Jak delegować pracowników w ramach świadczenia usług po zmianie przepisów od 18 czerwca 2016 r.

Celem ustawy z 10 czerwca 2016 r. o delegowaniu pracowników w ramach świadczenia usług jest wdrożenie do krajowego porządku prawnego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/67/UE z 15 maja 2014 r. w sprawie egzekwowania dyrektywy 96/71/WE dotyczącej delegowania pracowników w ramach świadczenia usług. Nowa regulacja dotyczy pracowników kierowanych z krajów UE i spoza UE.

Przepisy ustawy o delegowaniu pracowników nie będą miały zastosowania do wszystkich podmiotów. Spod jej obowiązywania wyłączono:

● przedsiębiorstwa marynarki handlowej w odniesieniu do załóg morskich statków handlowych,

● transport międzynarodowy, z wyłączeniem przewozów kabotażowych.

Podstawowe pojęcia

Ustawa o delegowaniu pracowników zawiera katalog zdefiniowanych pojęć i określeń użytych w jej przepisach. Oto najważniejsze z nich:

1. Pracodawca delegujący pracownika na terytorium RP - jest nim pracodawca, który ma siedzibę oraz prowadzi znaczną działalność gospodarczą w innym państwie członkowskim, z którego terytorium kieruje tymczasowo pracownika do pracy na terytorium RP. Delegowanie ma miejsce w związku z realizacją umowy zawartej przez tego pracodawcę z podmiotem prowadzącym działalność na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w oddziale lub przedsiębiorstwie należącym do grupy przedsiębiorstw, do której należy ten pracodawca prowadzącym działalność na terytorium Polski jako agencja pracy tymczasowej.

2. Pracownik delegowany na terytorium RP - pracownik zatrudniony w innym państwie członkowskim, tymczasowo skierowany do pracy na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez pracodawcę delegującego pracownika na terytorium RP.

3. Dzień roboczy - dzień kalendarzowy, z wyjątkiem sobót oraz dni wolnych od pracy, określonych w przepisach ustawy z 18 stycznia 1951 r. o dniach wolnych od pracy (j.t. Dz.U. z 2015 r., poz. 90).