Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 4 sierpnia 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT2-1.4011.406.2023.2.MAP

Opodatkowanie przychodów z najmu.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowny Panie,

stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób fizycznych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

31 maja 2023 r. wpłynął Pana wniosek z 31 maja 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy najmu nieruchomości. Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 24 lipca 2023 r. (wpływ 24 lipca 2023 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Posiada Pan na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczony obowiązek podatkowy w świetle art. 3 ust. 1 oraz ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.; dalej: „Ustawa o PIT”). Od 7 stycznia 2014 r. prowadzi Pan jednoosobową działalność gospodarczą. Dochody z tej działalności za 2023 r. opodatkowuje Pan zgodnie z zasadami skali podatkowej, o których mowa w art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT i dla działalności prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów.

Nie prowadzi działalności gospodarczej poprzez zakład w rozumieniu art. 5a pkt 22 Ustawy o PIT oraz nie posiada za granicą żadnej stałej placówki, ani wyznaczonej osoby działającej w Pana imieniu i na Pana rzecz za granicą. Nie świadczy Pan również usług poza granicami Polski. Ponadto, zarejestrowany jest Pan jako podatnik zwolniony od podatku od towarów i usług na podstawie przepisów ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada Pan budynek wolnostojący. W skład budynku wchodzi 6 mieszkań oraz 3 lokale komercyjne. Odbiór budynku nastąpił w 2011 r. Jest Pan właścicielem opisanego wyżej obiektu. Co istotne, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oprócz podstawowej czynności jaką jest najem pomieszczeń nie wykonuje Pan innych czynności noszących zmaniona działalności gospodarczej. Na moment składania wniosku tylko 3 z 6 mieszkań pozostają wynajęte (w przypadku lokali usługowych wynajęte są posiadane przez Pana 3 lokale). Ceni Pan sobie zaufanych najemców i co do zasady nie prowadzi aktywnego poszukiwania najemców różnymi komercyjnymi kanałami.

Wszystkie lokale będące Pana własnością, które znajdują się w ww. budynku, jeśli są wynajmowane to jest to wynajem długoterminowy, który z reguły (a na pewno z założenia) przekracza okres 1 roku. Nie dochodzi do najmu krótkoterminowego (również w przypadku lokali mieszkalnych). Pomieszczenia nie są wynajmowane na krótki okres np. w celach odbycia przez klientów wyjazdu turystycznego, czy służbowego. Jak już zostało wskazane, co do zasady nie prowadzi Pan aktywnych poszukiwań nowych najemców. Ceni Pan sobie bezpieczeństwo i zaufanie, dlatego lokale wynajmuje z reguły osobom Panu znanym lub poleconym przez inne znane Panu osoby. W praktyce bardzo rzadko zdarza się, że poszukuje Pan najemców poprzez portale internetowe lub w inny komercyjny sposób.

Dodatkowo, Pana działania związane z budynkiem są ograniczone do zwykłego zarządu, regulowania niezbędnych należności wobec zewnętrznych dostawców oraz dokonywania okazjonalnych i niewielkich, koniecznych napraw (budynek został odebrany w 2011 r. i nie wymaga istotnego zaangażowania technicznego).

Planuje Pan wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej wskazany budynek, w którego skład wchodzą ww. lokale mieszkalne oraz usługowe, do majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Następnie zamierza Pan zamknąć działalność gospodarczą i dokonywać wynajmu 9 lokali (3 usługowych i 6 mieszkalnych) z majątku prywatnego. Po wycofaniu budynku z prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na brak wykonywania innych czynności, zostanie ona zlikwidowana.

W uzupełnieniu wniosku doprecyzował Pan, że z dużą jasnością we wniosku wskazał Pan jaki rodzaj działalności prowadzi i co wchodzi w czynności jakie są w ramach tej działalności wykonywane. Wskazał Pan, że wynajmuje lokale w budynku i nie wykonuje żadnych innych aktywności w ramach działalności gospodarczej. Forma opodatkowania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej to skala podatkowa, zgodnie z art. 27 ust. 1 Ustawy o PIT. Dokumentację podatkową dla potrzeb tej działalności prowadzi Pan w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Nie ustalił Pan precyzyjnej daty wycofania budynku z działalności gospodarczej. Zakłada Pan, że będzie to 2023 r. Powodem wycofania budynku z prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej jest fakt, że zamierza Pan zamknąć prowadzoną działalność gospodarczą. Jest Pan jedynym właścicielem budynku.

