Interpretacja indywidualna z dnia 13 czerwca 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP1-3.4012.128.2023.1.MPA

Brak opodatkowania działki nr 1 podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

9 marca 2023 r. wpłynął Pana wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania działki nr 1 podatkiem od towarów i usług.

W odpowiedzi na wezwanie uzupełnił Pan wniosek pismem z 26 maja 2023 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Jest Pan zatrudniony na pełen etat na podstawie umowy o pracę, co jest jego głównym źródłem utrzymania.

Nie jest Pan przedsiębiorcą i nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej.

Pozostaje Pan w związku małżeńskim. Razem z żoną wychowuje małoletniego syna. Pomaga także finansowo swojej matce, która jest wdową i utrzymuje się z niewielkiej emerytury.

Cierpi Pan na nieuleczalną chorobę - reumatoidalne zapalenie stawów. Niestety choroba, pomimo, iż podejmuje Pan działania mające na celu poprawę stanu zdrowia – ciągle postępuje.

Obecna sytuacja społecznopolityczna - wzrastające koszty leczenia oraz utrzymania spowodowane rosnącą inflacją zmusiły Pana do podjęcia decyzji o sprzedaży:

1)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako dz. nr 1, obręb (...), o pow. 972 m², wpisaną w księdze wieczystej o nr (…). Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w tym roku i jeżeli sytuacja Pana do tego zmusi również,

2)nieruchomości stanowiącej nieruchomość położoną w (...), oznaczoną jako dz. nr 1, obręb (...), o pow. 919 m², wpisaną w księdze wieczystej o nr (…). Działka ta jest niezabudowana, w ewidencji gruntów oznaczona jest symbolem „R - grunty orne”, natomiast w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jej kwalifikacja to - zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna w kolejnym roku bądź w kolejnych latach.

Teren w skład, którego wchodzą przedmiotowe działki od lat 70-tych XX w. był wyłączną własnością Pana ojca, który uprawiał tam sad owocowy. Po śmierci Pana ojca w 1997 roku, na podstawie Postanowienia z 26 listopada 1997 roku o stwierdzeniu nabycia spadku ½ prawa własności gruntu nabyła żona zmarłego – Pana matka oraz ½ Pan jako małoletni. Pełnoletni wówczas Pana brat został pominięty ponieważ na podstawie ówczesnych przepisów, jako osoba nie będąca rolnikiem nie mógł dziedziczyć ziemi rolnej.

W 2014 roku Pana matka, ze względu na swój podeszły wiek, w drodze darowizny przekazała Panu prawa własności przynależnych Jej działek. Nie czerpał Pan, ani nadal nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych nieruchomości.

Od całości posiadanych gruntów uiszcza podatek rolny.

Na przestrzeni ponad 20 lat, Pan samodzielnie lub łącznie ze swoją matką (w tym reprezentującą Pana jako małoletniego) zbyli 12 działek. Środki uzyskiwane z tych sprzedaży przeznaczane były w zasadniczej części na uzupełnienie domowego budżetu związanego z utrzymaniem rodziny po śmierci Pana ojca oraz na cele osobiste w tym na Pana cele mieszkaniowe (zakup mieszkania).

Ostatnia sprzedaż miała miejsce w 2020 roku i tak, jak i w poprzednich przypadkach środki ze sprzedaży zostały przeznaczone na rodzinne potrzeby finansowe (poprawę sytuacji życiowej) w szczególności na sfinansowanie Pana leczenia.

Nie zamierza Pan podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie ww. działek np. poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp.

Nie planuje Pan też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami.

Środki ze sprzedaży wymienionych na wstępie działek planuje Pan przeznaczyć na poprawę sytuacji finansowej swojej rodziny, w szczególności syna urodzonego w 2020 r., jak także żony, która w 2022 roku przeszła operację osteotomii kości udowej i wymaga stałej rehabilitacji, angażującej znaczne środki z budżetu domowego.

Środki te będą również niezbędne na finansowanie Pana leczenia, przede wszystkim na terapie w celu zachowania pełnej sprawności albowiem jak już wskazano wcześniej cierpi Pan od lat (nieprzerwanie od 2012 roku) na chorobę nieuleczalną - reumatoidalne zapalenie stawów. Jest to choroba autoimmunologiczna, która atakuje zdrowe stawy, ścięgna, mięśnie i tkanki miękkie, doprowadzając do stanów zwyrodnieniowych, trwałego kalectwa i śmierci.

Wskutek nowoczesnego, ale wyjątkowo kosztownego leczenia można, bowiem zahamować rozwój choroby.

Dotychczasowe klasyczne leczenie, które Pan stosuje od początku choroby jest mało skuteczne. Nadzieją dla Pana jest nowoczesne leczenie biologiczne, które jest bardzo skutecznym sposobem leczenia RZS.

