Wyrok NSA z dnia 20 kwietnia 1999 r., sygn. III SA 5200/98

1. Zakaz korekty paragonu wynikający z par. 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 12 maja 1993 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników /Dz.U. nr 39 poz. 178 ze zm./, jest tylko warunkiem stosowania kasy rejestrującej. Nie przekreśla natomiast zasady wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

2. Obalenie danych wynikających z ewidencji, o której mowa w art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, możliwe jest jedynie wówczas, gdy ich niezgodność z rzeczywistym stanem faktycznym nie tylko wynika z dowodów przeciwnych, przedstawionych przez podatnika, ale - obiektywnie rzecz biorąc - jest prawdopodobna w stopniu graniczącym z pewnością.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi (...) - Spółki z o.o. w (...) na decyzję Izby Skarbowej w (...) z dnia 25 lutego 1998 r. w przedmiocie określenia podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 1995 r. i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 oraz ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżona decyzję, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej czterysta pięćdziesiąt złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.