorstwem bądź umową zarządu, polega na tym, że menedżer zobowiązuje się do prowadzenia za wynagrodzeniem przedsiębiorstwa drugiej strony lub jego części, na jej rachunek i ryzyko, przy czym prowadzi to przedsiębiorstwo bądź we własnym, bądź w cudzym imieniu. W charakterystyce kontraktów menedżerskich podkreśla się samodzielność menedżera (zarządcy) oraz cel umowy, którym jest przeniesienie prowadzenia przedsiębiorstwa (lub jego części) na menedżera z przyznaniem mu samodzielności w zakresie zarządzania przedsiębiorstwem. Inną cechą kontraktów menedżerskich jest oczekiwanie, że menedżer wniesie też własne wartości niematerialne w postaci nowego sposobu zarządzania przedsiębiorstwem, swoje doświadczenia zawodowe, wiedzę handlową i organizacyjną, reputację, klientów, wyrobione kontakty handlowe, a także swój image. Należy z całą mocą podkreślić, że wymienione cechy nie muszą być spełnione łącznie. W takim ujęciu kontrakt menedżerski należy wyłącznie do kategorii umów cywilnoprawnych (wyrok NSA z dnia 21 października 2020 r. II FSK 1056/18).

W niniejszym stanie faktycznym prowadzenie spraw Wnioskodawcy zostało powierzone komplementariuszowi na podstawie stosunku cywilnoprawnego (umowy spółki komandytowej) i wyraża się ono w zobowiązaniu komplementariusza do prowadzenia spraw spółki. Wobec powyższego Wnioskodawca miał prawo uznać, iż wynagrodzenie wypłacone komplementariuszowi stanowiło przychody z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest nieprawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 102 ustawy Kodeks spółek handlowych:

Spółką komandytową jest spółka osobowa mająca na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona.

Stosownie do art. 117 Kodeksu spółek handlowych:

Spółkę komandytową reprezentują komplementariusze, których z mocy umowy spółki albo prawomocnego orzeczenia sądu nie pozbawiono prawa reprezentowania spółki.

Prowadzenie spraw spółki powierzone jest tylko komplementariuszom (art. 121 KSH). Co do zasady każdy komplementariusz ma prawo i obowiązek prowadzenia spraw spółki (art. 103 w zw. z art. 39 § 1 KSH).

Prawo reprezentacji spółki komandytowej oznacza kompetencję do składania oświadczeń woli i dokonywania czynności prawnych w stosunkach zewnętrznych ze skutkiem dla spółki (np. zawarcie umowy sprzedaży lub wypowiedzenie umowy najmu). Prowadzenie spraw spółki polega natomiast na dokonywaniu czynności faktycznych lub prawnych mających na względzie realizację celów spółki (np. prowadzenie korespondencji, sporządzanie bilansu, podejmowanie decyzji związanych z kierowaniem bieżącą działalnością przedsiębiorstwa itp.) (por. S. Sołtysiński, Komentarz do art. 29 i 39 KSH, (w:) S. Sołtysiński, A. Szajkowski, A. Szumański, J. Szwaja, Kodeks spółek handlowych. Tom I. Przepisy ogólne. Spółki osobowe. Komentarz do artykułów 1-150, Legalis/el.).

Co do zasady za prowadzenie spraw spółki wspólnikowi nie przysługuje wynagrodzenie (art. 46 KSH w zw. z art. 103 KSH). Jest to jednak regulacja o charakterze dyspozytywnym, co oznacza, że w umowie spółki można zastrzec prawo do wynagrodzenia dla wspólnika prowadzącego sprawy spółki. W art. 46 KSH zagadnienie wynagrodzenia za podejmowane czynności odniesiono tylko do zarządzania spółką, nie zaś do czynności reprezentacyjnych.

Wynagrodzenie komplementariusza za prowadzenie spraw spółki – kwalifikacja do źródła przychodów

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.):

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W celu określenia źródła przychodów dla uzyskanego przez komplementariusza wynagrodzenia za prowadzenie spraw Spółki należy odnieść się do źródeł uzyskania przychodów wymienionych przez ustawodawcę w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten zawiera katalog przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 10 ust. 1 tej ustawy, źródłami przychodów są m.in. określone w pkt 2, 3 i 9 tego przepisu:

–działalność wykonywana osobiście,

–pozarolnicza działalność gospodarcza,

–inne źródła.

