Interpretacja indywidualna z dnia 29 stycznia 2024 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB2-1.4010.559.2023.1.MM

Czy w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 oraz lata następne Wnioskodawca jest uprawniony do takiego zaliczenia wydatków na nabycie usług niematerialnych do kosztów uzyskania przychodów, że do wydatków poniesionych w latach 2018-2021 będzie mógł zastosować limit wynikający z uchylonego art. 15e ustawy o CIT, przy jednoczesnym niestosowaniu tego limitu do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.?

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego w podatku dochodowym od osób prawnych jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 grudnia 2023 r. wpłynął Państwa wniosek z 10 listopada 2023 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w ramach rozliczenia podatku dochodowego od osób prawnych za rok 2022 oraz lata następne, Wnioskodawca jest uprawniony do takiego zaliczenia wydatków na nabycie usług niematerialnych do kosztów uzyskania przychodów, że do wydatków poniesionych w latach 2018-2021 będzie mógł zastosować limit wynikający z uchylonego art. 15e ustawy o CIT, przy jednoczesnym niestosowaniu tego limitu do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest rezydentem podatkowym Polski w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.(t.j. Dz.U. z 2023 r. poz. 2805 ze zm., dalej ustawa o CIT) i prowadzi działalność, która podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od osób prawnych oraz czynnym podatnikiem VAT.

Zgodnie z kwalifikacją PKD, główny przedmiot działalności Spółki stanowi (...). Ponadto Spółka zajmuje się (...).

W ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na nabycie usług niematerialnych od podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11a ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT i nie są wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Wydatki ponoszone były na nabycie usług mieszczących się w katalogu wskazanym w art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.(t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1800).

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., Spółka we wskazanych latach wyłączała z kosztów uzyskania przychodów wydatki ponoszone na nabycie usług niematerialnych w wysokości przekraczającej wskazany w tym przepisie limit. Innymi słowy, w każdym ze wskazanych lat Spółka zaliczała wydatki na nabycie usług niematerialnych do kosztów uzyskania przychodów wyłącznie do wysokości limitu wskazanego w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT.

W związku z powyższym, na dzień 31 grudnia 2021 r. (czyli na ostatni dzień ostatniego roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r.) Wnioskodawca posiadał nieodliczone wydatki ponoszone na nabycie usług niematerialnych, tj. wydatki poniesione i wyłączone w latach 2018¬2021 z kosztów uzyskania przychodów z uwagi na przekroczenie w poszczególnych latach ww. limitu (dalej: „Koszty nieodliczone”). W stanie prawnym obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. w odniesieniu do Kosztów nieodliczonych

Spółce przysługiwało wynikające z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT uprawnienie do odliczenia tych kosztów w kolejnych 5 latach podatkowych, w ramach obowiązujących w poszczególnych latach limitów. Do końca 2021 r. Spółka nie korzystała z tego uprawnienia, jednak skorzystała z niego w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 i zamierza z niego skorzystać w latach następnych.

W związku z nowelizacją przepisów, w ramach ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2105 ze zm., dalej Polski Ład), skutkującą uchyleniem art. 15e ustawy o CIT, ponosząc wydatki na nabycie usług niematerialnych od 1 stycznia 2022 r. Spółka zaliczała wydatki na nabycie usług niematerialnych od podmiotów powiązanych do kosztów uzyskania przychodów w całości, bez stosowania wskazanego wyżej limitu.

Pytanie

Czy w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 oraz lata następne Wnioskodawca jest uprawniony do takiego zaliczenia wydatków na nabycie usług niematerialnych do kosztów uzyskania przychodów, że do wydatków poniesionych w latach 2018-2021 będzie mógł zastosować limit wynikający z uchylonego art. 15e ustawy o CIT, przy jednoczesnym niestosowaniu tego limitu do wydatków poniesionych po dniu 31 grudnia 2021 r.?

Państwa stanowisko w sprawie

W Państwa ocenie, jeżeli Spółka poniosła wydatki na nabycie usług niematerialnych:

1)w latach 2018-2021 i wydatki te nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów ze względu na limity skalkulowane na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy CIT - wówczas w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 i lata następne limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. będzie miał zastosowanie do tych wydatków z uwagi na zasadę praw nabytych wyrażoną art. 60 ust. 1 ustawy Polski Ład w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r.;

2)po dniu 31 grudnia 2021 r. - wówczas w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 i lata następne możliwe będzie zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, bez uwzględniania limitu z art. 15e ustawy o CIT, gdyż w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2022 r. przepis ten nie obowiązuje.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., podatnicy obowiązani byli wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze, które zostały poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych i odsetek (dalej: „Limit:”).

