Interpretacja indywidualna z dnia 19 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-1.4010.712.2023.1.PK

Ustalenie czy przychód z tytułu otrzymanych Opłat dodatkowych powinien być rozpoznawany przez Wnioskodawcę w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

22 grudnia 2023 r. wpłynął do Organu Państwa wniosek z 22 grudnia 2023 r o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia czy przychód z tytułu otrzymanych Opłat dodatkowych powinien być rozpoznawany przez Wnioskodawcę w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego

A sp. z o.o. (dalej “Spółka”, “Wnioskodawca”), jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Podstawowym przedmiotem działalności gospodarczej Spółki jest zarządzanie parkingami ogólnodostępnymi, które w tym celu są wynajmowane od podmiotów trzecich (właścicieli parkingów), tak prywatnych, jak i publicznych, na terytorium całego kraju. Spółka świadczy także usługi zarządzania parkingami na zlecenie i dla tych podmiotów.

Celem świadczenia usług parkingowych i pobierania opłat za miejsca postojowe jest stworzenie modelu, który zapewnia dużą przepustowości parkingów i oferuje potencjalnym klientom komfort pozostawienia pojazdu w celu załatwienia swoich spraw, a następnie zwolnienia miejsca postojowego innemu użytkownikowi.

W praktyce występują dwa główne modele współpracy w zakresie zarządzania parkingami:

1.zgodnie z pierwszym z nich, właściciele parkingu płacą Wnioskodawcy wynagrodzenie za zarządzanie parkingiem i sprawowanie pieczy nad powierzonymi terenami. Wnioskodawca jest zobowiązany pobierać opłaty dla właściciela parkingu lub dla siebie. W tym wariancie Wnioskodawca może (w zależności od indywidualnych uzgodnień) być uprawniony do nakładania i pobierania opłat dodatkowych,

2.zgodnie z drugim modelem, właściciele parkingu pobierają od Wnioskodawcy czynsz dzierżawny z tytułu korzystania z parkingów i pobierania pożytków w postaci opłat parkingowych od kierowców pojazdów; w tym przypadku Wnioskodawca samodzielnie zarządza parkingiem, nakładając i pobierając opłaty na swoją rzecz (tak opłaty podstawowe, jak i opłaty dodatkowe).

Podejmując współpracę z właścicielem parkingu, bez względu na przyjęty model, na Wnioskodawcy ciążą określone obowiązki związane z przygotowaniem i utrzymaniem nieruchomości. Wnioskodawca montuje urządzenia parkingowe oraz tablice informacyjne z regulaminem parkingu (dalej “Regulamin”) i cennikiem parkowania (dalej “Cennik”), a także okresowo kontroluje prawidłowość korzystania z parkingu i przestrzegania Regulaminu.

Klient, poprzez wjazd samochodem na parking, zawiera umowę najmu miejsca parkingowego (w zależności od modelu - z Wnioskodawcą bądź właścicielem parkingu) na warunkach określonych w Regulaminie. Opłata parkingowa (opłata podstawowa) stanowi czynsz należny z tytułu zawarcia umowy najmu i jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę.

Wysokość czynszu może być ściśle zależna od długości postoju pojazdu na parkingu, a informacja o nim umieszczona jest na urządzeniu parkingowym (parkomacie) oraz zawarta w Cenniku. Użytkownik parkingu niezwłocznie po zaparkowaniu samochodu powinien określić czas postoju i, zgodnie z Regulaminem, pobrać z parkomatu bilet za cały ten okres, tj. od momentu zaparkowania do momentu zwolnienia miejsca parkingowego. Ponadto, w niektórych przypadkach opłata podstawowa nie jest naliczana, o ile czas postoju nie przekroczy ustalonego w regulaminie limitu (pod warunkiem pobrania biletu). W obu przypadkach bilet powinien zostać umieszczony w widocznym miejscu za przednią szybą wewnątrz pojazdu.

Wnioskodawca w celu weryfikacji wywiązywania się użytkowników parkingu z obowiązków przewidzianych Regulaminem zatrudnia osoby fizyczne pełniące funkcję kontrolerów. Kontrolerzy kilka razy dziennie, w godzinach funkcjonowania parkingu, sprawdzają przestrzeganie przez parkujących zasad określonych w Regulaminie.

W przypadku wykrycia przez pracowników Wnioskodawcy naruszenia określonych postanowień Regulaminu danego parkingu zamieszczonego na jego terenie, właściciel pojazdu może zostać przez Wnioskodawcę obciążony opłatą dodatkową, która stanowi formę sankcji za niewłaściwie użytkowanie parkingu (dalej “Opłata dodatkowa”).