Uważa Pan, że powinien - po wycofaniu budynku z działalności gospodarczej - przychody z najmu lokali zaliczać do źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT tj.: „najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą”. Niemniej jednak tego dotyczy wniosek i liczy Pan, że Organ wskaże prawidłowe zasady opodatkowania we wskazanym we wniosku przypadku.

Prawdopodobnie, będzie Pan wynajmował lokale w budynku (po wycofaniu nieruchomości z działalności) tym samym najemcom, z którymi aktualnie współpracuje. Aczkolwiek nie wyklucza również zmian w tym zakresie. Na ten moment nie jest to jednoznacznie możliwe do przewidzenia, ponieważ zależy to od woli Pana, ale także od najemców.

Posiada Pan w majątku prywatnym grunty. Na ten moment wynajmuje Pan jedną działkę za symboliczną kwotę około 4 000 PLN rocznie. Nie prowadzi Pan aktywnej kampanii pozyskiwania najemców na posiadane grunty.

Właścicielem budynku jest Pan, a nie Pana jednoosobowa działalność gospodarcza. Według Pana najlepszej wiedzy majątek wykorzystywany w ramach jednoosobowej działalności gospodarczej będący Pana własnością, pozostaje Pana własnością. Zatem przekazanie nie będzie miało żadnej szczególnej formy prawnej. Ewentualnie nastąpią odpowiednie czynności księgowe związane z wykreśleniem budynku z prowadzonych w ramach działalności ewidencji.

Pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)

Czy po wycofaniu budynku z prowadzonej działalności gospodarczej i po jej jednoczesnym zamknięciu, przychody z wynajmu lokali znajdujących się w tym budynku powinny być klasyfikowane do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT?

Pana stanowisko w sprawie

Pana zdaniem, po wycofaniu z prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej budynku, w którego skład wchodzi 6 lokali mieszkalnych oraz 3 lokale usługowe i przekazaniu go do majątku prywatnego (niezwiązanego z jakąkolwiek działalnością) oraz po likwidacji tej działalności, przychód z wynajmu wskazanych pomieszczeń będzie stanowić przychód z najmu prywatnego (źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Ustawy o PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

W art. 10 Ustawy o PIT określono źródła przychodów w przypadku osób fizycznych, w tym m.in. źródła przychodów takie jak:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza (art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT),
  • najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT).

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 Ustawy o PIT. Zgodnie z tym przepisem, za pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż, polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych - prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 Ustawy o PIT.

Stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 11 Ustawy o PIT, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Wyżej wymieniony przepis koreluje z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT dotyczącym źródła przychodów, jakim jest najem prywatny, wykluczając z tego katalogu składniki majątku związane z działalnością gospodarczą.

Z przestawionych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza lub jako odrębne źródło przychodów, określone w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT.

W ramach określenia tego, czy w danym zdarzeniu przyszłym podatnik spełnia przesłanki konieczności prowadzenia działalności gospodarczej, czy też nie, istotna będzie uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21.

W przytoczonej powyżej uchwale NSA wskazał, że „To zatem podatnik decyduje o tym, czy powiązać określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. W niektórych przypadkach o tego rodzaju związaniu będą świadczyć obiektywne okoliczności: np. amortyzowanie danego składnika majątku jako środka trwałego w ramach działalności gospodarczej wskazuje, że przychody z najmu należy zaliczyć do źródła przychodów z działalności gospodarczej niezależnie od stanowiska samego podatnika.

Co istotne, przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy PIT, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej”.

W związku z powyższym zasadą jest kwalifikowanie przychodów z najmu do źródła - najem prywatny, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, kwalifikuje składniki majątku jako majątek trwały w swojej działalności gospodarczej, co przekłada się na opodatkowanie przychodów z najmu wg źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 Ustawy o PIT.

Powyższe oznacza zatem, że to od podatnika zależy czy osiągane przychody z najmu będą tzw. najmem prywatnym, czy przychodami z pozarolniczej działalności. Ponadto, w analizowanym zdarzeniu przyszłym po wyłączeniu nieruchomości z działalności i jej zamknięciu, czynności wykonywane przez Pana nie będą nosiły znamion działalności - jak zostało to wskazane w zdarzeniu przyszłym - Pana zaangażowanie w najem pomieszczeń jest niewielkie - i będą mogły być opodatkowane ze źródła jakim jest najem prywatny.