Z kolei w myśl art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r. wydatki poniesione na nabycie usług niematerialnych nieodliczone w danym roku podatkowym podlegają odliczeniu w kolejnych 5 latach podatkowych, w ramach obowiązującego w danym roku Limitu.

Zgodnie z wejściem w życie ustawy z dnia 29 października 2021 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw w ramach regulacji tzw. Polskiego Ładu, art. 15e ustawy o CIT został uchylony z 1 stycznia 2022 r. Jak stanowi art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, podatnicy CIT, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do końca 2021 r., zachowują prawo do tego odliczenia po 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie.

I.Wydatki na nabycie usług niematerialnych poniesione w latach 2018-2021

W ocenie Spółki, mając na uwadze treść przywołanego wyżej art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, rozliczenie poniesionych w latach 2018-2021 Kosztów nieodliczonych powinno nastąpić z przyjęciem założenia, zgodnie z którym art. 15e ustawy o CIT jest nadal stosowany (pomimo jego uchylenia z 1 stycznia 2022 r.). Zdaniem Spółki oznacza to, że rozliczenie wydatków na nabycie usług niematerialnych poniesionych w latach 2018-2021 i niezaliczonych dotychczas do kosztów uzyskania przychodów z uwagi na Limit przewidziany w art. 15e ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. powinno zostać dokonane zgodnie z przedstawionymi niżej zasadami.

W pierwszej kolejności, w odniesieniu do roku 2022 (a w następnej kolejności – w odniesieniu do kolejnych lat podatkowych) Spółka powinna dokonać kalkulacji hipotetycznego limitu, tj. limitu skalkulowanego na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r. (dalej: „Hipotetyczny limit”) - tak, jakby art. 15e ustawy o CIT nadal obowiązywał.

Kwota Hipotetycznego limitu obliczana jest odrębnie dla kolejnych 5 lat podatkowych następujących po 31 grudnia 2021 r. (tj. dla roku 2022, 2023, 2024, 2025 oraz 2026), w oparciu o dane finansowe właściwe dla danego roku. Kwota Hipotetycznego limitu obliczona w odniesieniu do roku 2022, zgodnie z zasadami wskazanymi w pkt 1, stanowić będzie maksymalną kwotę możliwych do odliczenia w tym roku Kosztów nieodliczonych z lat poprzednich. Analogicznie, kwota Hipotetycznego limitu obliczona w kolejnych latach podatkowych stanowić będzie maksymalną kwotę możliwych od odliczenia w tych latach Kosztów nieodliczonych.

Następnie, w ramach rozliczenia CIT za rok 2022 (oraz w dalszej kolejności - za kolejne lata),

Spółka jest uprawniona do odliczenia Kosztów nieodliczonych w ramach Hipotetycznego limitu ustalonego odrębnie dla każdego roku, na zasadach przedstawionych powyżej. Podkreślić należy, że wysokość Hipotetycznego limitu obliczonego dla lat 2022-2026 nie będzie pomniejszana o wydatki na nabycie usług niematerialnych poniesione przez Spółkę po 31 grudnia 2021 r.

W ocenie Spółki możliwość odliczenia Kosztów nieodliczonych przysługuje Spółce w oparciu o zasadę ochrony praw nabytych wyrażoną w art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu w zw. z art. 15e ust. 9 ustawy o CIT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2021 r. Wnioskodawca stoi na stanowisku, że uprawnienie do odliczenia Kosztów nieodliczonych na podstawie art. 15e ust. 9 ustawy o CIT zostało przez niego nabyte przed 1 stycznia 2022 r. i jako takie podlega szczególnej ochronie mającej swoje źródło w konstytucyjnej zasadzie ochrony praw nabytych. Znajduje to również potwierdzenie w uzasadnieniu do nowelizacji wprowadzającej Polski Ład, w której ustawodawca wprost wskazuje, że: podatnicy, którzy przed końcem roku podatkowego rozpoczętego przed 1 stycznia 2022 r. (...) nabyli prawo do odliczenia kosztów na podstawie art. 15e w brzmieniu dotychczasowym, zachowują prawo do tego odliczenia także po dniu 31 grudnia 2021 r., w zakresie i na zasadach określonych w tym przepisie (ochrona praw nabytych) .

II.Wydatki na nabycie usług niematerialnych poniesione po 31 grudnia 2021 r.

W ocenie Spółki wydatki ponoszone przez niego na nabycie usług niematerialnych po 31 grudnia 2021 r. będą mogły zostać zaliczane do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, bez ograniczeń. W stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2022 r. nie obowiązuje już bowiem art. 15e ustawy o CIT, który w poprzednim stanie prawnym ograniczał możliwość rozliczania w kosztach podatkowych wydatków na zakup usług niematerialnych do wysokości Limitu.

