Wyrok NSA z dnia 14 kwietnia 2010 r., sygn. I FSK 340/09

Jedynie zarejestrowani podatnicy, posługujący się prawidłowym numerem identyfikacji podatkowej, są obowiązani oraz jednocześnie uprawnieni do dokumentowania swojej sprzedaży fakturami VAT, które - stosownie do art. 19 ust. 1 i 2 u.p.t.u. - upoważniają ich odbiorców do odliczenia wykazanego w nich podatku naliczonego. Faktura VAT wystawiona przez podatnika niezarejestrowanego jest niewątpliwie dokumentem wystawionym sprzecznie z § 36 rozporządzenia z dnia 22 grudnia 1999 r., a tym samym - co do zasady - nie jest fakturą, o której mowa w art. 19 ust. 2 u.p.t.u., która daje jej odbiorcy uprawnienie do odliczenia podatku naliczonego (fakturą VAT).

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Barbara Wasilewska, Sędzia WSA del. Bogusław Wolas, Protokolant Katarzyna Nowik, po rozpoznaniu w dniu 14 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej W. C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 13 listopada 2008 r. sygn. akt I SA/Gd 12/08 w sprawie ze skargi W. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 30 października 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia 2004 r. do kwietnia 2004 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od W. C. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w G. kwotę 1800 (jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 listopada 2008 r., sygn. akt I SA/Gd 12/08, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę W. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w G. z dnia 30 października 2007 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do kwietnia 2004 r.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że postępowanie podatkowe w sprawie zostało przeprowadzone w sposób prawidłowy, organy podjęły wszelkie niezbędne działania w celu dokładnego wyjaśnienia wszystkich istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktycznych, a zebrany obszerny materiał dowodowy umożliwił odtworzenie stanu faktycznego w sposób pełny, stanowiąc właściwą podstawę do zastosowania przez organy przepisów prawa materialnego.