Niestety leczenie biologiczne jest bardzo drogie przez, co w skrajnie ograniczonym (niewielkim) zakresie refundowane przez NFZ, a musi trwać przecież latami. Finansowanie leczenia przez NFZ jest absolutnie niewystarczające. Wiele lekarstw oraz zabiegów płatne jest przez Pana w 100%, co stanowi znaczne obciążenie budżetu domowego.

Gdyby nie środki ze sprzedaży odziedziczonego majątku, pokrycie wydatków związanych z tak kosztownym leczeniem nie byłoby w ogóle możliwe.

Niestety środki finansowe uzyskane z tytułu sprzedaży wcześniejszych nieruchomości, jak i z dochodów bieżących nie wystarczają , co w najbliższej perspektywie znacząco utrudni sfinansowanie procesu leczenia Pana, a nawet może ten proces przerwać.

Otrzymane środki ze sprzedaży przedmiotowych działek ma Pan zamiar, zatem przeznaczyć na podreperowanie budżetu rodzinnego, co umożliwi Panu kontynuację leczenia (sfinansowanie nowoczesnej terapii), aby poprzez zahamowanie tempa postępującej choroby mógł jak najdłużej opiekować się swoją Rodziną w tym trzyletnim synem i wiekową matką.

Część środków z ewentualnej sprzedaży w przyszłości dz. nr 2 jeżeli sytuacja, go do tego zmusi planuje Pan także przeznaczyć na rzecz swojej matki, która jest w podeszłym wieku i od 14 lat również choruje na RZS.W 2020 roku w wyniku upadku złamała trzon jednego z kręgów kręgosłupa. Posiada też wiele chorób współistniejących np. osteoporozę, ma duże problemy z poruszaniem się i w celu zachowania samodzielnej egzystencji wymaga nieustannej opieki rehabilitacyjnej.

Uzupełnienie i doprecyzowanie wniosku

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że działka nie była przez Pana wykorzystywana, można powiedzieć, że leżała odłogiem. Nie korzystał Pan z działki w celach osobistych. Nie oddawał Pan działki w najem, dzierżawę, do używania na podstawie innych umów o charakterze zarobkowym, nie udostępniał Pan działki osobom trzecim. Nie planuje Pan zawierać umowy przedwstępnej. Nie będzie Pan udzielał pełnomocnictwa nabywcy działki do działania w Pana imieniu i nie będzie Pan wyrażał zgody na dysponowanie na cele budowlane.

Pytanie

Czy zbycie opisywanego w stanie faktycznym gruntu (działka nr 1) stanowi transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem przedmiotowa transakcja nie będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, albowiem będzie dotyczyła zarządu własnym majątkiem (a konkretniej wyzbywanie się części własnego majątku), która to czynność nie będzie mieściła się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późniejszymi zmianami). Powyższa transakcja pozostawać będzie, zatem poza systemem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2022 r. poz. 931 z późniejszymi zmianami), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cytowanej powyżej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu. A żeby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle postanowień art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (vide: art. 15 ust. 2 powoływanej ustawy o podatku od towarów i usług).

Artykuł 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług stanowi implementację postanowień przepisu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 roku w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2007 r. Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta zarówno w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnika” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą również uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie zawiera transakcje związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu ww. art. 9 ust. 1, w szczególności (…) dostawy działek budowlanych. Przez działkę budowlaną rozumie się każdą działkę nieuzbrojoną lub uzbrojoną, uznaną za budowlaną przez państwa członkowskie.

Wskazać należy, że ustawodawca nie określił wymogów formalnych, którym odpowiadać ma podatnik, aby mógł być uznany za producenta, usługodawcę lub handlowca.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z 15 września 2011 roku w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10), cyt.:

„Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Natomiast jeżeli osoba ta, w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.”

W analizowanej sprawie, wskazał Pan w opisywanym stanie faktycznym, że nie będzie Pan podejmował profesjonalnych czynności marketingowych oraz sam nie będzie działał tak jak profesjonalni (zawodowi) pośrednicy obrotu nieruchomościami. Nie będzie podejmował „aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE”, o których mowa w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 roku w sprawach połączonych Jarosław Słaby (sygn. akt C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (sygn. akt C-181/10). W razie konieczności, rozważa Pan jedynie ewentualne powierzenie sprzedaży ww. działki biuru obrotu nieruchomościami.

W myśl zatem przytaczanego orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uważa Pan, że nie może być uznany za podatnika podatku od wartości dodanej (podatnika podatku od towarów i usług), albowiem czynność ta dokonywana jest w ramach zarządu własnym majątkiem prywatnym.

W tym miejscu wskazać również należy, iż powyższe zostało potwierdzone poprzez bogatą linię orzeczniczą sądów administracyjnych. W powyższej kwestii, vide: chociażby:

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 27 września 2017 roku (sygn. akt I SA/Po 773/17),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2017 roku (sygn. akt I FSK 1643/15),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 grudnia 2015 roku (sygn. akt I FSK 1455/14),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 5 listopada 2015 roku (sygn. akt I FSK 1077/14),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 maja 2014 roku (sygn. akt I FSK 811/13),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 września 2015 roku (sygn. akt I FSK 931/14),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 października 2011 roku (sygn. akt I FSK 1536/10),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2011 roku (sygn. akt I FSK 1658/11),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 9 listopada 2011 roku (sygn. akt. I FSK 1656/11),

- wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 3 marca 2015 roku (sygn. akt I FSK 1859/13),

- wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 14 grudnia 2011 roku (sygn. akt I SA/Po 730/11).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które Pan przedstawił we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.) zwanej dalej ustawą:

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot.

