EWIDENCJA CZASU PRACY W PRAWIE UNIJNYM

Agnieszka Zwolińska

Z polskich przepisów dotyczących ewidencji czasu pracy wynika po pierwsze, że celem prowadzenia takiej ewidencji jest realizowanie przez pracodawcę obowiązku prawidłowego ustalenia wynagrodzenia pracownika i innych świadczeń związanych z pracą, a także - co potwierdza § 8 pkt 1 rozporządzenia z 28 maja 1996 r. w sprawie zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika - zapewnienie przestrzegania przepisów o czasie pracy. Po drugie, zasadą jest prowadzenie pełnej ewidencji czasu pracy dla każdego pracownika, natomiast wyjątkiem prowadzenie tzw. uproszczonej ewidencji czasu pracy w stosunku do pracowników wymienionych w art. 149 § 2 k.p. Pracodawca jest zwolniony z ewidencjonowania godzin pracy w stosunku do pracowników objętych systemem zadaniowego czasu pracy, pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz pracowników otrzymujących ryczałt za godziny nadliczbowe lub za pracę w porze nocnej (art. 149 § 2 k.p.).