Przedmiotowa sankcja może być przez Wnioskodawcę nakładana między innymi w przypadku stwierdzenia parkowania pojazdu innego rodzaju niż dopuszczony na terenie danego parkingu, niezamieszczenia ważnego biletu parkingowego na podszybiu pojazdu, parkowania poza miejscami wyznaczonymi, palenia lub używania otwartego ognia, lub też zanieczyszczania parkingu. Opłaty dodatkowe są przewidziane w odpowiednim paragrafie Regulaminu i wahają się zasadniczo od 50 do 150 zł, w zależności od rodzaju przewinienia.

Od strony formalnej, Opłaty dodatkowe są nakładane przez Wnioskodawcę poprzez wezwanie do zapłaty (dalej “Wezwanie do zapłaty”, “Wezwanie”). Na Wezwaniu do zapłaty podaje się numer wezwania, numer rejestracyjny pojazdu, lokalizację parkingu, datę i czas stwierdzenia naruszenia zasad Regulaminu oraz wskazuje się numer rachunku bankowego Wnioskodawcy właściwy do zapłaty Opłaty dodatkowej (nie ma możliwości opłacenia kary w gotówce).

Klient jest informowany (na wystawionym Wezwaniu) także o możliwości wniesienia reklamacji. Oryginał Wezwania do zapłaty kontroler pozostawia na pojeździe (w miarę możliwości na przedniej szybie pojazdu). Kopię potwierdzenia naliczenia Opłaty dodatkowej zachowuje Wnioskodawca.

W momencie wystawienia Wezwania Wnioskodawcy nie jest znana osoba fizyczna, która nie zastosowała się do Regulaminu i do której kierowane jest Wezwanie - nie jest w związku z tym jednoznacznie określony użytkownik parkingu, dokonujący naruszenia Regulaminu ani nie ma pewności, że Opłata dodatkowa zostanie przez tę osobą uregulowana.

W efekcie, w przypadku otrzymania przez Wnioskodawcę zapłaty z tytułu Opłaty dodatkowej na podstawie wystawionego Wezwania, Wnioskodawca rozpoznaje przychód podatkowy w momencie otrzymania zapłaty, tj. zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym Wnioskodawcy (metoda “kasowa”).

Pytanie

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym przychód z tytułu otrzymanych Opłat dodatkowych powinien być rozpoznawany przez Wnioskodawcę w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy:

• Przychód z tytułu otrzymanych Opłat dodatkowych powinien być rozpoznawany przez Wnioskodawcę w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty.
• Pojęcie przychodu

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2022, poz. 2587 z późn. zm. (dalej jako "ustawa o CIT”), przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14 ustawy o CIT, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Natomiast zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Regulacja ta wyraża podstawową zasadę rozpoznawania przychodów przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, nakazując zadeklarowanie dla celów podatku CIT wszelkich przychodów należnych podatnikowi (a więc przychodów, w stosunku do których podatnikowi przysługuje roszczenie o ich otrzymanie), niezależnie od faktu rzeczywistego otrzymania tych przychodów (tzw. zasada memoriałowa).

„Należność” wynikająca z treści danego stosunku prawnego odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Wierzytelność stanowi uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego działania lub zaniechania, np. zapłaty ceny za wykonaną usługę, zapłaty ceny za sprzedany towar lub obowiązek zwrotu zaciągniętej pożyczki (zob. np. interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB1- 1.4010.471.2022.4.AND).

Ponadto, objęte art. 12 ust. 3 ustawy o CIT przychody muszą być zatem następstwem prowadzonej działalności gospodarczej, stąd też między przychodem a działalnością gospodarczą musi istnieć związek skutkujący powstaniem przychodu. Określenie „związane z działalnością gospodarczą” pojmuje się dość szeroko, uznając tym samym, że przychodami z tego źródła są nie tylko przychody będące bezpośrednim wynikiem tej działalności, ale także z każdej innej działalności z nią związanej.

• Moment rozpoznania przychodu

Przepis art. 12 ust. 3a ustawy o CIT stanowi, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1.wystawienia faktury, albo

2.uregulowania należności.

Zgodnie z art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Stosownie do art. 12 ust. 3d, przepis ust. 3c stosuje się odpowiednio do dostawy energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego.

