Bilansowa klasyfikacja kapitałów
1 stycznia 2002 r. weszły w życie nowelizacje ustawy o rachunkowości. Dla jednostek prowadzących księgi rachunkowe oznacza to konieczność uwzględnienia nowych zasad i rozwiązań ewidencyjnych. W stosunku do kapitałów (funduszy) własnych zmiany nie są aż tak znaczące jak w innych elementach systemu rachunkowości, ale należy poświęcić im nieco miejsca, ponieważ prawidłowe wykazanie wielkości kapitałów
W poprzedniej części artykułu przedstawiliśmy ogólne założenia przekształcenia bilansu zamknięcia 2001 roku. Szczególnie pomocny w tym zakresie jest komunikat Dyrektora Departamentu Rachunkowości nr 17/DR/2001. Także w poprzednim numerze autorzy zaprezentowali szczegółowe rozwiązania - przeksięgowania poszczególnych pozycji aktywów. Obecnie przedstawiamy zakres prac związanych z pozycjami pasywów.
Znowelizowana ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości nie definiuje wprost pojęcia kapitałów własnych, określa jedynie pośrednio, jak należy odczytywać tę kategorię. Kapitał własny, zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 29 ustawy, odpowiada wartościowo aktywom netto, czyli aktywom zmniejszonym o zobowiązania. Oznacza to, że do kapitału własnego zaliczamy te źródła finansowania, które nie stanowią kapitałów
W drugiej części opracowania „Sprawozdanie finansowe za 2002 rok” szczegółowo omawiamy rachunek przepływów pieniężnych i informację dodatkową. Obowiązujące od 1 stycznia 2002 r. przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2002 r. nr 76, poz. 694) w istotny sposób zmieniły treść tych dokumentów. Ich prawidłowe sporządzenie ma istotne znaczenie, bowiem zamieszczone w nich
Jak kwalifikacja umów leasingowych wpływa na dane sprawozdania finansowego? Prace rozwojowe - koszt czy aktywa?
Jak ewidencjonować kapitały własne w księgach rachunkowych? Jak ująć kapitały własne w bilansie? Jak sporządzić zestawienie zmian w kapitale własnym?
W „Brifie” nr 8/2006 opisaliśmy zasady przygotowania zestawienia zmian w kapitale własnym. Poniższy artykuł - na prośbę Czytelników - przedstawia sposób sporządzania tego zestawienia.
Koszt kapitału własnego może być zdefiniowany jako relacja oczekiwanych zysków z inwestycji do wartości zaangażowanych nakładów na zakup akcji danego przedsiębiorstwa. Koszt kapitału własnego określa jednocześnie minimalną, graniczną stopę zwrotu, jakiej spodziewają się z inwestycji w akcje ich właściciele przy danym poziomie ryzyka. Stopa ta powinna być adekwatna do ponoszonego przez nich ryzyka.
W poprzednim numerze „Brifu” opisaliśmy podstawy analizy bilansu, w tym aktywów i kapitału własnego. Kontynuując rozpoczęty temat odpowiemy na pytanie, jakie informacje możemy uzyskać analizując składniki pasywów.
Kapitał własny (lub inaczej aktywa netto) wyraża wartość składników majątku, do których danej jednostce przysługuje prawo własności. Należą one do założycieli (właścicieli) przedsiębiorstwa, którzy wnosząc swoje udziały do przedsiębiorstwa, nabyli prawo do uczestniczenia w podziale zysku oraz do zwrotu kapitału w razie likwidacji.
Elementem rocznego sprawozdania finansowego jednostek podlegających obligatoryjnemu badaniu i publikowaniu sprawozdań finansowych jest zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym. Pozostałe jednostki, które nie podlegają obligatoryjnemu badaniu przez biegłego rewidenta i publikowaniu sprawozdań finansowych, zestawienie to sporządzają fakultatywnie.
Kapitały własne to inaczej aktywa netto jednostki. Odzwierciedlają środki na trwałe zaangażowane w spółce przez właścicieli. Zmiany w kapitale własnym w większości wynikają z przepisów Kodeksu spółek handlowych. Wymogi k.s.h. w tym zakresie są związane z zakończeniem roku obrotowego (ale nie tylko) i mają wpływ na strukturę kapitału własnego. Jak ująć w księgach operacje wynikające z przepisów k.s.h