Interpretacja indywidualna z dnia 16.01.2018, sygn. 0114-KDIP2-3.4010.324.2017.1.PS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0114-KDIP2-3.4010.324.2017.1.PS

w zakresie kosztów uzyskania przychodu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 listopada 2017 r. (data wpływu20 listopada 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest polską spółka kapitałową i zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT), podlegającą w Polsce opodatkowaniu CIT od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nadawania filmów i programów telewizyjnych, w tym: seriali, telenoweli, animacji, generującą przychody podatkowe.

W związku z prowadzoną działalnością Telewizja nabywa licencje uprawniające ją do emisji filmów i programów telewizyjnych przez okres trwania licencji. Spółka nabywa przedmiotowe licencje na podstawie umów licencyjnych zawieranych m. in. z zagranicznymi podmiotami (studiami telewizyjnymi, filmowymi itd.) na emisję filmów i programów telewizyjnych. Umowa zawierana z danym podmiotem dotyczy zazwyczaj szeregu filmów lub programów telewizyjnych tj. pakietu licencji.

W większości przypadków zawarcie umowy licencyjnej jest dokumentowane w formie podpisania z kontrahentem umowy w formie pisemnej (tzw. umowa w wersji długiej według stosowanej przez Spółkę wewnętrznej terminologii). Umowa w wersji długiej jest zazwyczaj podpisywana w następstwie wcześniejszych ustaleń (tzw. umowa w wersji krótkiej według stosowanej przez Spółkę wewnętrznej terminologii). Umowa w wersji krótkiej zawiera zgodę kontrahenta na wykorzystywanie licencji przez Spółkę oraz podstawowe warunki umowy w tym tytuły nabywanych licencji, ich ceny i okresy licencji. Umowa w wersji krótkiej może przyjąć formę memorandum (tzw. deal memo), korespondencji e-mail z kontrahentem lub inną formę dokumentu ustaloną z danym dostawcą licencji. Zatem, w większości przypadków, w których dochodzi do zawarcia umowy w wersji krótkiej, Spółka dokumentuje następnie ustalenia między stronami podpisując umowę w formie pisemnej tj. umową w wersji długiej.