Zgodnie z art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. wymienione w pkt 7, 8 i 9 tego przepisu przychody:

–otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych,

–z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

a)osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,

b)właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością,

c)przedsiębiorstwa w spadku,

z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9,

–przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej - z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Wynagrodzenie wypłacane komplementariuszowi za prowadzenie spraw Spółki nie kwalifikuje się do żadnego z ww. przypadków. Pomiędzy Spółką a komplementariuszem nie została zawarta żadna umowa, której przedmiotem byłoby prowadzenie spraw Spółki, w szczególności umowa zlecenia, umowa o świadczenie usług, kontrakt menadżerski czy inna umowa o podobnym charakterze. Jak już bowiem zostało wskazane wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki było wypłacane komplementariuszowi w oparciu o umowę Spółki i uchwałę wspólników. Przychody uzyskiwane z tytułu takiego wynagrodzenia nie kwalifikują się zatem do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, wymienionych w 13 pkt 7-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wynagrodzenie za prowadzenie spraw Spółki nie będzie również stanowiło przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy. Definicja pozarolniczej działalności gospodarczej zawarta została w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią działalność gospodarcza albo pozarolnicza działalność gospodarcza to działalność zarobkowa:

a)wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,

b)polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c)polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

–prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Pozarolnicza działalność gospodarcza zatem, w rozumieniu omawianej ustawy, to działalność, która:

–jest działalnością zarobkową, czyli zespołem działań podejmowanych w celu „zarabiania", generowania zysku, zapewnienia określonego dochodu; sposób jej prowadzenia jest podporządkowany temu, aby osiągać jak najlepsze wyniki gospodarcze;

–jest prowadzona w sposób zorganizowany, czyli będący efektem „organizowania" - tj. „przygotowywania, zakładania jakiegoś przedsięwzięcia, nadawania czemuś reguł, wprowadzania porządku" (Nowy Słownik Poprawnej Polszczyzny, Wydawnictwo Naukowe PWN, pod redakcją Andrzeja Markowskiego, Warszawa 2000);

–jest prowadzona w sposób ciągły - "ciągłość" w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względną stałość jej wykonywania;

–jest prowadzona we własnym imieniu,

z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Prowadząc sprawy Spółki komplementariusz działa jako reprezentant Spółki. Czynności komplementariusza nie są zatem podejmowane w jego własnym imieniu i na jego rzecz, lecz w imieniu i na rzecz Spółki.

Działania komplementariusza mają wprawdzie na celu osiąganie zysku, ale nie przez komplementariusza, tylko przez Spółkę. Podejmowane są w warunkach zorganizowanych, ale ta organizacja dotyczy Spółki, która jest beneficjentem efektów działań komplementariusza. Charakter działań komplementariusza wyklucza zatem możliwość uznania go jako podmiotu prowadzącego indywidualną działalność gospodarczą. Brak jest zatem podstaw do zaliczenia wynagrodzenia wypacanego komplementariuszowi za prowadzenie spraw Spółki do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego wynagrodzenie komplementariusza za prowadzenie spraw Spółki, wypłacane mu wyłącznie na podstawie umowy Spółki i uchwały wspólników, należy zakwalifikować jako przychody z innych źródeł, zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak już wskazano, na mocy art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłami przychodów są m.in. inne źródła.

Zgodnie natomiast z art. 20 ust. 1 analizowanej ustawy:

Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 tejże ustawy, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14 ww. ustawy, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12 -14 i art. 17 tejże ustawy.

Zwrot "w szczególności" użyty w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oznacza, iż ustawodawca jedynie przykładowo wskazał, jakie przychody należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Katalog ten nie jest więc zamknięty, co oznacza, iż do "innych źródeł" należy zakwalifikować wszelkie przychody w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, których nie można zaliczyć do któregokolwiek z pozostałych źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b tejże ustawy.

Podsumowanie

Przychód osiągnięty przez Pana jako komplementariusza Spółki z tytułu wynagrodzenia za prowadzenie spraw tejże Spółki, który jest Panu wypłacany na podstawie umowy Spółki i uchwały wspólników Spółki, należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji stanowisko przedstawione przez Pana w złożonym wniosku jest nieprawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dacie zaistnienia zdarzenia.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

•Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

•Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

•w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

•w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).