Na podstawie art. 12 ust. 3f ustawy o CIT, w przypadku przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych za datę powstania uważa się moment realizacji tych praw.

Z kolei w sytuacji, w której żadna z powyższych zasad rozpoznawania przychodu nie znajdzie zastosowania, zastosowanie powinien znaleźć art. 12 ust. 3e ustawy o CIT. Zgodnie z nim w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c, 3d i 3f, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

• Moment rozpoznania przychodu z tytułu Opłaty dodatkowej

W związku z sankcyjnym charakterem Opłaty dodatkowej, nie stanowi ona wynagrodzenia Wnioskodawcy za wykonane przez niego usługi (wynagrodzenie takie stanowi opłata podstawowa). Opłaty dodatkowe nie stanowią również wynagrodzenia za wydane przez Wnioskodawcę rzeczy lub sprzedane prawa majątkowe, gdyż Wnioskodawca, w związku z udostępnieniem miejsca parkingowego na oznaczony czas (umowa najmu), nie dokonuje dostawy towarów lub sprzedaży prawa majątkowego. Opłata dodatkowa nie wiąże się zatem z żadnym ekwiwalentnym świadczeniem ze strony Wnioskodawcy - jej nałożenie związane jest z naruszeniem przez użytkowników parkingu postanowień Regulaminu.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego / zdarzenia przyszłego, Opłata dodatkowa stanowi formę sankcji za złamanie postanowień Regulaminu, wobec czego nie stanowi formy wynagrodzenia za możliwość zaparkowania pojazdu (zawarcia umowy najmu miejsca parkingowego), lecz w rzeczywistości ma charakter sankcyjny za niewłaściwe korzystanie z parkingu. W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy Opłata dodatkowa ma charakter podobny do kary umownej (tj. przyjmuje formę zryczałtowanej sankcji, której wysokość jest przewidziana przez Regulamin i jest zależna od rodzaju przewinienia).

W związku z powyższym, z uwagi na brak świadczenia wzajemnego, w odniesieniu do przychodów Wnioskodawcy z tytułu Opłat dodatkowych nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 3a ustawy o CIT.

Przychody Wnioskodawcy nie powinny być również rozpoznawane według zasad określonych w:

• art. 12 ust. 3c ustawy o CIT - ponieważ Opłata dodatkowa nie jest przychodem z tytułu usług rozliczanych w okresach rozliczeniowych;
• art. 12 ust. 3d ustawy o CIT - ponieważ Opłata dodatkowa nie stanowi wynagrodzenia za dostawę energii elektrycznej, cieplnej oraz gazu przewodowego;
• art. 12 ust. 3f ustawy o CIT - ponieważ Opłata dodatkowa nie stanowi przychodu z tytułu realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych.

W konsekwencji, ponieważ do Opłaty dodatkowej nie znajdują zastosowania przepisy art. 12 ust. 3a, 3c, 3d i 3f, moment rozpoznania przychodu z jej tytułu powinien zostać określony zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT, tj. w momencie otrzymania zapłaty przez Wnioskodawcę.

W związku z faktem, że przepis art. 12 ust. 3e ustawy o CIT odnosi się do ust. 3, Wnioskodawca wskazuje, że przychodami z działalności gospodarczej mogą być również m.in. kary umowne otrzymane na podstawie umów zawartych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wprawdzie przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest uzyskiwanie kar umownych, tak Opłata dodatkowa niewątpliwie jest związana z działalnością gospodarczą, gdyż Wnioskodawca nie otrzymałby jej, gdyby nie prowadził działalności gospodarczej i w ramach tej działalności nie zawierał umów najmu z użytkownikami parkingów.

Reasumując, przychód z tytułu otrzymanych przez Wnioskodawcę Opłat dodatkowych, mających w istocie charakter sankcyjny, powinien być rozpoznawany w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 7 sierpnia 2015 r., sygn. IPPB6/4510-67/15-4/AM, na gruncie której, w analogicznym stanie faktycznym dotyczącym opłat pobieranych z tytułu nieprawidłowego korzystania z parkingu, stwierdzono, że “przychód Wnioskodawcy z tytułu Opłat dodatkowych i Opłat porządkowych, a więc z tytułu opłat o charakterze sankcyjnym i odszkodowawczym, powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3e us tawy o CIT, a więc w momencie otrzymania zapłaty”.

Podobne stanowisko wynika np. z interpretacji indywidualnej dnia 23 lipca 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, sygn. IPPB3/423-389/13-2/MC (i cytowanych tam innych interpretacji indywidualnych).

