Wyrok SN z dnia 15 września 2016 r., sygn. I CSK 611/15

Umowa faktoringu jest umową wzajemną, którą charakteryzuje to, że według treści umowy każda ze stron jest zobowiązana do świadczenia wobec drugiej uznawanego za odpowiednik (ekwiwalent) tego, co sama otrzymuje (art. 487 § 2 k.c.). Decydujący dla uznania świadczeń za równoważne jest miernik subiektywny, tj. ocena partnerów, nie zaś rzeczywista wartość świadczeń w obrocie. O tym, w jakim zakresie świadczenia stron będą ekwiwalentne decyduje wola i wspólny zamiar stron korzystających w ramach zasady swobody umów, wynikającej z art. 353¹ k.c. i ze swobody ukształtowania treści umowy faktoringu.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Iwona Koper (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Wojciech Katner

SSN Krzysztof Strzelczyk

w sprawie z powództwa M. z o.o. w T. przeciwko Bankowi (...) S.A. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Cywilnej w dniu 15 września 2016 r., skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 27 lutego 2015 r., sygn. akt VI ACa (...),

oddala skargę kasacyjną i zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 5400 zł (pięć tysięcy czterysta) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Powód - M. sp. z o.o. w T. domagał się zasądzenia od pozwanego BANKU (...) S.A. w W., jako następcy prawnego F. sp. z o. o. w W., z tytułu rozliczenia umowy faktoringowej kwoty 1 080 630, 82 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 28 października 2005 r. do dnia zapłaty. Twierdził, że pomimo zakończenia umowy nie zostały rozliczone wzajemne roszczenia z tytułu wierzytelności przelanych na F. oraz udzielonego powodowi finasowania. Według powoda na spółce F. ciążył wynikający z art. 6 § 3 umowy obowiązek uiszczenia na jego rzecz kwoty 1 080 630,82 zł. Faktor przyjął do finasowania wierzytelności o łącznej wartości 2 290 309,02 zł, a zapłacił faktycznie powodowi kwotę 1 209 678,20 zł, powinien więc dodatkowo zapłacić za nabyte wierzytelności pozostałą cenę równą dochodzonej kwocie.