Potwierdzeniem powyższego są interpretacje indywidualne wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, które potwierdzają Pana tezy, w tym m.in.:

- interpretacja indywidualna z 13 lipca 2022 r., Nr 0115-KDIT3.4011.502.2022.1.AD, w której Organ uznał, że: „Biorąc pod uwagę zaprezentowany we wniosku opis sprawy oraz przepisy prawne w tym zakresie należy stwierdzić, że skoro przeniesie Pan (wycofa) nieruchomości do majątku prywatnego, to wówczas przedmiotem najmu nie będzie składnik majątku związany z działalnością gospodarczą. Zatem najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”;

- interpretacja indywidualna z 1 marca 2023 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.1011.2022.2.KD, w której Organ wskazał, że: „Odnosząc powyższe uregulowania prawne do opisanego zdarzenia przyszłego, należy stwierdzić, że po likwidacji jednoosobowej działalności gospodarczej, a co za tym idzie, wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej i przekazaniu jej na cele prywatne najem nieruchomości stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychody osiągnięte z tytułu wynajmu nieruchomości na zasadach najmu prywatnego, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy opodatkować na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, stosownie do art. 2 ust. 1a w zw. z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne”;

- interpretacja indywidualna z 23 października 2019 r., Nr 0115-KDIT3.4011.330.2019.3.WM, w której Organ wskazał, że: „Mając na uwadze zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca zamierza zlikwidować działalność gospodarczą i wykorzystywany dotychczas w działalności lokal przemysłowy wycofa do majątku prywatnego, to wówczas przedmiotem najmu nie będzie składnik majątku związany z działalnością gospodarczą. Ponadto najem nie będzie wykonywany w sposób określony w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem zgodnie z twierdzeniem Wnioskodawcy, nie będzie prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły, na co wskazują okoliczności wynajmu lokalu”.

Ponadto również inne interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej potwierdzają Pana stanowisko, że po wycofaniu nieruchomości z działalności i przekazaniu jej na cele prywatne, przychód z wynajmu będzie stanowił przychód ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 Ustawy o PIT. Do tych interpretacji zalicza się m.in.:

-interpretacja indywidualna z 24 marca 2022 r., Nr0114-KDIP2-1.4011.92.2022.2.KW;

-interpretacja indywidualna z 2 czerwca 2022 r., Nr 0114-KDIP2-2.4011.260.2022.2.SP;

-interpretacja indywidualna z 29 czerwca 2022 r., Nr 0115-KDIT1.4011.262.2022.1.MR;

-interpretacja indywidualna z 29 listopada 2022 r., Nr0115-KDIT3.4011.707.2022.1.DP;

-interpretacja indywidualna z 1 marca 2023 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.973.2022.3.KD;

-interpretacja indywidualna z 3Imarca 2023 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.97.2023.1.MAP.

Reasumując, w świetle powyższego, Pana zdaniem, po wycofaniu nieruchomości z działalności gospodarczej i jej likwidacji, przychód z długoterminowego wynajmu 6 lokali mieszkalnych oraz 3 lokali użytkowych będzie przychodem ze źródła przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o PIT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

W ustawie z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2647 ze zm.) wskazane zostały poszczególne źródła przychodów oraz sposoby opodatkowania dochodów z każdego z tych źródeł.

Według przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są, określone w art. 10 ust. 1:

  • pozarolnicza działalność gospodarcza (wskazana w pkt 3);
  • najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (wskazane w pkt 6).

Art. 5a pkt 6 ustawy zawiera definicję pojęcia działalności gospodarczej. Stosownie do treści tego przepisu:

Za działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

a) wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,

b) polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,

c) polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Do grupy przychodów z działalności gospodarczej należą także przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (art. 14 ust. 2 pkt 11 tej ustawy).

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że najem dla celów podatkowych może być traktowany jako pozarolnicza działalność gospodarcza albo jako odrębne źródło przychodów (tzw. najem prywatny). Jeśli najem faktycznie spełnia obiektywne przesłanki uznania go za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy lub jego przedmiotem są składniki majątku związane z prowadzeniem działalności gospodarczej to powinien zostać rozliczony na zasadach właściwych dla tej działalności, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

Jak wskazano, aby daną działalność uznać za działalność gospodarczą, musi ona być prowadzona we własnym imieniu i łącznie spełniać warunki:

-celu zarobkowego,

-ciągłości,

-zorganizowanego charakteru.

Działalność zarobkowa to działalność taka, która daje możliwość wygenerowania zysku i ma na celu zapewnienie określonego dochodu. Jednak nawet ewentualna strata będąca wynikiem działalności nastawionej na zysk nie pozbawia jej takiego charakteru, gdyż istotny jest tu sam zamiar osiągnięcia dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają natomiast czynności nastawione wyłącznie na zaspokojenie własnych potrzeb osoby, która je podejmuje.

