aktualności

Praca zdalna utrudni niektórym rozliczenia podatkowe

W przypadku komputerów i urządzeń przekazanych pracownikowi do domu niełatwe może być wykazanie ich wykorzystania wyłącznie do celów służbowych. Największym kłopotem będzie to dla podatników, którzy wybrali estoński CIT

O ile pracodawcy stosujący „zwykłe” zasady opodatkowania CIT czy PIT muszą jedynie zadbać o to, by potrafili wykazać celowość podatkową zapewnianych świadczeń, o tyle w przypadku spółek stosujących ryczałt od dochodów spółek zagadnienie takiej celowości zyskuje szczególny wymiar. Można by rzec, że przecież w jednym i w drugim przypadku chodzi o związek wydatku z prowadzoną działalnością, a przez to o jego celowość fiskalną, jednak nie można pominąć fikcji prawnej, jaka ma zastosowanie w przypadku estońskiego CIT. A chodzi o to, że ustawodawca podatkowy pośród dochodów opodatkowanych estońskim CIT wymienia wydatki niezwiązane z działalnością gospodarczą. Co ważne, pojęcie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie zostało zdefiniowane w żadnym przepisie. Brak jest również – jak to zostało zastosowane dla ukrytych zysków – specyfikacji przykładowych wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą. W moim przekonaniu, interpretując dla potrzeb estońskiego CIT pojęcie wydatków niezwiązanych z działalnością gospodarczą, należy zastosować kryteria właściwe przy weryfikacji celowości fiskalnej przy zwykłych zasadach opodatkowania. Przy czym dla zaliczenia wydatków do kategorii niezwiązanych z działalnością gospodarczą nie wystarczy, żeby przy zasadach ogólnych wydatek taki nie stanowił kosztu jedynie ze względu na zastosowane wyłączenie z art. 16 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2022 r. poz. 2587; ost.zm. Dz.U. z 2023 r. poz. 326; dalej: ustawa o CIT) czy np. z art. 15c ustawy o CIT.