ISO w księgach rachunkowych

Kwalifikacja kosztów uzyskania certyfikatu ISO dla celów ustawy o rachunkowości jest bardzo podobna jak w prawie podatkowym. Można więc wyróżnić koszty:

1) na nabycie i ulepszenie środków trwałych bądź wartości niematerialnych (najczęściej będzie to sprzęt komputerowy i oprogramowanie),

2) spełniające warunki umożliwiające zakwalifikowanie ich do prac rozwojowych,

3) nie spełniające warunków 1 i 2, ale prowadzące do uzyskania certyfikatu,

4) poniesione w celu uzyskania certyfikatu, ale bez rezultatów.

Bardzo często spełnienie norm ISO związane jest z koniecznością modernizacji jednostki. Przykładowo, konieczny może okazać się zakup dodatkowych komputerów bądź zmiana systemu informatycznego. W takim przypadku dla ujęcia tych zdarzeń w księgach rachunkowych nie ma znaczenia fakt, że koszty te zostały poniesione w celu uzyskania certyfikatu. Zakup lub ulepszenie środków trwałych księguje się tak samo jak w innych analogicznych przypadkach. Warto w tym miejscu przypomnieć, że od 1 stycznia 2002 r. nazwa dotychczasowego konta „Inwestycje” została zmieniona na „Środki trwałe w budowie” (konto „Inwestycje” służy obecnie do ewidencji aktywów nabytych w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych - art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy). Po oddaniu do użytkowania środków trwałych (lub ich ulepszeń) bądź wartości niematerialnych i prawnych podlegają one amortyzacji na zasadach ogólnych. Od 1 stycznia br. zmieniły się nieco regulacje dotyczące rozpoczęcia amortyzacji. Zgodnie z nowym brzmieniem art. 32 rozpoczęcie amortyzacji następuje nie wcześniej niż po przyjęciu środka trwałego do używania (do końca ubiegłego roku odpisów amortyzacyjnych dokonywało się, poczynając od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przyjęto do używania środek trwały).