Ciągłość w wykonywaniu działalności gospodarczej oznacza względnie stały zamiar jej wykonywania. Wiąże się z planowym charakterem działań i realizacją w sposób ciągły zamierzeń ukierunkowanych na osiąganie i zwiększanie zysków. Przesłanki ciągłości nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy – do jej zachowania wystarczające jest, aby z całokształtu okoliczności sprawy wynikała intencja powtarzania określonego zespołu konkretnych czynności w celu osiągnięcia efektu w postaci zarobku.

Prowadzenie działalności w sposób zorganizowany oznacza działanie metodyczne, systematyczne, uporządkowane, przebiegające według planu, przy udziale specjalnie dobranych środków służących uzyskaniu dochodu. Na takie zorganizowanie w odniesieniu do najmu mogą wskazywać (chociaż nie są decydujące) zwłaszcza niektóre okoliczności – takie jak dopełnienie obowiązków formalnych w zakresie zarejestrowania przedsiębiorcy.

Należy przy tym podkreślić, że nie ma podstaw, aby kwalifikować do pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5a pkt 6 powoływanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podejmowanych przez podatnika działań, które mają na celu zwyczajowe gospodarowanie majątkiem oraz zaspokajanie potrzeb osobistych podatnika lub jego rodziny. Działań z zachowaniem normalnych, zwyczajowo przyjętych w takich przypadkach reguł gospodarności nie należy utożsamiać z działalnością gospodarczą.

W tym miejscu wskazać należy też na Uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego podjętą w składzie siedmiu sędziów z 24 maja 2021 r., sygn. akt II FPS 1/21, w której wskazano:

To zatem podatnik decyduje o tym czy „powiązać” określone składniki swojego mienia z wykonywaniem działalności gospodarczej, czy też zachować je w zarządzie majątkiem niezwiązanym z działalnością gospodarczą i oddać np. w najem. (...)

Przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze są zaliczane bez ograniczeń do źródła przychodów wymienionego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, chyba że stanowią składnik majątkowy mienia osoby fizycznej, który został przez nią wprowadzony do majątku związanego z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Zasadą jest zatem kwalifikowanie przychodów do źródła - najem, a wyjątkiem sytuacja, w której podatnik, z uwagi na zakwalifikowanie składników majątku do kategorii „związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą” - do przychodów z działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

W świetle art. 2 ust. 1a ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2540 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2022 r.:

Osoby fizyczne osiągające przychody, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym, opłacają ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy:

Opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tych tytułów stosuje się przepisy art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym:

Ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów do kwoty 100 000 zł oraz 12,5% przychodów od nadwyżki ponad kwotę 100 000 zł z tytułu przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a.

Wskazać należy, że wycofanie nieruchomości z jednoosobowej działalności gospodarczej do majątku prywatnego osoby fizycznej nie powoduje formalnego wyodrębnienia majątku firmowego od majątku prywatnego. Jedynym właścicielem, jest tutaj osoba fizyczna, w związku z czym, na skutek przeniesienia nieruchomości z jednego majątku do drugiego, nie zmienia się tytuł własności.

Z opisu zdarzenia wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej posiada Pan budynek wolnostojący. W skład budynku wchodzi 6 mieszkań oraz 3 lokale komercyjne. Jest Pan jedynym właścicielem budynku. Planuje Pan wycofać z prowadzonej działalności gospodarczej wskazany budynek, w którego skład wchodzą ww. lokale mieszkalne oraz usługowe, do majątku niezwiązanego z działalnością gospodarczą. Następnie zamierza Pan zamknąć działalność gospodarczą dokonywać wynajmu 9 lokali (3 usługowych i 6 mieszkalnych) z majątku prywatnego. Po wycofaniu budynku z prowadzonej działalności gospodarczej, z uwagi na brak wykonywania innych czynności, zostanie ona zlikwidowana.

Skoro wycofa Pan wskazaną we wniosku nieruchomość do majątku prywatnego, dokona likwidacji działalności i podejmie działania wskazane we wniosku, to wówczas przedmiotem najmu nie będą już składniki majątku związane z działalnością gospodarczą. Zatem najem 9 lokali (3 lokali usługowych i 6 lokali mieszkalnych) stanowić będzie źródło przychodów, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji dokonałem wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nie przeprowadzam postępowania dowodowego, lecz opieram się jedynie na zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy sprawy będącej przedmiotem zapytania, inne kwestie nie podlegały ocenie.

Odnosząc się do powołanych przez Pana interpretacji indywidualnych wskazać należy, że rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą konkretnych, indywidualnych spraw podjętych w określonych stanach faktycznych/zdarzeniach przyszłych i są wiążące tylko w tych sprawach.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259 ze zm.; dalej jako: „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00