history Historia zmian
zamknij

Wersja obowiązująca od 2018-06-29

Art. 23. [Zaświadczenia lekarskie] 1. [1] Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 30 listopada 2018 r.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Do zaświadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 51 ust. 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy,

2) art. 121d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 4 niniejszej ustawy,

3) art. 125d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 5 niniejszej ustawy,

4) art. 105d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 7 niniejszej ustawy,

5) art. 108d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 9 niniejszej ustawy,

6) art. 94 § 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 10 niniejszej ustawy,

7) art. 45 § 6b i 6d ustawy, o której mowa w art. 13 niniejszej ustawy,

8) art. 60d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 14 niniejszej ustawy,

9) art. 96d ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 17 niniejszej ustawy,

10) art. 60e ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 20 niniejszej ustawy

– w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

4. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres, o którym mowa w ust. 1, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez konieczności składania oświadczenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

5. Zaświadczenia lekarskie są równoważne z dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

[1] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1150). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2018 r.

Wersja obowiązująca od 2018-06-29

Art. 23. [Zaświadczenia lekarskie] 1. [1] Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 30 listopada 2018 r.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Do zaświadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 51 ust. 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy,

2) art. 121d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 4 niniejszej ustawy,

3) art. 125d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 5 niniejszej ustawy,

4) art. 105d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 7 niniejszej ustawy,

5) art. 108d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 9 niniejszej ustawy,

6) art. 94 § 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 10 niniejszej ustawy,

7) art. 45 § 6b i 6d ustawy, o której mowa w art. 13 niniejszej ustawy,

8) art. 60d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 14 niniejszej ustawy,

9) art. 96d ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 17 niniejszej ustawy,

10) art. 60e ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 20 niniejszej ustawy

– w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

4. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres, o którym mowa w ust. 1, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez konieczności składania oświadczenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

5. Zaświadczenia lekarskie są równoważne z dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

[1] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. zmieniającej ustawę o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 1150). Zmiana weszła w życie 29 czerwca 2018 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2017-06-06 do 2018-06-28

Art. 23. [Zaświadczenia lekarskie] 1. [1] Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 30 czerwca 2018 r.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Do zaświadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 51 ust. 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy,

2) art. 121d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 4 niniejszej ustawy,

3) art. 125d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 5 niniejszej ustawy,

4) art. 105d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 7 niniejszej ustawy,

5) art. 108d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 9 niniejszej ustawy,

6) art. 94 § 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 10 niniejszej ustawy,

7) art. 45 § 6b i 6d ustawy, o której mowa w art. 13 niniejszej ustawy,

8) art. 60d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 14 niniejszej ustawy,

9) art. 96d ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 17 niniejszej ustawy,

10) art. 60e ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 20 niniejszej ustawy

– w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

4. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres, o którym mowa w ust. 1, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez konieczności składania oświadczenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

5. Zaświadczenia lekarskie są równoważne z dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

[1] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 2017 r. o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz ustawy o zmianie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 992). Zmiana weszła w życie 6 czerwca 2017 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-07-15 do 2017-06-05

Art. 23. [Zaświadczenia lekarskie] 1. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym [1] podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2017 r.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Do zaświadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 51 ust. 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy,

2) art. 121d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 4 niniejszej ustawy,

3) art. 125d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 5 niniejszej ustawy,

4) art. 105d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 7 niniejszej ustawy,

5) art. 108d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 9 niniejszej ustawy,

6) art. 94 § 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 10 niniejszej ustawy,

7) art. 45 § 6b i 6d ustawy, o której mowa w art. 13 niniejszej ustawy,

8) art. 60d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 14 niniejszej ustawy,

9) art. 96d ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 17 niniejszej ustawy,

10) art. 60e ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 20 niniejszej ustawy

– w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

4. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres, o którym mowa w ust. 1, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez konieczności składania oświadczenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

5. Zaświadczenia lekarskie są równoważne z dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym zakładzie leczniczym [2] podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

[1] Art. 23 ust. 1 w brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 1 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 960). Zmiana weszła w życie 15 lipca 2016 r.

[2] Art. 23 ust. 5 w brzmieniu ustalonym przez art. 32 pkt 2 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o zmianie ustawy o działalności leczniczej oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 960). Zmiana weszła w życie 15 lipca 2016 r.

Wersja archiwalna obowiązująca od 2016-01-01 do 2016-07-14

Art. 23. [Zaświadczenia lekarskie] 1. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich o czasowej niezdolności do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczności osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, zwanych dalej „zaświadczeniami lekarskimi”, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2017 r.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz, lekarz dentysta, felczer lub starszy felczer wystawiający zaświadczenia lekarskie informują ubezpieczonego o konieczności doręczenia zaświadczenia lekarskiego odpowiednio płatnikowi zasiłku lub płatnikowi składek w terminie 7 dni od dnia jego otrzymania. Przepisy art. 62 ustawy, o której mowa w art. 1, stosuje się w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

3. Do zaświadczeń lekarskich stosuje się odpowiednio przepisy:

1) art. 51 ust. 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 3 niniejszej ustawy,

2) art. 121d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 4 niniejszej ustawy,

3) art. 125d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 5 niniejszej ustawy,

4) art. 105d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 7 niniejszej ustawy,

5) art. 108d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 9 niniejszej ustawy,

6) art. 94 § 2b i 2d ustawy, o której mowa w art. 10 niniejszej ustawy,

7) art. 45 § 6b i 6d ustawy, o której mowa w art. 13 niniejszej ustawy,

8) art. 60d ust. 2 i 5 ustawy, o której mowa w art. 14 niniejszej ustawy,

9) art. 96d ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 17 niniejszej ustawy,

10) art. 60e ust. 1 i 3 ustawy, o której mowa w art. 20 niniejszej ustawy

– w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

4. Lekarze, lekarze dentyści, felczerzy i starsi felczerzy upoważnieni do wystawiania zaświadczeń lekarskich na podstawie przepisów ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, przez okres, o którym mowa w ust. 1, mogą wystawiać zaświadczenia lekarskie zgodnie z przepisami ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, bez konieczności składania oświadczenia, o którym mowa w art. 54 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

5. Zaświadczenia lekarskie są równoważne z dowodami stwierdzającymi czasową niezdolność do pracy z powodu choroby, pobytu w szpitalu albo innym przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne albo konieczność osobistego sprawowania opieki nad chorym członkiem rodziny, o których mowa w art. 53 ust. 1 ustawy, o której mowa w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.