Ponadto, stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, wydanych na gruncie spraw dotyczących rozpoznawania przychodu z tytułu kar umownych, np.:

• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 listopada 2012 r., sygn. IPPB3/423-631/12-2/KK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 24 lutego 2017 r., sygn. 2461- IBPB-1-2.4510.18.2017.1.ANK;
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 sierpnia 2019 r., sygn. 0111-KDIB1-2.4010.212.2019.2.MM.
• interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 października 2022 r., sygn. 0111-KDIB1-1.4010.501.2022.1.BS

W myśl powołanych interpretacji indywidualnych, przychody z tytułu świadczeń o charakterze sankcyjnym (tj. kar umownych, odszkodowań) powinny zostać rozpoznane w  momencie faktycznego otrzymania należności, a więc zgodnie z art. 12 ust. 3e ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy, Opłata dodatkowa, z uwagi na jej sankcyjną funkcję, ma zbliżony charakter do kar umownych, w związku czym Wnioskodawca uważa za trafne posiłkowanie się wyżej wskazanymi interpretacjami indywidualnymi.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy przychód z tytułu otrzymanych Opłat dodatkowych powinien być rozpoznawany w momencie zaksięgowania wpłaty na rachunku bankowym, tj. w dniu otrzymania zapłaty.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej: „updop”), nie zawiera legalnej definicji przychodu podatkowego. Ustawodawca ograniczył się w tym zakresie do wskazania w art. 12 ust. 1 przykładowych przysporzeń, zaliczanych do tej kategorii.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop:

Na podstawie art. 12 ust. 1 updop można stwierdzić, że - co do zasady - przychodem jest każda wartość wchodząca do majątku podatnika, mająca definitywny charakter, powiększająca jego aktywa, którą może on rozporządzać jak własną. Przychód powstaje zatem z momentem jego faktycznego uzyskania przez podatnika. Tym samym, o zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów decyduje jego definitywny charakter w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa podatnika. Otrzymane świadczenie może być uznane za przychód, jeżeli ma ono charakter definitywny, ostateczny oraz pewny w tym znaczeniu, że podatnik uzyskuje swobodę dysponowania określonym świadczeniem lub środkami pieniężnymi.

Ustawa przewiduje przy tym wyjątki od powyższej reguły. Dotyczą one m.in. przychodów z działalności gospodarczej i z działów specjalnych produkcji rolnej (art. 12 ust. 3 updop).

Stosownie do art. 12 ust. 3 updop:

Przepis ten nakazuje ujmować dla celów podatkowych przychody, które są należne podatnikowi, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń, nawet jeśli nie zostały przez niego jeszcze otrzymane. Swoim zakresem zastosowania obejmuje przy tym wyłącznie przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia, czyli takie, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego. „Należność” wynika z treści stosunku prawnego, a odnosi się zarówno do możliwości dochodzenia konkretnego świadczenia oraz do powinności jego spełnienia. Oznacza to, że powstanie przychodów należnych związane jest z powstaniem wierzytelności. Ponieważ wierzytelność to termin wywodzący się z prawa cywilnego, to przychodami należnymi są przychody wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego, tj. możliwe do prawnie skutecznego ich dochodzenia.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a updop:

Powyższy przepis nakazuje ujmować do celów podatkowych przychody, które jeszcze nie zostały otrzymane przez podatnika, ale są mu należne, tj. stanowią przedmiot wymagalnych świadczeń. Świadczenie należne podatnikowi musi być przy tym skonkretyzowane i wynikać z treści zobowiązania, którego jest on stroną. O jego wymagalności można natomiast mówić od momentu, gdy podatnik jako wierzyciel ma prawo do dochodzenia spełnienia tego świadczenia, a dłużnik obowiązek jego realizacji. Regulacja opisana w art. 12 ust. 3 updop, dotyczy wyłącznie przychodów związanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika i z działami specjalnymi produkcji rolnej.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 3c-3g updop, ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej. Na podstawie art. 12 ust. 3c updop:

Przepis ten ma zastosowanie w przypadku usług o charakterze ciągłym, gdy strony uzgodnią, że regulowanie ich wzajemnych należności i zobowiązań będzie obejmować kolejne wyodrębnione umownie okresy świadczenia tych usług w czasie trwania umowy. Zatem, w odniesieniu do usług rozliczanych okresowo (w okresach rozliczeniowych), co powinno wynikać z ustaleń między stronami, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze.