W świetle regulacji obowiązujących od 1 stycznia 2021 r. (winno być: od 1 stycznia 2022r.), jak również uzasadnienia do analizowanej nowelizacji wprowadzonej przepisami Polskiego Ładu, nie ulega wątpliwości, że celem ustawodawcy była rezygnacja z dalszego funkcjonowania w przepisach ustawy o CIT art. 15e ograniczającego (limitującego) wysokość kosztów uzyskania przychodów ponoszonych przez podatnika na nabycie określonych usług (...). Istotą nowych przepisów było uchylenie art. 15e ustawy CIT i włączenie dotychczasowej regulacji w sposób odpowiedni do przepisów definiujących minimalny podatek dochodowy (art. 24ca). Proponowana zmiana wynika z doświadczeń polskiej administracji podatkowej w stosowaniu art. 15e i ma na celu usunięcie wątpliwości interpretacyjnych jakie powstawały w tym zakresie. Co więcej, nowowprowadzona regulacja w zakresie podatku minimalnego stanowi odwzorowanie uchylanego art. 15e ustawy o CIT, na co wprost wskazał ustawodawca w uzasadnieniu nowelizacji: Należy wskazać, że koszty nabycia określonych usług lub praw niematerialnych, o których mowa w art. 24ca ust. 3 pkt 4 (m.in. usług doradczych, badania rynku, czy przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek innych niż udzielonych przez banki), stanowią odzwierciedlenie przepisów art. 15e, który zostaje uchylony i odpowiednio przeniesiony do niniejszej regulacji (w korelacji z właściwymi przepisami art. 15c).

Biorąc pod uwagę powyższe, wydatki na nabycie usług niematerialnych w roku 2022 oraz w latach kolejnych będą zdaniem Spółki stanowiły koszty uzyskania przychodów w pełnej wysokości i nie będą one miały znaczenia w kontekście wyczerpywania Hipotetycznego limitu obliczonego na podstawie art. 15e ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r.) odrębnie dla kolejnych 5 lat podatkowych następujących po 31 grudnia 2021 r.

Stanowisko Spółki, zarówno w odniesieniu do rozliczania Kosztów nieodliczonych, tj. wydatków na nabycie usług niematerialnych poniesionych w latach 2018-2021, jak również wydatków na nabycie usług niematerialnych ponoszonych po 31 grudnia 2021 r. potwierdzają interpretacje indywidualne wydawane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „DKIS”).

Przywołać w tym kontekście można m.in. fragment interpretacji indywidualnej DKIS z 14 lipca 2022 r. (nr 0111-KDWB.4010.18.2022.1.AZE): Przykładowo podatnik, ustalając w roku 2022 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia przypadający na rok 2022, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Podatnik w pierwszej kolejności ustala ile wyniesie w 2022 r. nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek (podatkowa EBIDTA). Następnie w oparciu o ustaloną podatkową EBIDTA wylicza limit odliczenia kosztów nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3.000.000 złotych powiększona o 5% kwoty podatkowej EBIDTA. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Podobne konkluzje zawarto w interpretacji indywidualnej DKIS z 26 maja 2022 r. (nr 0111- KDIB2-1.4010.221.2022.1.BJ): Podatnik, ustalając w latach 2022-2026 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia, przypadający na dany rok, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Ustawy Nowelizującej, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT nadal jest stosowany.

Analogiczne wnioski znaleźć można w interpretacji indywidualnej DKIS z 31 stycznia 2023 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.757.2022.1.AS): Przykładowo, podatnik ustalając w roku 2022 prawo do odliczenia kosztów uprzednio wyłączonych na podstawie art. 15e ustawy o CIT, ustala limit odliczenia przypadający na rok 2022, zgodnie z zasadami określonymi w tym przepisie. Podatnik w pierwszej kolejności ustala ile wyniesie w 2022 r. nadwyżka sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów, pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów, pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym  do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m i odsetek (podatkowa EBIDTA). Następnie w oparciu o ustaloną podatkową EBIDTA wylicza limit odliczenia kosztów nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych, który stanowi kwota 3.000.000 złotych powiększona o 5% kwoty podatkowej EBIDTA. Innymi słowy, dla celów ustalenia limitu warunkującego prawo do odliczenia należy, zgodnie z art. 60 ust. 1 Polskiego Ładu, przyjmować założenie, że art. 15e ustawy o CIT - nadal jest stosowany. Dlatego też w latach podatkowych 2022-2026 Spółka będzie uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztów nierozliczonych w poprzednich latach w wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., który to limit nie jest pomniejszany o koszty usług ponoszonych w danym roku. Na skutek uchylenia art. 15e ustawy o CIT, bieżące koszty o których mowa w tym przepisie - nie podlegają limitowaniu. Zatem w latach podatkowych rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r., Spółka jest uprawniona do ujęcia w kosztach uzyskania przychodów kosztów nieodliczonych do wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi z art. 15e ust. 1 ustawy o CIT, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2021 r., który to limit nie jest pomniejszany o koszty usług ponoszonych w danym roku.

