Bezczynność administracji w procesie zezwoleń na pobyt - Wyrok NSA z dnia 21 listopada 2023 r., sygn. II OSK 48/23

Stwierdzenie przez sąd bezczynności organu administracji publicznej w procesie załatwiania wniosku o zezwolenie na pobyt czasowy jest zasadne, gdy na dzień orzekania wniosek nie został załatwiony w ustawowym terminie, niezależnie od zmian w przepisach prawa mających miejsce po złożeniu wniosku.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Leszek Kiermaszek Sędzia del. WSA Jan Szuma po rozpoznaniu w dniu 21 listopada 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 października 2022 r. sygn. akt IV SAB/Wr 391/22 w sprawie ze skargi A.Z. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy 1. uchyla punkt III (trzeci) zaskarżonego wyroku; 2. w pozostałym zakresie oddala skargę kasacyjną; 3. odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego na rzecz Wojewody Dolnośląskiego w całości; 4. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz A.Z. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 20 października 2022 r., sygn. akt IV SAB/Wr 391/22, po rozpoznaniu sprawy ze skargi A.Z. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy: (I) stwierdził, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności w sprawie z wniosku strony skarżącej z dnia 10 maja 2019 r., (II) stwierdził, że bezczynność, o której mowa w pkt I, miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; (III) zobowiązał Wojewodę Dolnośląskiego do załatwienia wniosku strony skarżącej z dnia 10 maja 2019 r. w terminie 30 dni od daty otrzymania odpisu prawomocnego wyroku wraz z aktami sprawy; (IV) przyznał od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 2.500 zł (dwa tysiące pięćset złotych); (V) dalej idącą skargę oddalił; (VI) zasądził od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.