W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał - w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Z opisu sprawy wynika, że nie jest Pan przedsiębiorcą i nie prowadzi Pan działalności gospodarczej. Głównym źródłem utrzymania jest umowa o pracę w pełnym etacie.

Zamierza Pan sprzedać niezabudowaną działkę nr 1. Teren w skład, którego wchodziła działka, od lat 70-tych był wyłączną własnością Pana ojca. Uprawiany był tam sad owocowy.

Po śmierci ojca, 26 listopada 1997 r. nabył Pan w drodze spadku prawo własności gruntu w ½ jako małoletni wraz ze swoją matką, która nabyła ½ prawa własności gruntu.

W 2014 r. Pana matka, ze względu na swój podeszły wiek, w drodze darowizny przekazała Panu prawo własności przynależnych Jej działek.

Z opisu sprawy wynika, że nie czerpał Pan i nie czerpie żadnych pożytków z racji posiadania tych nieruchomości.

Na przestrzeni ponad 20 lat, Pan samodzielnie lub łącznie ze swoją matką (w tym reprezentującą Pana jako małoletniego) zbyli 12 działek. Ostatnia sprzedaż miała miejsce w 2020 r.

Środki uzyskiwane z tych sprzedaży w zasadniczej części przeznaczane były na uzupełnienie domowego budżetu związanego z utrzymaniem rodziny po śmierci Pana ojca oraz na Pana cele osobiste, w tym zakup mieszkania.

Działka nr 1 od momentu nabycia nie była przez Pana wykorzystywana, leżała odłogiem. Nie oddawał Pan działki w najem, dzierżawę, do używania na podstawie innych umów o charakterze zarobkowym, nie udostępniał Pan działki osobom trzecim. Nie planuje Pan zawierać umowy przedwstępnej. Nie będzie Pan udzielał pełnomocnictwa nabywcy działki do działania w Pana imieniu i nie będzie Pan wyrażał zgody na dysponowanie działką na cele budowlane.

Nie zamierza Pan podejmować żadnych szczególnych działań mających na celu uatrakcyjnienie działki np.: poprzez uzbrojenie terenu, dokonanie dalszego podziału na mniejsze działki, wydzielenie dróg itp.

Nie planuje Pan też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa Pan jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą zajmującą się obrotem nieruchomości.

Środki ze sprzedaży działki planuje Pan przeznaczyć na poprawę sytuacji finansowej swojej rodziny oraz osobistej związanej z celami zdrowotnymi Pana i pańskiej rodziny.

Odnosząc się zatem do kwestii opodatkowania planowanej dostawy stwierdzić należy, że działkę, będącą przedmiotem wniosku, nabył Pan w drodze spadkobrania po ojcu w ½ części, a w ½ w darowiźnie od matki. Nabycie nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, lecz w celu zaspokojenia własnych potrzeb osobistych. Nie prowadził Pan i nie prowadzi działalności gospodarczej. Działka nie była wykorzystywana w żadnej działalności gospodarczej. Nie podejmował Pan żadnej aktywności w kwestii wzrostu atrakcyjności.

Ponadto dokonując sprzedaży przedmiotowej działki, nie będzie Pan podejmować żadnych czynności mających na celu podniesienie wartości działki, czy też zachęcenia potencjalnych nabywców do ich zakupu. Nie planuje Pan też podejmować specjalnych działań marketingowych związanych ze sprzedażą działki. Rozważa Pan jedynie, w razie konieczności, ewentualne zawarcie umowy z firmą obrotu nieruchomościami. Uzyskane środki finansowe ze sprzedaży, zamierza Pan przeznaczyć na utrzymanie swojej rodziny, oraz na sfinansowanie własnego leczenia.

Analiza przedmiotowej sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że planowana przez Pana sprzedaż działki niezabudowanej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W przedstawionej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie sprzedaży opisanej we wniosku działki, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem taki ciąg zdarzeń, który jednoznacznie przesądziłby, że sprzedaż przez Pana działki nr 1 wypełni przesłanki działalności gospodarczej.

Przy dokonywaniu sprzedaży nie będzie Pan działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W rozpatrywanej sprawie aktywność Pana, nie będzie wykraczać poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Podsumowując, planowana sprzedaż działki niezabudowanej o nr 1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – z uwagi na fakt, że Pan z tytułu tej transakcji nie będzie działał w charakterze – zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy – podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z czym, stanowisko Pana należało uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒ Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

‒ Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

‒ Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm. dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒ w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒ w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).