Ponadto, w interpretacji indywidualnej DKIS z 30 sierpnia 2022 r. (nr 0111-KDIB2-1.4010.357.2022.1.AP) wprost podkreślono, że: stanowisko Wnioskodawcy wskazujące, że: w przypadku konieczności określenia limitu, do którego mogą być rozliczone koszty nieodliczone w latach poprzednich poprzez zastosowanie art. 15e Ustawy CIT, wykorzystanie tego limitu będzie następowało w pierwszej kolejności w odniesieniu do kosztów nierozliczonych w latach poprzednich, a w przypadku kosztów poniesionych po 31 grudnia 2021 r. nie będzie stosowane - jest prawidłowe. Obowiązujące przepisy nie sprzeciwiają się bowiem takiemu sposobowi odliczania kosztów dotychczas nieodliczonych.

Podobnie wskazano w interpretacji z 16 maja 2023 r., 0111-KDIB1-2.4010.146.2023.1.ANK: W ramach tak ustalonego limitu Spółka, może odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych. [...] Jednocześnie ustawodawca nie pozbawił podatników prawa do takiego odliczenia, które ograniczone jest wobec tego jedynie pięcioletnim terminem określonym w art. 15e ust. 9 ustawy o CIT. W ramach tak ustalonego limitu Spółka może odliczyć kwoty kosztów limitowanych nieodliczonych w poprzednich latach podatkowych. Ponoszone na bieżąco (od 1 stycznia 2022 r.) koszty nie podlegają limitowaniu.

Analogicznie wskazano w interpretacji z 16 maja 2023 r., 0114-KDIP2-2.4010.134.2023.2.RK: Mając na uwadze powyższe, na podstawie art. 60 ust. 1 ustawy nowelizującej, Państwa Spółka może odliczyć Wydatki ponad Limit nieodliczone w latach 2018-2021 w takim zakresie i na takich zasadach, że nieodliczona Kwota Wydatków ponad Limit podlega odliczeniu w każdym z kolejnych lat podatkowych (licząc od roku poniesienia Wydatków ponad Limit) do wysokości kwoty 3.000.000 złotych powiększonej o 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów w roku odliczenia, pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek, nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m ustawy o CIT i odsetek.

Stanowisko zaprezentowane w interpretacjach zostało również potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w wyroku z 8 marca 2023 r., sygn. I SA/Sz 836/22 (orzeczenie nieprawomocne): Skarżąca w następnych latach podatkowych, rozpoczynających się po 31 grudnia 2021 r., będzie uprawniona do ujęcia w kosztach podatkowych Kosztów Wyłączonych w wysokości odpowiadającej obliczonemu dla danego roku limitowi kosztów stosownie do uchylanego przez Ustawę Nowelizującą mechanizmu wynikającego z art. 15e Ustawy o CIT (5% tzw. EBITDA oraz 3 miliony zł), bez względu na wysokość ponoszonych w danym roku bieżących Kosztów Usług Niematerialnych. Limitem objęte są bowiem jedynie koszty już uprzednio ustalone, a nieodliczone.

Podsumowując, zdaniem Spółki w odniesieniu do wydatków na nabycie usług niematerialnych poniesionych w latach w latach 2018-2021 i niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów ze względu na Limit wynikający z art. 15e ust. 1 ustawy CIT, Spółce przysługuje prawo do ich rozliczenia w kolejnych 5 latach podatkowych, w ramach obowiązującego w tych latach Hipotetycznego limitu, ustalonego odrębnie dla każdego z tych lat przy założeniu, jakby art. 15e ustawy o CIT nadal obowiązywał.

Z kolei w odniesieniu do wydatków na nabycie usług niematerialnych ponoszonych po 31 grudnia 2021 r., zdaniem Spółki możliwe jest zaliczanie ich do kosztów uzyskania przychodów w roku 2022 oraz w kolejnych latach podatkowych w pełnej wysokości, bez ograniczeń.

W oparciu o przedstawione powyżej argumenty, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w zakresie zdarzenia przyszłego, stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa(t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Pańtwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

- Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 2383 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.