Natomiast w myśl art. 12 ust. 3e updop:

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego wynika, że podstawowym przedmiotem Państwa działalności gospodarczej jest zarządzanie parkingami ogólnodostępnymi, które w tym celu są wynajmowane od podmiotów trzecich (właścicieli parkingów), tak prywatnych, jak i publicznych, na terytorium całego kraju. Świadczą Państwo również także usługi zarządzania parkingami na zlecenie i dla tych podmiotów.

Klient, poprzez wjazd samochodem na parking, zawiera umowę najmu miejsca parkingowego (w zależności od modelu - z Spółką bądź właścicielem parkingu) na warunkach określonych w Regulaminie. Opłata parkingowa (opłata podstawowa) stanowi czynsz należny z tytułu zawarcia umowy najmu i jest wynagrodzeniem za świadczoną usługę. Użytkownik parkingu niezwłocznie po zaparkowaniu samochodu powinien określić czas postoju i, zgodnie z Regulaminem, pobrać z parkomatu bilet za cały ten okres, tj. od momentu zaparkowania do momentu zwolnienia miejsca parkingowego. Ponadto, w niektórych przypadkach opłata podstawowa nie jest naliczana, o ile czas postoju nie przekroczy ustalonego w regulaminie limitu (pod warunkiem pobrania biletu). W obu przypadkach bilet powinien zostać umieszczony w widocznym miejscu za przednią szybą wewnątrz pojazdu. W przypadku wykrycia przez Państwa pracowników naruszenia określonych postanowień Regulaminu danego parkingu zamieszczonego na jego terenie, właściciel pojazdu może zostać przez Spółkę obciążony opłatą dodatkową, która stanowi formę sankcji za niewłaściwie użytkowanie parkingu (dalej “Opłata dodatkowa”). Opłaty dodatkowe są przewidziane w odpowiednim paragrafie Regulaminu i wahają się zasadniczo od 50 do 150 zł, w zależności od rodzaju przewinienia.

Od strony formalnej, Opłaty dodatkowe są nakładane przez Spółkę poprzez wezwanie do zapłaty. Na Wezwaniu do zapłaty podaje się numer wezwania, numer rejestracyjny pojazdu, lokalizację parkingu, datę i czas stwierdzenia naruszenia zasad Regulaminu oraz wskazuje się numer rachunku bankowego Spółki właściwy do zapłaty Opłaty dodatkowej (nie ma możliwości opłacenia kary w gotówce).

Klient jest informowany (na wystawionym Wezwaniu) także o możliwości wniesienia reklamacji. Oryginał Wezwania do zapłaty kontroler pozostawia na pojeździe (w miarę możliwości na przedniej szybie pojazdu). Kopię potwierdzenia naliczenia Opłaty dodatkowej zachowuje Spółka.

W momencie wystawienia Wezwania Spółce nie jest znana osoba fizyczna, która nie zastosowała się do Regulaminu i do której kierowane jest Wezwanie - nie jest w związku z tym jednoznacznie określony użytkownik parkingu, dokonujący naruszenia Regulaminu ani nie ma pewności, że Opłata dodatkowa zostanie przez tę osobą uregulowana.

Na gruncie tak przedstawionego stanu faktycznego raz zdarzenia przyszłego wątpliwości Państwa dotyczą rozpoznania momentu powstania przychodu z tytułu otrzymywanych Opłat dodatkowych.

W analizowanym przypadku pobierana przez Spółkę opłata dodatkowa nie stanowi wynagrodzenia Spółki za wykonanie przez nią usługi. Opłata ta nie stanowi również wynagrodzenia za wydanie przez Państwa rzeczy lub sprzedanie prawa majątkowego, gdyż Spółka w przedstawiony stanie faktycznym/ zdarzeniu przyszłym w ogóle nie zajmuje się dostawą towarów lub sprzedażą praw majątkowych.

Zatem, w odniesieniu do Państwa przychodów z tytułu opłaty dodatkowej nie znajdzie zastosowania przepis art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji, przychód Spółki z tytułu opłaty dodatkowej powstaje w momencie otrzymania przez nią zapłaty, a więc zgodnie z przepisem art. 12 ust. 3e ww. ustawy.

Tym samym, Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

• stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz
• zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa we wniosku interpretacji indywidualnych wskazać należy, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach innych podmiotów i nie wiążą Organu w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zostały wydane w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie mogą one zatem przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Każdą sprawę Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

• Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.
• Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

• Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 259; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

• w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
• w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).