Wyrok Trybunału (dziewiąta izba) z dnia 8 maja 2024 r. Hauser Weinimport GmbH przeciwko Freistaat Bayern., sygn. C-216/23

Artykuł 3 ust. 4 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 251/2014 z dnia 26 lutego 2014 r. w sprawie definicji, opisu, prezentacji, etykietowania i ochrony oznaczeń geograficznych aromatyzowanych produktów sektora wina, uchylającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 1601/91, zmienionego rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2021/2117 z dnia 2 grudnia 2021 r.,należy interpretować w ten sposób, że: w rozumieniu tego przepisu pojęcie „alkoholu”, którego nie można dodawać do napoju noszącego nazwę „aromatyzowany koktajl na bazie wina”, obejmuje napój alkoholowy, który, tak jak piwo, nie jest produktem z winogron w rozumieniu art. 3 ust. 4 lit. a) tego rozporządzenia, niezależnie od okoliczności, że dodanie takiego napoju alkoholowego nie prowadzi do zwiększenia zawartości alkoholu w takim koktajlu w porównaniu do zawartości alkoholu w produkcie lub produktach z winogron, o których mowa w tym ostatnim przepisie.Artykuł 3 ust. 4 lit. c) rozporządzenia nr 251/2014, zmienionego rozporządzeniem 2021/2117,należy interpretować w ten sposób, że: przewidziany w tym przepisie zakaz dodawania alkoholu do „aromatyzowanego koktajlu na bazie wina” sprzeciwia się temu, by napój alkoholowy, który, tak jak piwo, nie jest jednym z produktów z winogron, o których mowa w tym przepisie, mógł zostać dodany do takiego koktajlu jako „aromatyzujący środek spożywczy” w rozumieniu pkt 1 lit. b) ppkt (ii) załącznika I do tego rozporządzenia.